ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၄၂

{Zawgyi}

ေမာ့က်ဴးခ်န္ ကားေမာင္းခဲ့လိုက္တယ္။

ေတာက္ရန္မွာက ဆိုင္ကယ္တစ္စီးရွိၿပီး သူတို႔ေတြ မၾကာမၾကာ ေဆာ့ဖို႔ခ်ိန္းဆိုတဲ့ စတိုးက ရႈခ်န္နဲ႔ အနီးဆုံးျဖစ္တယ္။

ဒါက membershipအေျခခံ ဇိမ္ခံေနရာတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ဧည့္သည္ေတြရဲ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကို အၿမဲတမ္းဆိုသလို ေကာင္းေကာင္း ကာကြယ္ေပးထားတယ္။

ငါးထပ္ရွိၿပီး တစ္ထပ္ခ်င္းစီတိုင္းက သီးသန႔္ခန္းျဖစ္တယ္။ အသံလုံစနစ္ကလည္း အေတာ့္ကို ေကာင္းမြန္လွတယ္။

ဟိုးအရင္ေတြတည္းက သူတို႔အတြက္ သူေဌးက ထားထားေပးတဲ့ သီးသန႔္ခန္းတံခါးကို ေမာ့က်ဴးခ်န္ ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ အထဲမွ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။

ရႈခ်န္းနဲ႔ တျခားသူေတြ ေရာက္ေနၾကၿပီ။

သီးသန႔္ခန္းရဲ႕အေပၚက ေက်ာက္သလင္းမီးဆိုင္းေလးကိုလည္း ဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ တစ္ခန္းလုံး အေတာ့္ကို လင္းထိန္ေနတယ္။

ေတာက္ရန္က သီးသန႔္ခန္းတံခါးနဲ႔အနီးဆုံး တစ္ေယာက္ထိုင္သက္ေသာင့္သက္သာဆိုဖာႀကီးေပၚမွာ ေခြေနၿပီး ပ်င္းရိစြာနဲ႔ ဂိမ္းစက္ကို ကိုင္ထားတယ္။

လႈပ္လႈပ္ရွားရွားအသံကို ၾကားတဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းေထာင္ၿပီး ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို ၾကည့္လာတယ္။

"ေဘာ့စ္!" ေတာက္ရန္ ဆိုဖာက ခုန္ထကာ ေမာ့က်ဴးခ်န္ေရွ႕ကို ေျခလွမ္းအနည္းငယ္နဲ႔တင္ ခုန္သြားလိုက္တယ္။ "ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေရာက္ၿပီပဲ"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

ေမာ့က်ဴးခ်န္အၾကည့္က ေတာက္ရန္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚ က်ေရာက္သြားတယ္။

တစ္ဖက္လူက သူ႔ကို အသည္းအသန္မ်က္စပစ္ကာ စိတ္လႈပ္ရွားတာေရာ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတဲ့အမူအယာနဲ႔ပါ ၾကည့္ေနတယ္။

"ေတာက္ရန္" သူ႔ေနာက္ကေန ရႈခ်န္းရဲ႕အသံ ထြက္ေပၚလာတယ္ "စကားမေျပာနဲ႔အုံး"

ေမာ့က်ဴးခ်န္က ေတာက္ရန္ပုခုံးကို ပုတ္ကာ သီးသန႔္ခန္းကို ၾကည့္လိုက္တယ္။

စုတ်န္းတ်န္းက ႏွစ္ေယာက္ခုံဆိုဖာရွည္ႀကီးမွာ ထိုင္ေနတယ္။ သူက လက္ထဲမွာ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ထားၿပီး မ်က္ခုံးေတြက တြန႔္ေကြးေတာ့မတတ္ျဖစ္ေနကာ သူ႔ေရွ႕က ဖြင့္ထားတဲ့စာအုပ္ကို ဝမ္းနည္းတၾကကီး ၾကည့္ေနတယ္။