ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၅၃

{Zawgyi}

လင္ရွန္း တုန္တက္သြားတယ္။

လင္မိသားစုဗီလာရဲ႕ ဧည့္ခန္းက အေတာ့္ကိုက်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းရွိၿပီး ၾကမ္းျပင္ကေန မ်က္ႏွာက်က္ထိအျပည့္ရွိတဲ့မွန္ျပတင္းက ဗီလာပန္းၿခံကို မ်က္ႏွာမူထားတယ္။

အခုခ်ိန္က ေနာက္က်ေနၿပီျဖစ္ကာ လင္ယြမ္က ျပင္သစ္မွန္ျပတင္းေတြကို ေနာက္ေက်ာေပးၿပီး ရပ္ေနတယ္။ သူ႔ေနာက္မွာ ပန္းၿခံထဲက ေရွးပုံစံလမ္းမီးေတြကိုေတာင္ ဖြင့္ထားၿပီျဖစ္တယ္။

မီးသုံးပြင့္သာ ဖြင့္ထားတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးလင္းေနကာ ေလထုက သိပ္ကိုေအးခ်မ္းၿပီး ေၾကာ့ရွင္းလို႔ေနတယ္။

ဧည့္ခန္းထဲက အႀကီးဆုံးဖန္သားမီးအိမ္ႀကီးကိုေတာ့ ဖြင့္မထားဘူး။

မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အဝါေရာင္အလင္းတန္းေလးက ႏူးညံ့စြာဖ်ာက်ေနၿပီး လင္ယြမ္ကို အလုံးစုံလႊမ္းၿခဳံထားတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ေနာက္ကျပင္သစ္ျပတင္းေပါက္ရဲ႕ အျပင္ဘက္က လမ္းမီးေရာင္လည္း ရွိေသးတယ္။

လင္ယြမ္က အၿမဲတမ္း သိမ္ေမြ႕ကာ ေအးစက္တဲ့အမူအယာကို ျပသတယ္ဆိုတာ ရွားပါးတယ္။

ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႔ဆိုရင္ သူက သာမန္ေန႔ေတြမွာျမင္ေနက် လူႀကီးလူေကာင္းပီသတဲ့အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး။

အကဲပိုၿပီးေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ဆီကေန အနက္ေရာင္ျမဴခိုးေတြကိုေတာင္ ျမင္ႏိုင္သေလာက္ပဲ။ မည္းသည္းလာတာေပါ့!

လင္ရွန္း "..."

သူ မသက္မသာနဲ႔ ေခါင္းေနာ့ကာ သူ႔အစ္ကိုႀကီးကို ၾကည့္လိုက္တယ္။

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ လင္ရွန္း ထိတ္လန႔္သြားရတယ္။

သူ႔အစ္ကိုႀကီးက တကယ္ပဲေမွာင္မိုက္လာၿပီး သူ႔ကို ဘာလုပ္လိမ့္မလဲဆိုတာကိုေတာ့ လင္ရွန္း စိတ္မပူဘူး။ လင္ယြမ္ ဒီလိုပုံမ်ိဳးျဖစ္ရတာကလည္း သူ႔ကိစၥေၾကာင့္ပဲျဖစ္တယ္။

သူ အေတာ့္ကိုစိတ္လႈပ္ရွားရတယ္။ သို႔ေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ က်င့္သားမရဘူး။