ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၂၀

{Zawgyi}

လင္ရွန္း “…”

ေမာ့က်ဴးခ်န္က ပါးစပ္ဟလိုက္တာနဲ႔ အေတာ္ေလးစိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတာကေတာ့ ႏွေျမာစရာပဲ။

သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးေမွာင္က်သြားကာ ေခါင္းလွည့္ၿပီး ထြက္လာလိုက္တယ္။

လင္ရွန္း အေပါက္၀နားေရာက္ေရာင္းခ်င္းမွာပဲ လင္ယြမ္ရဲ႕ကားက သူ႔ေရွ႕မွာလာရပ္တယ္။

ေပၚေပၚထင္ထင္သိပ္မရွိတဲ့ လုပ္ငန္းသုံးကားအနက္ေရာင္ေလးက ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕ကားနဲ႔ေတာ့ မယွဥ္သာဘူး။

“ရွန္းရွန္း!” လင္ယြမ္က ကားမွန္ကိုခ်ကာ သူ႔ကိုၿပဳံးျပလာတယ္။ “ေစာင့္ရတာ ၾကာသြားၿပီလား?” သူက ေျပာရင္းဆိုရင္း ကားတံခါးဖြင့္ကာ ထြက္လာဖို႔ျပင္ေတာ့တယ္။

“ေကာ!” လင္ရွန္း လက္ဆန႔္ကာ ကားတံခါးကို ျပန္တြန္းထားလိုက္တယ္ “မဆင္းပါနဲ႔ေတာ့” ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ကားေမာင္းတဲ့သူေဘးက ထိုင္ခုံကို အျမန္ေျပးသြားလိုက္တယ္။ လင္ရွန္း ကားတံခါးဖြင့္ကာ သူ႔ဘာသာဝင္လိုက္ၿပီး ေခါင္းငုံ႔ကာ ခါးပတ္အျမန္ပတ္လိုက္တယ္။ ခုေလးတင္ လင္ယြမ္က ကားေပၚကဆင္းဖို႔လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ အသိသာႀကီး။ ဘာလုပ္ဖို႔ ဆင္းေနမွာလဲ? လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး သူ႔အတြက္ တံခါးဖြင့္ေပးမလို႔လား?

___ေဝါင္း… သူ႔အစ္ကိုႀကီးက ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ ေကာင္းေပးႏိုင္ရတာလဲ?! တကယ္တမ္းေတာ့ ဒါက တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕အစ္ကိုႀကီးသာျဖစ္တယ္! ထက္ျမက္တယ္၊ လူႀကီးလူေကာင္းပီသတယ္၊ သိမ္ေမြ႕တယ္ ၿပီးေတာ့ ညီျဖစ္သူေတြကိုလည္း ေလးစားတယ္…

လင္ရွန္း ေခါင္းလွည့္ကာ သူ႔အစ္ကိုႀကီးကို ၾကည့္ေနရင္း အေတြးထဲနစ္ေနတယ္။ မူလခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ရဲ႕မိသားစုနဲ႔ ဘယ္လိုဆက္ဆံတယ္ဆိုတဲ့ မွတ္ဉာဏ္ေတြ သူ႔မွာတစ္ခုမွမရွိဘူး ၿပီးေတာ့ ညီအစ္ကိုေတြၾကားမွာ ဘယ္လိုမ်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာလည္း သူမသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေငြလႊဲထားတဲ့မွတ္တမ္းရွည္ႀကီးကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔တင္ လင္ယြမ္က သူ႔ညီကို သည္းသည္းလႈပ္မွန္း သိသာတယ္။

WeChat က ေငြလႊဲမွတ္တမ္းေတြကို ေတြးမိျပန္ေတာ့ လင္ရွန္း နာက်င္လာတယ္!