ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၁၃

{Zawgyi}

သူ နားၾကားမွားတာမ်ားလားလို႔ေတာင္ လင္ရွန္းထင္သြားတယ္။ ဟယ္လို… ဒါက ျပဳျခင္းျပႀကိယာလား? ဒါမွမဟုတ္ ႏႈတ္ဆက္စကားလား?

သူေမာ့က်ဴးခ်န္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔လက္ထဲက ဂ်ဳံေပါင္မုန႔္ကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္တယ္။ တစ္ခန္းလုံး အရမ္းတိတ္ေနတဲ့အတြက္ အပ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းက်သြားတဲ့ အသံကအစ ၾကားႏိုင္ေလာက္တယ္။ လင္ရွန္း မ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ခတ္နဲ႔ ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို ေၾကာင္ေတာင္ၾကည့္ကာ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ “ဟယ္လို?”

ေမာ့က်ဴးခ်န္ ခပ္သာသာေလးႏွာမႈတ္လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူေျပာမိတာကို နည္းနည္းေနာင္တရမိတယ္။ ခုေလးတင္ သူတကယ္စိတ္ဆိုးသြားတာ! သူ႔ရဲ႕ညီငယ္အုပ္စုက သူ႔ကိုၾကည့္ေနၾကတယ္ေလ။ ခုေလးတင္ေတာင္ ကိုယ့္ဘာသာမနက္စာမလုပ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ေသးတာ။ သူက်ေတာ့ ေကာင္မငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ရႈံးသြားရတယ္။ ေက်ာင္းရဲ႕ျမက္ကေလး‘ေရခဲတုံးနတ္ဆိုး’တစ္ေယာက္ အရွက္မကြဲေပဘူးလား?!

စကားေတြကလည္း ေျပာၿပီးေနၿပီဆိုေတာ့ ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕အဘိဓာန္မွာ ေနာင္တဆိုတာ မရွိဘူး။ ေမာ့က်ဴးခ်န္ ေအးေဆးေခါင္းၿငိတ္ျပလိုက္တယ္။ သူ႔ေနရာမွာပဲ ထိုင္ေနၿပီး ေခါင္းအသာေမာ့ကာ ေဘးမွာအေတာင့္လိုက္ရပ္ေနတဲ့ လင္ရွန္းကိုၾကည့္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တယ္ “မဟုတ္ရင္ မင္းငါ့ကိုေပးထားတဲ့ ေမးခြန္းစာ႐ြက္ေတြေပၚမွာ တစ္လုံးမွာမေရးဘူး!”

လင္ရွန္း “…”

ဒီၿခိမ္းေျခာက္စကားႀကီးက ရင္းႏွီးေနတယ္။ သူမေန႔ညတုန္းက ထြက္သြားမယ္ဆိုေတာ့လည္း ေမာ့က်ဴးခ်န္ ဒီလိုပဲ ေျခာက္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား?

ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕ညီေနာင္ေတြအပါအဝင္ Fအတန္းထဲက ေက်ာင္းသားေတြ‌အားလုံး ေျဗာင္းဆန္ကုန္တယ္။ သူတို႔ မနက္ေစာေစာစီးစီး ဘာေတြၾကားေနရတာလဲ?! ေမာ့က်ဴးခ်န္က လင္ရွန္းကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္! အဲ့လိုဆိုရင္ေတာင္ အတန္းထဲက စူပါေနာက္ဆုံးပိတ္ ဘိတ္ခ်ီးကိုေတာ့ ေမးခြန္းစာ႐ြက္ေတြနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္စရာမလိုဘူးေလ!