Coleen's P.O.V.
Nandito lang ako sa kwarto,umiiyak. Tama si ate,hindi siya mang-aagaw. Pero kahit ganun mahal ko pa rin si Jarren,matagal na. Tapos ngayon makikita ko? Bukas na ang graduation ni ate Suzzane at pagkatapos nung araw na yun,aalis na siya ng bansa. Marami siyang maiiwan dito lalo na si Jarren.
*********************
Graduation Day
Kasama ako at sila papa sa Graduation ni Ate. Inayusan na siya ngayon,sa totoo lang ang ganda niya. Gusto ko na magsorry pero.. Nakakahiya talaga yung mga sinabi ko sa kanya. Sa ngayon naman hindi niya ko kinakausap. Tanga tanga ko kasi eh. Hayyy inom munang tubig.. Kaya ko ito.
"Ate.. ang ganda mo ah." sinabi ko pero patuloy parin siya sa pag-aayos ng toga niya. Ang masakit pa,umalis siya,hindi niya ko pinansin. Sinaraduhan pa ko ng pinto.
Nag-ayos na rin naman ako dahil aalis na ata kami. Hindi alam nila mama at papa na galit sakin si Ate Suzzane. Ayoko rin ipaalam dahil ako naman din ang mapapagalitan :/
Sumakay na kaming lahat sa kotse at pumunta sa Hendersonville.....
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Pagdating namin sa school ang daming tao! At ang dami ring gragraduate. Dumeretso na kami sa Arena si papa naman pumunta dun sa stage,mataas din kasi posisyon niya kaya dun siya. Kaming 2 nalang natira dito ni mama dahil si Ate Suzzane,bumaba na at umupo na dun sa tabi ng mga gra-graduate.
Kitang-kita kay ate Suzzane na malungkot siya. Ish mamaya talaga magsosorry na ko.
Matagal ang program kaya bumaba muna ko ng arena at bumili ng makakain sa canteen. Pagkababa ko nakita ko si Jarren at siya lang ang student na bumibili. Syempre ako bumili na rin.
"Isa nga po neto tapos dalawa neto tapos isang tubig." sinabi ko sa tindera habang tinuturo yung mga bibilhin ko at napatingin sakin si Jarren.
"Coleen right?" shit. kinausap niya ko. For the first time in forever. Ehhh hindi ko alam kung kikiligin ako oh ano eh!
"Ah oo." sabay ngiti. Ish ano ba ito!
"Ah okay." that's it? Okay. Wag na kong magexpect. He's taken. At wala na kong magagawa.
Umakyat na ko ulit at tinatawag na isa isa ang gragraduate at syempre palakpakan. Ako naman kain lang ako ng kain dito. Nung tinawag na si Ate. Pumakakpak at sumigaw naman kami ni mama at meron din sa graduates area na mga sumigaw. Siguro mga classmates niya.
Pero nung nakikita ko si Jarren parang di ko alam kung may sumasapi sakin na kaewanan eh. Nalilito na ko! >3<
Nang nakita kong bumaba si Jarren,sinundan ko siya. Kailangan kong sabihin na mahal ko siya, sa isang relasyon pwedeng maghiwalay! Kahit sino pa yan ipaglalaban mo yan! Pagmamahal to eh.
"Oh Coleen saan ka pupunta? Wag kang mag-alala matatapos na yung program.." sinabi ni nanay pero di ko na siya pinatapos.
"Sige ma wait lang."
Bumaba ako at nakita ko si Jarren. Bumibili na naman. Hinihintay ko muna siyang matapos bumili. Nang matapos na siyang bumili tinawag ko siya. Nandito na kami sa lugar na kaming dalawa lang.
"Bakit Coleen?" tinanong niya habang nakatingin sa mata ko. Parang gusto niya talagang malaman kung bakit ko siya tinawag.
"Jarren. May dapat kang malaman tungkol sakin." biglang nagtaka ang mukha niya.
"Jarren mahal na mahal kita! Matagal na! Oo,malanding pakinggan. Pero..." bigla ko nalang siyang hinalikan sa lips.
Dahil sa mga susunod na araw,aalisin ko na itong nararamdaman ko. Kaya bago ko alisin. Sinabi ko na kay Jarren at ginawa ko na ito. Pero bigla akong kinabahan sa mga susunod na nangyare.
"Jarren?! Coleen?!" inalis ko ang halik ko sa kanya. Tinignan ko kung sino ang tumawag samin.
"S-suzzane! Wait let me explain." lumapit si Suzzane kay Jarren at sinampal niya ito. Nagulat ako. Tumingin din sakin si Suzzane.
"Suzzane sinabi ko lang sa kanya." pero hindi. Binangga niya ko at narinig ko ang iyak niya habang binangga niya ko papaalis ng arena.
Ang tanga tanga ko! ANG TANGA TANGA KO! >____________<
Suzzane's P.O.V.
"Suzzane sandali lang!" tapos na rin naman ang graduation program at natawag na ko kaya pinili kong umalis.
Pero may nakita akong nakakainis at nakakasakit sakin,at yun si Jarren at si Coleen,naghahalikan.
Magpapaliwanag pa sana si Jarren pero lumabas nalang ako ng arena.
Sabi ko na nga ba,maloloko na naman ako. Kahit kailan talaga,ganito nalang. At si Coleen pa? Napaka-bait niya sakin at ganun din naman ako sa kanya pero ganito?!
Pumasok na ko sa kotse at nakita ko si Jarren na pinapalo yung salamin ng kotse. Buti nalang medyo marunong na kong magdrive.
Kaya ayun pinaandar ko na ang kotse at umuwi. May naisip akong paraan kaya nung paguwi ko. Nagimpake agad ako at tinawagan ko si tatay na umuwi na.
Medyo matagal-tagal din si tatay pero nung dumating na siya,kasama niya sila nanay at Coleen. Nagbihis na rin naman ako.
Ang naisip ko lang naman is.... ngayon na ang araw na pupunta kami sa ibang bansa.
Pagkatapos kong magbihis nakita ko si Coleen na pumasok sa kwarto..
"Ate please patawarin mo na ko walang kasalanan si Jarren,bigla ko lang siyang hinalikan please lang ako nalang saktan mo wag na siya." sinabi niya sakin at lumuhod pa. Naiyak na kaming dalawa pero pumiglas lang ako...
"Wala akong ganang makipag sabunutan sayo kaya please lang. Aalis na ko,pupunta na kong ibang bansa."
"Ate suzzane! Please wag mo---"
"Aalis ako Coleen,dun ako mag-aaral." Umalis na ko ng kwarto,at sinabi kay tatay.
"Tay umalis na tayo.." sinabi ko at nagulat sila nanay at tatay.
"Suzzane,bukas pa tayo aa--"
"PLEASE TAY NGAYON NA!" sumakay na ko sa kotse para wala silang magawa.
Ang dami kongg maiiwan ng 4 years,si nanay,tatay,ate linda,mga kaibigan ko at si Jarren...
Nagring bigla ang cellphone ko at tumatawag si Jarren.
"Hello Suzzane? Please let me explain! Si Coleen ang humalik sakin!"
"I think we should break up." napatahimik ng 3 seconds si Jarren at nagsalita ulit siya..
"No... You're joking right?" Sinabi niya at ako rin naiyak na..
"Aalis na ko,pupunta na kong ibang bansa. Sa Pennsylvania at dun ako for 4 years. I'm sorry Jarren. I...love you." napatakip ako ng bibig at umiyak ako
Tinanong ako ni tatay ng maraming tanong pero hindi ko sinasagot ng tama. Pero inaamin ko na nasaktan ko si Jarren.
Bye for now... Bye forever.
Naging mahina ako kagaya ng nanay ko sa pag-ibig. Pero kasi naman. Nakita ko silang ganun kaya tama lang ang ginawa ko.
Nakatanggap ako ng maraming text sa mga kaibigan ko lalo na si Madge. Pero kahit na malungkot sila sa mga nangyare,mananatili akong matibay at masaya sa bago kong buhay.
Mag babago na ko,hindi na ko magiging mahina at hindi na ko masasaktan ulit.
YOU ARE READING
My Jeje Princess
Teen FictionSa bansang Pilipinas, hindi parin mawawala ang mga taong may angking talento na magtype ng sariling paraan at magspell ng sariling paraan. Jejemon ang tawag sa mga taong ganito. Si Suzzane ay isang simpleng estudyante lang ngunit sa hindi sinasadya...
