ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၅၁

{Zawgyi}

အနည္းငယ္ရွက္စရာေကာင္းသြားတာေၾကာင့္ ခဏေလာက္ အသံတိတ္သြားၾကတယ္။

လင္ရွန္းလည္း သူ႔အၿပဳံးကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းၿပီး ေခါင္းလွည့္လိုက္တယ္။

သူနဲ႔ ေမာ့က်ဴးခ်န္က ေျခတစ္လွမ္းစာသာ ေဝးၿပီး ေခါင္းေတြကလည္း တစ္ဖက္စီကို လွည့္ထားတယ္။

ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ရွင္းဆန္းေက်ာင္းယူနီေဖာင္းေတြ ဝတ္ဆင္ထားတယ္။ ဒီေန႔ဆို ေမာ့က်ဴးခ်န္ကေတာင္မွ သူ႔ရဲ႕ ရွပ္အက်ီၾကယ္သီးေတြကို အက်အနေသခ်ာတပ္ထားတယ္။ ကုတ္အက်ီလည္း ဝတ္ထားၿပီး ေက်ာပိုးအိတ္ကို ပုခုံးမွာ ဆြဲထားတယ္။

လင္ရွန္းကေတာ့ အၿမဲတမ္း စာႀကိဳးစားတဲ့ လူငယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။

ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးတို႔က ဒီလိုမ်ိဳးတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဆန႔္က်င္ဘက္အရပ္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီး ရပ္ေနၾကတယ္။

မသိရင္ ေတာင့္ခဲေနတဲ့ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္နဲ႔တူၿပီး ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းသလို အနည္းငယ္လည္း မျပတ္မသားျဖစ္ေနေစတယ္။

"လင္ရွန္း!" ေနာက္ေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာ လီရႈခ်န္ရဲ႕အသံ ထြက္ေပၚလာတယ္ "ေမာ့က်ဴးခ်န္! မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ဘာလို႔ ဒီမွာရပ္ေနၾကေသးတာလဲ?"

သူက အခ်ိန္ကိုၾကည့္ကာ "မင္းတို႔ မနက္ခင္းစာဖတ္ခ်ိန္အတြက္ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းတီးသြားတာကို မၾကားဘူးလား? အတန္းကို ျမန္ျမန္ျပန္သြားၾကေတာ့"

ဆရာရဲ႕စကားေတြက တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို ေဖာက္ခြင္းလိုက္တဲ့ ခလုတ္တစ္ခုလိုပဲ။

"သြားမယ္!" ေမာ့က်ဴးခ်န္က အေပၚကိုတက္လိုက္ၿပီး လင္ရွန္းလက္ေမာင္းကို ဆြဲလိုက္တယ္။

ႏွစ္ေယာက္လုံးက အလ်င္စလို "Mr.လီ"လို႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးတာနဲ႔ Fတန္းဆီကို ျမန္ျမန္ေျပးသြားၾကေတာ့တယ္။

အတန္းထဲမွာ မနက္ခင္းအခ်ိန္ေတြမွာ အားလုံးကို စာေလ့လာဖို႔ ႏႈိးေဆာ္ေလ့ရွိတဲ့ အတန္းပိုင္ဆရာက ေရာက္မလာေသးဘူး။

ႀကီးျမတ္လွတဲ့နတ္ဆိုးဘုရင္ႀကီး ေမာ့က်ဴးခ်န္လည္း ေရာက္မလာေသးဘူး။