ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၃၂

{Zawgyi}

ေမာ့က်ဴးခ်န္က ဆုံးမသလိုေျပာဆိုလို႔အၿပီးမွာ လင္ရွန္းကို သာမန္ကာလွ်ံကာ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။

လင္ရွန္း "..."

ထို႔ေနာက္ သူ႔မ်က္လုံးေတြကို အနည္းငယ္ေမွးက်ဥ္းကာ မထုံတတ္ေတးပုံမ်ိဳးနဲ႔ ထိုေက်ာင္းသားေလးကို ဂုဏ္ဆာစြာ ၾကည့္လိုက္ျပန္တယ္။

ေက်ာင္းသားေလးရဲ႕အမူအယာကလည္း ေတာင့္ခဲေနၿပီး ထခုန္ေတာ့မလိုေတာင္ျဖစ္သြားတယ္ "မင္းကမ်ား ငါ့ကိုလွည့္စားဖို႔ ႀကိဳးစာေနေသးတယ္! မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ ေမာ့က်ဴးခ်န္ ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ?!"

သူ ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို အထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေက်ာင္းဝတ္စုံနဲ႔ ရွပ္အက်ီကို အတိအက်ဝတ္ဆင္ထားတယ္။ သူ႔ေရွ႕မွာ ျဖန႔္ထားတာက ေလ့က်င့္ခန္းေပါင္းခ်ဳပ္။ အရပ္ရွည္ၿပီး အလြန္အကြၽံ ၾကည့္ေကာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း ဘယ္လိုပဲၾကည့္ၾကည့္ သူက ဒ႑ာရီလာေမာ့က်ဴးခ်န္နဲ႔ေတာ့ အကြာႀကီးပဲ။

"လူလိမ္!" ေကာင္ေလးက သူတို႔ကို ေအာ္လိုက္တယ္ "မင္းက ေမာ့က်ဴးခ်န္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး!"

"ကေလးဆန္လိုက္တာ!" ေမာ့က်ဴးခ်န္က သူ႔ကို စိတ္မဝင္စားဟန္ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။

တြန္းအားနဲ႔ပက္သက္ရင္ သဘာ၀က်စြာနဲ႔ပဲ သူ ရႈံးဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ တစ္ဖက္လူကို ၾကည့္ေနတဲ့အၾကည့္က လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းရွိၿပီး ေအးစက္ကာ ဆြေပးေနသလိုပဲ။ ထို႔ေနာက္ သူေခါင္းငုံ႔ခ်ကာ သူ႔ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ ပုစာၦေတြကို ျပန္ၾကည့္ေနေတာ့တယ္။

"မင္းလိုမ်ိဳး ကေလးကလားနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းမယ့္အစား ေမးခြန္းႏွစ္ပုဒ္ေလာက္ ထပ္႐ြတ္တာကမွ ပိုေကာင္းေသးတယ္" သူ သာမန္ကာလွ်ံကာ ေျပာလိုက္တယ္။ ထိုအမူအယာေၾကာင့္ လင္ရွန္းေတာင္ ေငးငိုင္က်သြားရတယ္။

ဒီလိုမ်ိဳး ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕ပုံစံႀကီးက... ၾကည့္ရတာ တကယ္ကိုပဲ... အမွန္တကယ္ကို ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိပါလား!

'pop'ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔အတူ ေက်ာင္းသားေလးက သူတို႔နားကို ေလွ်ာက္လာတယ္။ သူ႔လက္ကို ဆန႔္ထုတ္ၿပီး လင္ရွန္းေရွ႕က နမူနာပုစာၦေတြေပၚကို အားနဲ႔ဖိထားလိုက္တယ္။