ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၂၅

[ Kay : ေရွ႕ပိုင္းေတြမွာ လင္းဝမ္နင္လို႔ ေရးထားမိပါတယ္၊ ဒီအပိုင္းကစၿပီး လင္းေဝ့နင္လို႔ ျပန္ေျပာင္းေရးလိုက္ပါၿပီေနာ္ ]

{Zawgyi}

ထိုအခိုက္မွာ ကန္တင္းႀကီးတစ္ခုလုံး ေျပာမျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တိတ္က်သြားတယ္။

လင္ရွန္းနဲ႔ သူတို႔ေတြ အျငင္းအခုန္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြအာ႐ုံစိုက္မိေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္တယ္။ လုေျမာင္ေျမာင္၊ လင္းေဝ့နင္၊ အိုးယန္ယင္းယီ... သူတို႔ေတြက စီနီယာအထက္တန္းေက်ာင္းက လက္ေ႐ြးစင္အတန္းရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ေတြျဖစ္တယ္။ လုေျမာင္ေျမာင္က ေက်ာင္းရဲ႕ပန္းကေလးျဖစ္ၿပီး followerေတြအေတာ္မ်ားတယ္။

လင္ရွန္းကေတာ့ အခုဆို ရဲတြတ္ေနၿပီး မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းကေနေတာင္ ထြက္သြားခ်င္ေနၿပီ။ သူ႔ကိုမသိတဲ့လူေတြကေတာင္ ေဘးနားမွာရွိတဲ့ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အလင္းျပမႈေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းနားလည္သြားၾကတယ္။ အနီးနားမွာရွိတဲ့ေက်ာင္းသားေတြက ခုေလးတင္ ေျပာေနၾကတာေတြကို ပိုလို႔ေတာင္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကားခဲ့ရတယ္။

လူတိုင္းလည္း ထမင္းစားကဒ္ေပၚက နံပါတ္ကိုးလုံးကို လင္ရွန္းေနာက္ကေန 'တစ္၊ ႏွစ္ ... ရွစ္၊ ကိုး'ဆိုၿပီး လိုက္ေရတြက္ခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။

ရွင္းဆန္းေက်ာင္းရဲ႕ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ခ်မ္းသာတဲ့မိသားစုေတြကဆိုေပမယ့္လို႔ သူတို႔ေတြအားလုံး မွင္သက္ေနရတယ္...

႐ူးေနၿပီလား?!

အဲ့တာက သန္းတစ္ရာေတာင္ေလ!

ေက်ာင္းသားကဒ္ထဲမွာ သန္းတစ္ရာျဖည့္ထားတာ... ေက်ာင္းမွာပဲ ေသတဲ့ထိ စားေနေတာ့မွာလား?!

ေမာ့က်ဴးခ်န္ ေသာက္စရာတစ္ခြက္ဝယ္‌ၿပီး ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူလုပ္တာဆိုၿပီး အထက္စီးဆန္စြာ ဝန္ခံေတာ့တယ္။

ေက်ာင္းသားေတြ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သတိျပန္ကပ္လာတယ္။

တခ်ိဳ႕လူေတြက သူတို႔ရဲ႕ဖုန္းေတြကို တုန္တုန္ရီရီထုတ္ကာ ေက်ာင္းဖိုရမ္ေပၚမွာ postတင္ဖို႔ ျပင္ၾကေတာ့တယ္__