Kim's POV
When i opened my eyes, i saw the ceiling up there and i remember, maliwanang na langit ang huli kong natanaw.
"Kim, are you ok?" somebody said.
But it was like Ms. Irene's voice. Pero paglingon ko, siya nga. How did she know what happened to me? May nagrereport rin ba sa kanya regarding sa akin?
"Ms. Irene, paano niyo po nalaman?" Tanong ko.
"I was about to call you, but your colleague answered the phone for you. And that was it. She told about what happened to you. Nag-alala ako sa nangyari kaya nag-rush akong pumunta rito para tignan ka" she stated.
"Btw, are you ok? Ano bang nakain mo at tinakbo mo yung buong oval? At ngayon nahimatay ka ngayon sa ginawa mo. Kumain kana?" Pag-alalang tanong ni Ms. Irene.
Sakto namang tumunog yung tyan ko na halatang gutom na nga. Dahilan na nagkatinginan kami ni Ms. Irene. Wala pa kasi akong lunch.
"So, let's have a dinner together?" Pacute na tanong ni Ms. Irene.
"Let's Go!" Excited kong sabi.
Dali-dali akong bumangon at sempre inalalayan ako ni Ms. Irene. Nag-alala pa siya sa ginawa ko. Hay nako! Naglalandian pa naman kasi sa telepono tong Ms. Irene at Sir Greg yan tuloy nahimatay ako. HAHAHAHHAAHA Nahimatay sa selos at sama ng loob hindi sa nahimatay sa kilig :(:
"Dahan dahan lang" she said.
"Ayos na po ako Ms. Irene. Sorry, pinag-alala ko pa kayo" nahihiya kong sabi.
Paglabas ko ng room, sinalubungan naman ako ng mga katrabahuhan ko kung ayos na ako. And yes! I'm totally fine na, gising na gising na ako.
And suddenly, habang inaayos yung mga gamit ko. My COP suggested if i will not come to work tomorrow and magpahinga na muna sa bahay. Well, sempre pumayag naman ako not only to rest but also to visit my shop. Ilang days na rin na hindi ko sila nabibisita.
Kinuha ko na yung mga gamit ko saka agad nagtungo sa sasakyan ko.
"Hey! Are you sure kaya muna? Pwde ka naman sumabay sa amin ni manong" Ms. Irene offered.
"Saan ba tayo kakain Ms. Irene? Sa city ba?" I asked.
"Where do you want ba?" She also asked.
Matagal pa bago ako makasagot dahil biglang nagsink-in yung mga bata sa bahay ampunan.
"Hmm? Gusto mo ba sa bahay ampunan nalang tayo kumain kasama yung mga bata Ms. Irene?" Tanong ko.
Hindi ako sinagot ni Ms. Irene instead she tell to her driver na umuwi na.
"Let's go?" Ms. Irene excitingly said.
"A-aah yes!" Utal ko sabi.
Pinagbuksan ko na siya ng pintuan ng sasakyan at pumasok na ito. Sumakay na rin ako at bago ko paandarin yung engine, tinawagan ko muna sila sister jane.
*CALLING TO SISTER JANE
"Hello kim, kumusta?" Bungad nito.
"Magandang gabi sa iyo Sister Jane, papunta kami ngayon diyan at diyan na rin kami kakain ng pang-gabihan" i stated.
"Aaah kasama niyo ba si Ate Josie?" Tanong ni Sister Jane.
"Ay hindi ho, huwag mo sana kayong magugulat kung sino ang kasama kong pupunta diyan. Si Ms. Irene Marcos po" i said with smile at sabay tingin kay Ms. Irene na ngumiti rin sa sinabi ko.
"Si Ms. Irene?!!" siyaw nitong sabi sa kabilang linya.
Napalayo ko naman ng bahagya ang telepono sa tenga ko dahil napakalakas ang beses nito.
"Nako! Napakaspecial naman yang kasama mo Kim, alam mo bang nasaksihan ko ang buong kasal nila ni Gregorio Araneta?" She added.
"Talaga ba Sister jane?" I said.
Nagulat kami pareho ni Ms. Irene dahil sa sinabi ni Sister jane. Pero bago pa niya ipagpatuloy ang kwento niya, inunahan ko na siya para makapag-paalam at nang makapagdrive na ako at itutuloy nalang niya kapag nasa bahay ampunan na kami.
"Sister Jane, kailangan ko na pong magmaneho. Ikwento niyo nalang po iyan kapag nakarating na kami diyan. Paalam!" I said.
"Sige sige, mag-iingat kayo sa byahe iha. Bye!" She answered.
*CALL ENDED
After ng call na iyon, tumingin ako sa wrist ni Ms. Irene at buti naman suot niya yung binigay kong lucky charm na bracelet dahilan na napangiti ako saka na ako nagdrive.
Irene's POV
Pagkababa ng telepono tinanong ko na agad yung pangalan.
"Sister jane?" mahina kong sabi.
"Kilala niyo po ba siya Ms. Irene?" Kim asked.
Napailing naman ako ng kaonti and trying to reminisce my mind kung may naririnig akong ganoong pangalan back then pero wala naman.
"Nasaksihan niya raw po yung kasal niyo ni Sir Greg" kim added.
"Hindi ko siya matandaan. At tsaka ilang taon na simula nung kasal namin ni Greg, hindi ko na masyadong maalala kung sino yung mga taong nasa simbahan" i explained.
"Mabuti pa tara na Ms. Irene at nang maikwento na ni Sister Jane kung ano nasaksihan niya sa kasal niyo" sabi ni kim and chuckled.
Tumango tango lang ako bilang sagot. At aba! Gusto talagang malaman about sa kasal namin ha.
Ilang minuto nasa tapat na kami ng isang simbahan. Mukhang ito na yung bahay ampunan na sinasabi ni kim.
Pagkababa namin ng sasakyan sinalubungan kami ng nakaraming mga bata, yung iba yumakap na rin sa akin dahil hindi na nila mayakap si kim kaya sa akin na.
"Ate kim, namiss po namin kayo" sabi ng isang babae.
"Pasensya na, sobrang busy ni ate e" kim answered.
"Sino po yung kasama niyo ate kim?" Tanong naman ng isang lalaki.
"Aaah, siya si Ms. Irene Marcos, but you can call her --- " putol na sabi nito dahil ako na ang magtutuloy baka lola Irene pa ang sabihin.
"Tita Irene" i said.
"Oh ayan, tawagin niyo raw siyang Tita Irene. Kung napag-aaralan niyo sa history ninyo about sa dating pangulo ng pilipinas na si Ferdinand Marcos, siya yung tatay niya at si Tita Irene ang bunso niyang anak" kim stated.
"So tita irene, naranasan niyo na palang tumira sa palasyo at naging isang prinsesa kagaya ko" a girl said with a joking tone.
Pumantay naman ako sa batang babae na nagsalita.
"Alam mo bang ang hirap tumakas kapag may bodyguard?" I asked.
Umiling naman yung batang babae na ibig sabihin na hindi niya alam.
"Btw, anong pangalan mo mahal na prinsesa?" I asked.
"Princess Ella po, pero princess without a bodyguard" pagbibiro nito.
Napatingin naman ako kay kim dahilan na napatawa kami sa sinabi ni ella.
"Nako ella, ang dami mo nang jokes. Halina kayo lahat sa loob at baka mahamugan pa kayo" sabi naman ni kim.
To be continued.
