ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၁၆

{Zawgyi}

အတန္းFကေက်ာင္းသားေတြ တၿပဳံလုံး ႐ူးသြပ္ကုန္တယ္။ သူတို႔ နားလည္မႈလြဲသြားတာလား?! လင္ရွန္းက ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို ႐ူပေဗဒဘာသာတစ္ခုပဲ ကူေပးမွာမဟုတ္ဘူး သခ်ၤာလည္းပါတယ္?! မဟုတ္ေသးဘူး ေက်ာင္းသားေကာင္းလား?! ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဘိတ္ေခ်းကေလ?! ေမာ့က်ဴးခ်န္ ညဘက္သခ်ၤာမတြက္ဘဲ ေနာက္တစ္ေန႔ ေန႔လည္စာနားခ်ိန္က်ေတာ့မွ သူတို႔ေတြအားလုံးကို သခ်ၤာလုပ္ဖို႔ ဖိအားေပးအုံးမွာ ဟုတ္တယ္မွတ္လား?!

ထိုႏွစ္ေယာက္လုံးက သူတို႔အတန္းေဖာ္ေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ထည့္မတြက္ၾကတာေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ။

ေမာ့က်ဴးခ်န္က သူ႔မ်က္ခုံးကို လွလွပပႀကီးပင့္ျပလိုက္တယ္။ ထိုင္ခုံေနာက္မွီေပၚ လွန္ခ်ကာ သူ႔ရဲ႕ေခ်ာမြတ္ေတာက္ေျပာင္က်စ္လ်စ္ေနတဲ့ ေအာက္ေမး႐ိုးကို ေမာ့ကာ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေတြကို အသာေကြးလိုက္တယ္။ ညေကာင္းကင္လို နက္ေမွာင္ေနတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ လင္ရွန္းကို ၿပဳံးေယာင္သမ္းကာ ၾကည့္ေနတယ္။

သူ႔ရဲ႕ေက်ာင္းယူနီေဖာင္းအေပၚဝတ္ကို ၾကယ္သီးေတြတပ္မထားဘဲ အထဲကအျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ီကို ေပၚေနေအာင္ဝတ္ထားတယ္။ ထိုရွပ္အက်ီကိုေတာင္ ရင္ဘတ္ေလာက္ထိပဲ ၾကယ္သီးတပ္ထားၿပီး သူ႔ရဲ႕ဂ်ဳံႏွစ္ေရာင္အသားအေရနဲ႔ ညႇပ္႐ိုးတစ္ဝက္ေလာက္ကို ေဖာ္ျပထားေသးတယ္။

ေမာ့က်ဴးခ်န္ဆိုတာက အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းေနၿပီသား။ ဒီလိုမ်ိဳး ေနေရာင္ေအာက္ကထိုင္ခုံေပၚမွာ ပ်င္းတြဲတြဲထိုင္ေနပုံက သူ႔ရဲ႕ျပစ္မ်ိဳးမွဲ႔မထင္တဲ့အသြင္ကို အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔ လႊမ္းၿခဳံထားတဲ့အတိုင္းပဲ။

ေဒါသတႀကီး ၾကည့္ေနၾကတဲ့အတန္းေဖာ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာစရာစကားေတြ ေပ်ာက္ဆုံးကုန္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္းသူေတြေပါ့။ ေမာ့က်ဴးခ်န္က မ်ားေသာအားျဖင့္ ေအးစက္စက္အမူအယာေတြသာရွိတယ္။ အဲ့လိုသာမဟုတ္ရင္ ‘ေရခဲတုံးနတ္ဆိုး’လို႔ အေခၚခံရမွာမဟုတ္ဘူး။

ဒါေပမယ့္ အခုအခိုက္အတန႔္မွာေတာ့ သူကေဟာ္မုန္းေတြကို တုန႔္ဆိုင္းျခင္းမရွိ အရွင္းသားႀကီးထုတ္လႊတ္ေနတယ္။ ခပ္မိုက္မိုက္ၿပဳံးေနၿပီး သူ႔အသက္အ႐ြယ္အလိုက္ လူငယ္ဆန္မႈေတြကလည္း အျပည့္ရွိတယ္။ ေမာ့က်ဴးခ်န္ ဒီလိုပုံစံလုပ္လိုက္႐ုံနဲ႔တင္ လူအုပ္ႀကီးကို ညႇိဳ႕ယူႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။