"D-3 BEFORE THE WEDDING"
Kim's POV
Second day of preparation. Niyaya ko si manang imee na puntahan yung venue pero tinanggihan niya ito.
"Manang imee, baka gusto niyong dumalaw sa venue?" I said.
"No, i prefer na hindi pumunta doon. Gusto ko sa mismong wedding doon ko lang makikita yung venue. I trust you, alam kong magugustuhan ko ang gawa mo. Kaya ipakita mo sa akin kung gaano ka katalento at ka creative na tao" wika ni manang imee.
"Awwww! Sempre naman po gagawin ko lahat ng best ko para maging perfect po itong kasal niyo ni PRRD" sagot ko.
"Thank you for that! And maybe irene will go there, sasamahan kang magdesisyon sa mga bagay bagay doon" she said.
"Sige po manang imee. Pero pwde po bang makahiram ng sasakyan ako nalang po magdadrive para hindi na ako makaabala sa mga manong drivers" request ko.
"Hindi pwde. Bakit nakakapagdrive kana ba na injured ang isa mong braso? No! Ayokong lumala pa yan, tsaka wala nang sling bandage hindi na ba masakit?" Tanong ni manang imee.
"HAHAHA kayo talaga manang. Kaya nga wala nang sling bandage kasi nagagalaw ko na. So pwde na ba akong magdrive?" Sabi ko.
"Ako na. I will drive for you. Nasabi na ba saiyo ni manang na sasama ako?" Saad ni Ms. Irene na galing sa itaas.
"Ah yan na si irene. Siya nalang ang magdadrive" Manang imee said.
"At sige na gumayak na kayong dalawa. May aasikasuhin pa kami" dagdag nito.
"Sige mag-ingat tayong lahat!!" sigaw naman ni Ms. Irene.
I chuckled because she's so funny. Ano yun, para minsanan na ang pagbilin? HAHAHHAH.
Anyways, si Ms. Irene nga ang nagdrive papunta sa venue. Akalain mo yun, pinagdrive ako ng isang Irene Marcos?
Pero ang mas hindi ko akalain, overspeeding palasiyang magmaneho. Hindi ko alam kung aabot pa kami sa venue dahil napapahawak nalang ako sa sasakyan at sinecured yung seat belt.
"Ms. Ireneee! Hindi naman tayo nagmamadali dibaaa?" Sabi ko.
"HAHAHA relax lang" sagot nito.
Aba! May lakas pa ba akong mag relax nito? Ni hindi nga ako ganito magmaneho kahit nagmamadali ako. Pero ganitong speeding kapag may hinuhuling suspect pero sa ngayon wala naman kaming hinahabol.
"Ms. Irene! Umaabot kana ng 100kph, gusto ko pa pong mabuhaaaaaaaaaay!" Pahiyaw kong sabi sabay turo sa harapan namin dahil mababangga na namin yung sasakyang nakastop sa harapan namin.
Buti nalang alertong nagpreno si Ms. Irene. Nakastop signal pala ang traffic lights, kaya muntik na naming mabangga yung sasakyan na nasa harapan namin.
Hindi kami nakapagsalita ng ilang segundo dahil sa gulat.
"Hindi pa naman siguro natouch yung bumber sa trunck niya diba?" Tulalang sabi ni Ms. Irene.
Napailing na lamang ako bilang sagot.
"Ms. Irene, magpalit na tayo ng pwesto" tulala rin kong sabi.
