ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၆

{Zawgyi}

•ေကာ ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွာရွိတယ္! မေၾကာက္နဲ႔!•

အရမ္းကို... ရင္းႏွီးေနတဲ့ စကားႀကီး!

ဒီလိုစကားကို ၾကားရေလာက္တဲ့အေနအထားေရာက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ လင္ရွန္း ဘယ္တုန္းကမွ ထင္မထားခဲ့ဘူး။

သူ႔ခမ်ာ ေျပာစရာစကားေတာင္မရွိေတာ့ဘူး!

ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕ႏွာတံရွည္ရွည္ကလည္း သူ႔ပါးျပင္တစ္ေလွ်ာက္ ဘာလိုလိုနဲ႔ပြတ္တိုက္သြားတယ္။

တဖက္လူရဲ႕ေပါ့ပါးတဲ့အသက္ရႈေငြ႕က သူ႔နားကို ႐ိုက္ခတ္ေနေတာ့တယ္။

သူတို႔ေတြက အရမ္းကိုနီးကပ္ေနၿပီး တစ္ဖက္လူရဲ႕ရင္ခြင္က အေႏြးဓာတ္တစ္ခုတည္းတင္ လင္ရွန္းခံစားမိေနတာမဟုတ္ဘူး။

ေမာ့က်ဴးခ်န္ရင္ဘတ္ထဲက ျပင္းထန္တဲ့ 'ႏွလုံးခုန္သံ'ကိုေတာင္ ၾကားေနရၿပီး အဲ့တာက ျမန္သထက္ ျမန္လာတယ္...

"အဲ့ေတာ့..." လင္ရွန္း ႏႈတ္ခမ္းသပ္လိုက္ကာ "သင္ခန္းစာသင္ယူဖို႔ မင္းကတိေပးလိုက္တာလား?"

သူတကယ္ကို ေသာကပင္လယ္ေဝေနၿပီ!

လက္ရွိအခ်ိန္က စီနီယာႏွစ္ဝက္ရဲ႕ ပထမဆုံးလပတ္စာေမးပြဲျဖစ္တယ္။

ေ႐ႊေရာင္ေႏြဦးက်ေရာက္တဲ့ ေအာက္တိုဘာလေလး!

ေကာလိပ္ဝင္စာေမးပြဲေျဖဖို႔ ရွစ္လေလာက္သာလိုေတာ့တယ္။

သူတို႔အခုခ်ိန္မွ အျပင္းအထန္ႀကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ စုတ်န္းတ်န္းေရာ ေမာ့က်ဴးခ်န္ပါ ငါးခန္း ဒါမွမဟုတ္ သုံးခန္းကို အျပတ္ျဖတ္ႏိုင္ၾကမွာမဟုတ္ဘူး။

ေမာ့က်ဴးခ်န္ မ်က္လုံးေတြကို ေမွးက်ဥ္းထားလိုက္တယ္။

စစခ်င္းတုန္းကေတာ့ လင္ရွန္းဒီလိုေတြလုပ္ေနတာက သူ႔ရဲ႕အာ႐ုံစိုက္မႈကို လိုခ်င္တာေၾကာင့္လို႔ပဲ သူထင္ခဲ့တယ္။

တစ္ဖက္လူက သူထင္ထားတာထက္ ပိုၿပီးစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မထားဘူး။

သူက ျပဇာတ္တစ္ခုလုံး ကျပခ်င္တာလား?

"အင္း" ေမာ့က်ဴးခ်န္ လင္ရွန္းကို လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။