PANG-37: Chance-medley

8.8K 296 36
                                    

["How have you been, Babe?"]

She stared at her phone for almost a minute, absentmindedly wondering why she'd just got such text that night. O umasa lang siya na si Dos ang magtetext? Unfortunately, hindi si Dos iyon.

Anim na araw na siyang nagdurusa. Anim na araw na simula nung huli niyang makita si Dos at ni minsan sa anim na araw na iyon, hindi ito nagparamdam sa kanya. She wanted to have a reason to go to the Mayor's house, para mangumusta ㅡ baka-sakaling makita niya ito ㅡ, but she got nothing. Nung nasa coffee shop siya nung umagang iyon, dinala na ni Dos ang anak niya kay Nimfa bago pa man siya nito pinuntahan. And it ended just like that. Ended? Did they really end just like that?

Missing him is a torture. Akala niya, okay lang na wala ito dahil naroon naman si Aeious. Pero habang tumatagal, napagtatanto niya kung gaano iyon kahirap. Everytime she carries Aeious, she could remember Dos trying to take care of him, and how he plays with him, and how he calls him 'buddy'. Naaalala niya ang mga efforts ni Dos kahit hindi talaga ito marunong mag-alaga ng bata. Naaalala niya... na kaya nitong maging Ama kahit hindi nito anak si Aeious. She would always remember Dos, his weirdness and his nuances and it makes her crazy.

Hindi siya ganoon kabaliw nung saktan siya ni Kinn. She cried, yeah, she have cried a lot, she cried so many nights for that *sshole, but she DIDN'T crazily longed for him. Noon na lang niya ulit naramdaman ang ganoong klase ng pakiramdam ㅡ na kagaya ng naramdaman niya nung mawala ang kanyang Mama. She's desperate to want something ㅡ love ㅡ if that's what everyone calls. She needs to be loved, and she needs it from Dylan Eros.

["I missed you. Too busy?"] Another message popped-up on her phone. Medyo na-disappoint siya nang makitang mula lang sa parehong tao ang mga messages. But then, isinantabi muna niya ang masyadong pag-iisip kay Dos upang ma-entertain ang texter.

["I missed you, too. I'm good, I guess. You?"] She sent it with a sad smile. Habang hinihintay ang reply nito ay tumitig siya sa anak niyang natutulog sa kanyang tabi, mahimbing na mahimbing. As much as she wanted to put him on the crib, ayaw niyang gumalaw, natatamad siya. Naroon lang siyang naka-Indian seat sa ibabaw ng kama. And as she gazes on her son's sleeping mode, pumasok na naman sa isip niya ang imahe ni Dos.

Thankfully, her phone ping-ed.

["I'm handsome. 😎 "] Nakapagpangiti sa kanya ang kalokohan ng kanyang ka-text. Magrereply na sana siya nang may pumasok ulit na message mula rito.

["Tell me if people still mocks at you, I will kick their asses. What's going on with the old man, anyway? I heard he's making some sort of a sh!t. Don't ever moved in to his house if he asks you. I'll kill him. 💪"]

Nagkaroon siya ng good vibes kahit papa'no habang binabasa ang message ni Cloud. He really doesn't fail to make her smile even with just a simple text. Kahit magkalayo sila, at matagal nang hindi nagkikita, alam niyang protective pa rin ito sa kanya. And she understands why he left, although, she absolutely misses him.

["Never. I have a house."] Isinend niya iyon, at nag-type ulit nang ma-realize niya na may mali sa kanyang sinabi.

["I have my own houses. Bakit ako makikipagsiksikan sa bahay nila? Aeious and I will be happy without them."] Kung saan siya lulugar, marami siyang pagpipilian. She can live with Aeious in a mansion, or in a luxury condominium ㅡ anywhere inside or outside of the country ㅡ, or just in that apartment. Nasa kanya ang pinakamalaking porsyon ng kayamanang iniwan ng Mama niya kaya kahit WALA sa buhay niya ang kanyang Daddy, mabubuhay siya.

["Good. When are you going to tie the knots with that Mayor's *sshole."]

Napakunot ang kanyang noo.

Marrying The Abandoned Bride ✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon