Kelebeğin Yemi

Final

Heyecandan elim titrerken Ertan, "Yapabilirsin." dedi.

"Biraz derin nefesler alıp vermem lazım. Sonra kapıyı çalarım." derken kapının arkasından sesler duyuldu.

Geri çekilmeye fırsat bulamadan kapı açılınca karşımdaki annemle babama baktım.

Annem şok içinde kalakalırken babam, "Lavanta." dedi.

Gözlerim anında dolunca "Baba." dedim.

Babamın bile gözü dolunca Ertan'ın elini bırakıp babama sarıldım.

Gözyaşlarım daha hızlı akıp giderken titreyen sesimle "Abimin katilini buldum, intikamını aldım." dedim.

Babamdan ayrıldıktan sonra "Abimin katilini bulup geldim." dedim.

Annem, "Kızım." dediğinde ona baktım.

"Yavrum."

Annem sıkıca bana sarıldığında kokusunu içime çektim.

"Sizi çok özledim."

"Biz de seni çok özledik."

Annem yüzümü elleri arasına alınca tebessüm ettim.

"Gerçekten sensin."

"Bakın size birini daha getirdim."

Annem ile babam, Ertan'a bakınca annem, "Bu o ajan." dedi.

"Ertan'ın yanında gelen ajan bendim. Sadece görev yüzünden kılık değiştirmek zorundaydım."

"Bir dakika, siz evli misiniz?" diye soran babama "Daha önceki bir görev için evlenmemiz gerekti." dedim.

"Nasıl görevmiş o?"

"Göksel kızımız geri döndü, sen bunları mı soruyorsun?" diye kızan annem ile babam, "Benden kimse kızımı alamaz. Bu delikanlı da dahil." dedi.

"Ama beni sevmiştiniz."

"Artık sevmiyorum."

"Ya baba." dediğimde babam, "Sadece şans verebilirim." dedi.

Bu dediğine gülümseyerek "Teşekkürler." dedim.

"Ayakta kaldık, hadi içeri geçip oturalım." diyen annemi onaylayarak içeri geçerken Ertan'a baktım.

Bana destek çıkmak için bakışlarını üzerimden eksik etmiyordu.

Ertan'ı, arkadaşlarımı, ailemi, işimi çok seviyorum.

"Söyleyin bakalım bu görev icabı olan evlilikteki hisler gerçek mi?"

Ertan, babamdan çekinerek elimi tutarken "Kesinlikle gerçek efendim." dedi.

Kelebek ve Lavanta'nın aşkıydı bu.

Lavanta'ya konmayı seven Kelebeğin, Lavanta'yı yem haline getirmeye kıyamadığı bir hikayeydi bu.

Bu bizdik.

Bizim aşkımızdı.