ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၁၀

{Zawgyi}

လင္ရွန္း လင္ယြမ္ကို ေငးေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနမိတယ္။

သူေပ်ာ္သြားတာလား စိတ္ပ်က္သြားတာလားဆိုတာကိုေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ လင္ယြမ္က အရမ္းလွတယ္။ မီးခိုးရင့္ေရာင္ဆြယ္တာ၊ နက္ျပာေရာင္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေဘာင္းဘီေလးနဲ႔။ အနက္ေရာင္ဆံပင္တိုေလးကိုလည္း တမူထူးျခားစြာတိရိထားၿပီး ဆံပင္တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူ႔ႏွဖူးေပၚက်ေနကာ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ မ်က္ခုံးေမႊးေလးေတြကို တစ္ဝက္ေလာက္ကြယ္ေနတယ္။ ႏွာတံလွလွေလးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးလည္း ရွိတယ္။

လင္ယြမ္က ေဆးေရးပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ ေခ်ာေမာခန႔္ညားတဲ့လူသားေလးနဲ႔တူတယ္။

သို႔ေပမယ့္သူက ယန္ရႈိ႕နဲ႔မတူဘူး။ လင္ယြမ္က ယန္ရႈိ႕ထက္ ပိုၾကည့္ေကာင္းတယ္!

သူ႔ညီငယ္ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက အရမ္းကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ လင္ယြမ္က ဟင္းတစ္ခြက္ထပ္ထုတ္လာၿပီး သူ႔ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းရွည္သြယ္သြယ္ေတြနဲ႔ စားပြဲခုံကို ႏွစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ကာ လင္ရွန္းကို ၿပဳံးျပလိုက္တယ္ “အားရွန္း လာေလ”

“သြားၾကစို႔” သူတို႔အေမ ခ်ဴး႐ုန္က လင္ရွန္းကို အၿပဳံးေလးတစ္ပြင့္နဲ႔ တြန္းပို႔လိုက္တယ္ “မင္းအစ္ကိုလို အလုပ္ဂ်ပိုးက အလုပ္ေတြ ေဘးခ်ိတ္ၿပီး ခ်က္ေပးတယ္ဆိုတာ ရွားတယ္ေနာ္”

လင္ရွန္း အံ့ဩသြားတယ္။ သူ ထမင္းစားပြဲဆီကို ေျဖးေျဖးခ်င္းေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ အျဖဴေရာင္စက်င္ေက်ာက္ထမင္းစားပြဲေပၚမွာ အရမ္းကိုဆြဲေဆာင္အားျပင္းေနတဲ့ ငန္းသားကင္အျပင္ အသားသုံးခြက္နဲ႔ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္သုံးခြက္ရွိေနတယ္။

အာလူးနဲ႔ခ်က္ထားတဲ့ ဝက္နံ႐ိုးဟင္း၊ င႐ုတ္သီးစိမ္းေလးေတြနဲ႔ ၾကက္သားေမႊေၾကာ္၊ လက္ဖက္စိမ္းနဲ႔ေရာေၾကာ္ထားတဲ့ ပုစြန္ဟင္း၊ တ႐ုတ္နံနံခတ္ထားနဲ႔ ႏွင္းပန္းေၾကာ္၊ သပြတ္သီးေၾကာ္နဲ႔ မႈိဟင္းတို႔ျဖစ္တယ္။ ခ်ိဳအီတဲ့အနံ႔ေလးက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကပ်ံ႕လြင့္လာတာေၾကာင့္ အခုထိမခ်ထားရေသးတဲ့ စြပ္ျပဳတ္ဟင္းပဲျဖစ္ရမယ္။