Kelebeğin Yemi

Hayal

Ertan ile odamızda otururken "Şom ağızlılık mı yaptım acaba?" diye sordum.

"O da nereden çıktı?" diye soran Ertan'a "Evimize olanların haberini almadan önce o konuyu konuşuyorduk. O evi sevdiğimi söylemiştim." dedim.

"Bence aramızdan birinin suçuysa bu benim suçum. Sonuçta daha büyük bir eve geçmek isteyen bendim. Sanırım evren bu isteğim için bana yardım etti."

"Emin değilim." diye mırıldandım.

Ertan gülümseyerek elimi tuttu ve "Orada çok anımız vardı, biliyorum ama yeni bir evde de anı biriktirebiliriz." dedi.

"Ama o evin dizaynını seviyordum. Tasarımını da."

"Kocanı hep mafya olarak görüyorsun. Benim asıl işim ne?" diye sordu.

"Mobilya üreten bir şirketin başkanısın."

"Üretmekle kalmıyor, türetiyoruz da."

Gülerek "Olabilir." dedim.

"Öyleyse önce nerede yaşamak istediğimize karar verelim. Sonrasında evi istediğin gibi olması için inşaattan geçiririz."

"Bu kadarına gerek yok. Sadece bir ev de bulabiliriz." 

"Mobilyalar için tasarıma başlamam gerek." diyerek ayaklanan Ertan'a "Aceleye gerek yok, otur hadi." dedim.

"Zaten güneş doğdu." diyen Ertan'a "Evet ve biz daha hiç uyumadık. Uyumalıyız." dedim. 

Bana surat asarak geri oturduğunda gülümseyerek yanağından öptüm.

Ertan da gülümseyerek yatağa uzandığında ona sarılarak yattım.

Belimden sarıldığında ona baktım ve "Kağan'ı yakaladıktan sonra birlikte yeni evimizi dizayn ederiz." dedim.

Ertan hevesle bana baktı ve "Sence çocuk için bahçeye nasıl bir oyun parkı kurmalıyız? Tırmanıp, zıplayabileceği, eğitici ve güçleneceği bir park olmalı." dedi.

Bu sefer konuyu değiştirmek yerine ona eşlik ettim.

"O kadar mobilya tasarlıyorsun. Çocukların için de bir şeyler bulabilirsin bence."

"Tabii bulurum. Hatta aklımda bir parkur bile var. Tasarımı biraz kafa karıştırıcı ama çocukların hem zihinsel hem de bedensel gelişimini sağlar." 

Bu kadar heyecanlı olması beni de mutlu ediyordu.

İleride hamile kaldığımdaki halimizi hayal edebiliyordum. 

Ertan'ın telaşla beni doğum için götürdüğünü hayal ettiğimde gülümsedim.

"Çok iyi bir baba olacaksın, biliyorsun. Değil mi?" diye sordum. 

"Beni iyi yapan sensin." dediğinde gülümsedim.

"Seninle çocuk yapma fikrini ne zaman düşündüğümü biliyorsun. Aslında bu isteğimin bir sebebi daha var."

Merakla "Nedir o?" diye sordum.

"Bizim işleri biliyorsun. Özellikle erkek çocukları bizde istediğini yapamaz. Doğar doğmaz sert ve disiplinli eğitimlerden geçeriz. Babamızın yerini alacağımız için pek baba sevgisi almayız. Onlar bizim sadece patronumuz olur."

Derin bir nefes verdi ve "Hayatımda hiç babasından sevgi gören bir çocuk göremedim. Bu yüzden kendi çocuğuma olabildiğince sevgi göstermek istiyorum." dedi.

"Bana verdiğin sevgiyi geçerse bozuşuruz ama." dedim.

"Söz veremiyorum." dediğinde ağzım açık kaldı.

"Çocukların anneye düşkün olmasını sağlayayım da gör sen." dediğimde Ertan gülerek saçımdan öptü.

"Öyleyse fazla fazla yapalım da aralarından bazılarını kendi tarafıma geçirmeyi başarayım."

"Ben fabrika mıyım Ertan? Fazla fazla ne?"

"Hiç kaç çocuk istediğimizi konuşmadık." diyen Ertan'a "Haklısın." dedim.

"Beş." diyerek söze girdiğinde "Boşarım seni." dedim.

"Dört?"

"İki."

"O da az. Dört iyidir."

"O da fazla. İki senede bir doğum izni mi alacağım? Çalışıyorum ben de. İki iyidir."

"Ortada buluşalım ve üç diyelim."

"Bak bu olabilir."

"Güzel pazarlık oldu. Ben onu her türlü arttırırım." 

"O nasıl olacakmış?"

"Yatakta görürsün."

Gülerek "Yat uyu Ertan." dedim.

"Dur. Uyumadan önce sana bir şey sormam lazım."

Merakla ona baktım.

"Sor."

"Benimle çıkar mısın?"

"Ertan biz zaten evliyiz." 

"Ama sen direkt evlilik aşamasından başladın. Senin de sevgililik, nişan gibi aşamaları doyarak tatman lazım."

"Bu konuyu kaç çocuk yapalım diye konuşmadan önce açsan olmaz mıydı?"

"Çocuk daha öncelikliydi."

"Sağ ol be."

"Ee cevap yok mu?"

"Babamdan gelip istemeni isterim ama. Öyle takılıp bırakamazsın beni."

"Bırakmam, söz."

"Öyleyse olabilir."

Ertan dediğime gülümserken gözlerine baktım. 

"Seni seviyorum."

"Ben de seni seviyorum Lavanta'm."