ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၂၆

[ Kay : ဒီတစ္ပိုင္းမွာ ဟြမ္ေမာင္နဲ႔ ပက္သက္ၿပီး နည္းနည္းေလးေျပာစရာရွိလို႔ပါ။ ဟြမ္ေမာင္တာအိုရန္ဆိုၿပီး ဒီအပိုင္းမွာထည့္ေရးထားေတာ့ ေအာက္က commentေတြကို သြားရွာဖတ္ၾကည့္လိုက္တာ ဟြမ္ေမာင္ဆိုတာ အေမႊးဝါ/ဆံဝါလို အဓိပၸါယ္ရပါတယ္တဲ့။ ၾကည့္ရတာ ဆံဝါေတာက္ရန္ထင္ပါရဲ႕။ အဲ့တာေၾကာင့္ ဟြမ္ေမာင္(ဆံဝါ)နဲ႔ ေတာက္ရန္ဆိုတာက အတူတူပါပဲလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ]

{Zawgyi}

ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက နက္ရႈိင္းကာေတာက္ပေနတယ္။ သူလင္ရွန္းကို ဒီတိုင္းခ်ည္းပဲ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ထိုလူ႔မ်က္လုံးေတြထဲက သူ႔ရဲ႕ပုံရိပ္ေရာင္ျပန္ေလးကိုေတာင္ ျမင္ေနရတယ္။

"မင္းက ဘယ္လိုအားေပးမႈကို လိုခ်င္ေနတာလဲ?" စကားလမ္းေၾကာင္းဆက္ကာ ျပန္ေျဖဖို႔ မရည္႐ြယ္ေပမယ့္ သူ႔ႏွလုံးသားက ႐ုတ္တရက္လႈပ္ရွားသြားတာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ ထိေရာက္တဲ့အားေပးမႈနည္းလမ္းက အၿမဲတမ္းဆိုသလို လူေတြမဆုတ္မနစ္ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးတြန္းအားျဖစ္တယ္။

"အမ္း..." ေမာ့က်ဴးခ်န္ အသံျပဳလိုက္တယ္။ သူ႔လက္ကို ထုတ္ကာ လင္ရွန္းျပင္ဆင္ေပးထားတဲ့ သခ်ၤာေမးခြန္းလႊာေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္းဖြင့္လိုက္တယ္။

"ေမးခြန္းတစ္ေထာင္တဲ့" သူ စိန္ေျပနေျပေျပာလာတယ္ "မွတ္ဖို႔အတြက္ဆို ေတာ္ေတာ္ေလးအားကုန္မွာ"

ေျပာရင္းနဲ႔ မ်က္လုံးပင့္ကာ လင္ရွန္းကို ၾကည့္လာျပန္တယ္ "မနက္ျဖန္မနက္ မင္းငါ့အတြက္ မနက္စာယူလာေပး"

"ကိစၥမရွိဘူး" ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိေပမယ့္ လင္ရွန္းေျပာမျပႏိုင္ေအာင္ စိတ္ေအးသြားရတယ္။

ဒီလိုအပ္ခ်က္က သူေတြးထားတာထက္ အမ်ားႀကီးပိုလြယ္ကူတယ္...

"မင္းကိုယ္တိုင္ လုပ္ထားတာမ်ိဳးေပါ့" ေမာ့က်ဴးခ်န္ေျပာလိုက္တယ္။

"မင္း... ေသခ်ာလား?" လင္ရွန္း အနည္းငယ္စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္တယ္ "မင္းက ငါ့ကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ေစခ်င္တာလား?"

"အင္း!" ေမာ့က်ဴးခ်န္ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေခါင္းၿငိတ္ျပလာတယ္ "အစားအေသာက္ေတြကို အစိမ္းအတိုင္းကေန က်က္သြားတဲ့အထိ မင္းကိုယ္တိုင္ပဲ ခ်က္ျပဳတ္ရမွာ" သူခဏေလာက္ ေတြးၿပီး ထပ္ေပါင္းေျပာလိုက္တယ္။