ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၂၇

{Zawgyi}

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေကာ" လင္ရွန္း တစ္ရႈးကို အနည္းငယ္ရွက္႐ြံ႕စြာနဲ႔ ယူလိုက္တယ္။

ခုေလးတင္ အေလာတႀကီးေသာက္ခ်ထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔ပါးစပ္ကို အျမန္သုတ္လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုမ်ိဳးမျဖစ္ဖူးဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳး ညဘက္အထိစာလုပ္ေနတုန္းမွာ သူ႔မိသားစုက သူ႔အတြက္ ႏြားႏို႔ျပင္ဆင္ေပးတယ္ဆိုတာမ်ိဳးကို သူဘယ္တုန္းကမွ မႀကဳံဖူးဘူး။

သူတကယ္ကို ဝမ္းသာမိတယ္။

သူမေနႏိုင္စြာ ဒီအေၾကာင္းေတြးရင္း သူ႔ရဲ႕ႏူးညံ့တဲ့အစ္ကိုႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။ လင္ရွန္းက ခုေလးတင္ေရခ်ိဳးထားကာ အိမ္ေနရင္းအက်ီေလးနဲ႔ျဖစ္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကေန လတ္ဆတ္တဲ့ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာအနံ႔ေလးရေနတယ္။

ဘာေၾကာင့္ စာအုပ္ထဲမွာရွိတဲ့အစ္ကိုႀကီးက ပိုၿပီးၾကင္နာတတ္တယ္လို႔ အၿမဲခံစားမိေနတာလဲဆိုတာကို လင္ရွန္းအနည္းအက်ဥ္းေလာက္ သေဘာေပါက္လာၿပီ။ လင္ယြမ္က သူ႔ေရွ႕ေရာက္ၿပီဆိုရင္ သာမန္မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္လိုပုံစံမ်ိဳးကို ပိုၿပီးျပတတ္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဉာဏ္ႀကီးရွင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေရာင္အဝါမဟုတ္ဘူး။

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေကာ..." လင္ရွန္း ထပ္ၿပီးေက်းဇူးတင္လိုက္တယ္။

"ဟားဟား" လင္ယြမ္ ခပ္ဟဟရယ္ကာ လက္ကိုဆန႔္ထုတ္ၿပီး လင္ရွန္းေခါင္းကို ပြတ္ေပးလိုက္တယ္။

"မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ?" လင္ယြမ္ ကြန္ျပဴတာကို လွည့္ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္တယ္။ "ဟမ္? ႐ူပေဗနမူနာအစုံ?"

"ဟမ္?" လင္ရွန္းလည္း လင္ယြမ့္အၾကည့္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္စိတ္လႈပ္ရွားသြားရတယ္။

သူ႔ရဲ႕သင္ယူတဲ့နည္းလမ္းက အရမ္းကို႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တာကို သူသိတယ္။ အထူးသျဖင့္ လင္ယြမ္လို ဉာဏ္ႀကီးရွင္တစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္လုံးေတြထဲမွာ ဒါက ရယ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကိုး႐ို႕ကားယားႏိုင္ေနမွာ။ သူတကယ္ကို ရွက္မိတယ္။

လင္ရွန္း ေရခြက္ကိုလွမ္းယူလိုက္တယ္။ သူ႔ပါးစပ္ထဲမွာ အရသာတင္က်န္ေနတဲ့ ႏြားႏို႔ပ်စ္ပ်စ္အရသာကို ေပ်ာက္သြားေစဖို႔ ေရတစ္ငုံေလာက္ ေသာက္ရန္ျပင္လိုက္တယ္။