ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၆၂

{Zawgyi}

ရပ္ကြက္ထဲမွာ အလြန္တရာဆိတ္ၿငိမ္ေနၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွသာ ေၾကာင္ေပါက္ေလးေတြရဲ႕အသံေလးေတြ ေပၚထြက္လာတတ္တယ္။

ညေလညႇင္းက ေအးစိမ့္စိမ့္ရွိလွကာ လင္ရွန္းရဲ႕ပါးေတြကို ျဖတ္တိုက္သြားတယ္။

သို႔ေပမယ့္ သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ကို ကိုင္ထားတဲ့လက္ကပဲလား ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ရင္ေတြပဲ ပူေနတာလားဆိုတာကို မသိေတာ့ဘူး။

လင္ရွန္း ေခါင္းေမာ့ကာ လက္တစ္ကမ္းစာေလာက္သာ ေဝးတဲ့ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို ၾကည့္လိုက္တယ္။

လူငယ္ေလးရဲ႕မ်က္ခုံးေတြက ထြင္းထုထားသလိုမ်ိဳး တကယ့္ကို ၿပိဳင္ဘက္ကင္းလွတယ္။

တစ္ဖက္လူရဲ႕နက္ရႈိင္းတဲ့မ်က္လုံးေတြက သူ႔ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲကိုပါ တန္းျမင္ႏိုင္ေအာင္ ၾကည့္ခ်င္သလိုမ်ိဳး လင္ရွန္းရဲ႕မ်က္လုံးေတြထဲကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။

ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕အသက္ရႈသံေတြက ေလးလံလို႔လာတယ္။

ညအခ်ိန္မွာ ဘယ္သူမွ အရင္ဆုံးစကားမစၾကဘူး။

အေတာ္ေလး ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္အေနအထားျဖစ္ေနတာက သိသာလွတယ္။

သို႔ေပမယ့္လည္း လင္ရွန္းရဲ႕အၿမီးအေမာက္မတည့္တဲ့အေျဖစကားေၾကာင့္ ေလထုတစ္ခုလုံး ပ်က္ဆီးသြားရတယ္။

ေမာ့က်ဴးခ်န္ ႏွာေခါင္းအသာရႈံ႕လိုက္တယ္။

အစတည္းက လင္ရွန္းရဲ႕ရင္ဘတ္အလယ္မွာရွိတင္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းကို တင္းတင္းဖိခ်ကာ : "ဒါက ဗိုက္လား?"

"...အင္း" လင္ရွန္း ဗလုံးဗေထြးေျပာလိုက္တယ္။

ေမာ့က်ဴးခ်န္ သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ကို ေလွ်ာ့ေပးကာ မတ္မတ္ရပ္လိုက္တယ္ "က်ဴပါက်ဲ႕ရဲ႕ညီမက ဘယ္လိုေသသြားတယ္ဆိုတာ မင္းသိလား?"

လင္ရွန္း "..." သူလည္း မတ္မတ္ျပန္ေနလိုက္တယ္။

ကားထဲမွာ ခုေလးတင္ ေနေနရတဲ့ အေနအထားက သူ႔ေနာက္ေက်ာကို နာေစတယ္။

သူ ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕ေမးခြန္းကို ျပန္မေျဖဘဲ သူ႔ေအာက္ပိုင္းေျခေထာက္ေတြကိုသာ လႈပ္ရွားလိုက္တယ္။