ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၅၉

{Zawgyi}

ဒီေန႔က ေနမသာဘူး။

လင္ရွန္းခမ်ာ မ်က္လုံးမွိတ္ဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရလိုက္ဘူး။

ေဆာင္းဦးရာသီ ညေနခင္းအခ်ိန္ ေက်ာင္းဆင္းသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ စာသင္ခန္းက တိတ္ဆိတ္လို႔ေနတယ္။

မီးေခ်ာင္းဆီမွ အလင္းေရာင္ေလးသာ ျဖာက်ေနၿပီး ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕ရွည္လ်ားတဲ့မ်က္ေတာင္ေတြဆီက အရိပ္ေသးေသးေလးေတြ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ က်ေရာက္ေနတယ္။

သူက မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထားတယ္။

ႏွစ္လိုဖြယ္ထုထြင္းထားတဲ့ မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္ေတြက လင္ရွန္းနဲ႔ လက္တစ္ကမ္းမွာတင္ ရွိေနတယ္။

ခဏအၾကာမွာ ေမာ့က်ဴးခ်န္က မ်က္လုံးေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္းဖြင့္လိုက္တယ္။

မ်က္လုံးေတြက ၾကည္လင္ေတာက္ပေနတယ္။

ထိုၾကည္လင္တဲ့မ်က္လုံးေတြထဲမွာ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အရိပ္ေသးေသးေလးကိုေတာင္ ျမင္ႏိုင္တယ္။

"မင္းက အ႐ူးလား?" ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕မ်က္ႏွာက ႐ုတ္တရက္ႀကီး ရဲတက္လာတယ္။

သူက ခါးမတ္လိုက္ၿပီး လင္ရွန္းကို မ်က္ႏွာလႊဲသြားတယ္ "နမ္းတဲ့အခ်ိန္ဆို မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ထားသင့္တယ္ဆိုတာ မင္းမသိဘူးလား?"

လင္ရွန္း "..."

ေမာ့က်ဴးခ်န္က ထပ္ၿပီး တိုက္ခိုက္လာမယ္ဆိုတာ သူဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ?!

ၿပီးေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္က အရင္အႀကိမ္အနည္းငယ္ နမ္းဖူးၾကတယ္ဆိုေပမယ့္... စကၠန႔္ပိုင္းေလာက္ ပိုမ်ားသလားလို႔?

လင္ရွန္း အနည္းငယ္ မေသမခ်ာျဖစ္သြားတယ္။

ဒါေပမယ့္ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ေလရႈထုတ္လိုက္သလိုေလးပဲ။

သူ႔မွာ မ်က္လုံးမွိတ္ဖို႔ကို အသာထား တုံ႔ျပန္ခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္တာေလ အဲ့တာနဲ႔ပဲ ၿပီးသြားတာ ဟုတ္ၿပီလား?!

"ဪ" လင္ရွန္း မေျဖရေသးခင္ ေမာ့က်ဴးခ်န္က သူ႔ကိုယ္သူေျပာလိုက္သလိုမ်ိဳး ထပ္ေျပာလာတယ္ "ငါ ေမ့သြားလို႔၊ မင္းမွ နားမလည္တာ... ေရွ႕ေလွ်ာက္ ငါမင္းကို ေျဖးေျဖးခ်င္း သင္သြားေပးမယ္"