Marrying The Abandoned Bride ✔

PANG-39: Sa langit

Kung panaginip man na makita niya si Skylight nung mga oras na iyon, ayaw na niyang magising. Ngunit sana hindi lang iyon isang panaginip. Sana... sana, totoo ang nakikita niya ㅡ ang kinang sa mukha nito, ang kasimplehan nito, ang kagandahan nito, at ang taglay nitong alindog na nakakapagpabuhay sa kanyang pagkalalaki.

She's just wearing a tank top and a short shorts revealing her white skin and sexiness kaya naman hindi mapigilan ni Dylan Eros ang lalong mapahanga. Gosh, he's got a boner without having the intention to.

Nakaawang ang bibig niya habang pinagmamasdan itong pinagmamasdan siya. He waited. He waited for her to come close, pero ilang sandali na ang lumipas ay hindi pa rin ito gumagalaw. Hindi na niya kayang maghintay ng mas matagal pa roon. Panaginip man iyon o realidad, susunggaban na niya, maipakita lang niya kung gaano niya kagusto ang babae.

Kusang humakbang ang kanyang mga paa. Hindi niya pinutol ang koneksyon ng kanilang mga mata habang siya ay naglalakad palapit dito. His chest was pounding. Habang palapit siya ng palapit kay Skylight ay palakas na palakas ang tibok ng dibdib niya. Dumadagundong ang sigaw niyong gustung-gusto na niyang madama ang babae.

Tumigil siya isang hakbang ang layo rito.

He gave her time to step back or to turn around and get back to her house, but she didn't make any move. Tila ba naidikit na ang mga paa nito sa semento at ang mga mata nito sa kanya.

They locked gazes in a span of a few seconds, before he finally did the next move.

Sa mabilisang paraan, hinawakan niya ang magkabilang pisngi nito, yumuko siya at pinagdikit ang kanilang mga labi.

Hindi ito panaginip. He's really kissing her. He's tasting her thin and luscious lips for real. Hindi niya maipaliwanag ang kanyang nararamdaman nung mga oras na iyon. It was overwhelming. She didn't kiss him back, but she also didn't fuss. Hinayaan na lang yata siya nitong gawin ang gusto niya.

Nakapikit siya nang tapusin niya ang halik. He wanted to make it longer, deeper, or to make it more passionate, ngunit sumagi sa isipan niya kung gusto ba nito. He's lacking confidence dahil wala siyang pinanghahawakan.

Hinayaan niyang nakadikit ang kanilang mga noo at ilong, at ang mga palad niya sa mukha nito. Nakapikit pa rin siya kaya hindi niya alam kung ano'ng reaksyon nito. Sinusulit niya ang pagkakataong magkalapit sila, magkadikit ang kanilang mga katawan. Kahit gusto pa niya itong halikan, napalunok na lamang siya. The he wrapped up that moment with a smack on her lips.

"Sorry, Skylight. Sorry." Nahihirapang bulong niya bago niya ito pinakawalan. Saka na lang siya dumilat nang tumalikod na siya dahil hindi niya kayang makita ang ekspresyon ng mukha nito. Paano kung hindi niya iyon magustuhan? Paano kung masaktan lamang siya? It's better for him to leave than to know that about them is completely hopeless.

Handa na siyang layuan ito.

He's fully prepared to leave when something from behind pulled his jacket.

Lumingon siya para lang makita na titig na titig sa kanya si Skylight at nakahawak ito sa laylayan ng jacket niya. Bakit? He wanted to ask that, but no, he doesn't want to hear any answer. Mas nakakabubuti kung walang salita cause he believe that action speaks louder than words. And base from Skylight's action, he assumed that she doesn't want him to go.

"Gusto kong makalanghap ng sariwang hangin. Pwede mo ba akong samahan?" Sabi nito.

Saglit siyang natameme sa pagkabigla. Totoo ba iyon? Tinatanong nito kung pwede niya itong samahan? At bakit naman siya nito kailangan pang tanungin? Tinatanong pa ba iyon? Magpapakipot pa ba siya? Syempre hindi. Medyo nag-alangan lang siyang tumango, but actually.., oo naman, kahit saan sasamahan kita.

Sumakay na sila sa SUV. And take note, hindi na naisip pa ni Skylight na magpalit ng damit o kumuha man lang ng topper o shawl. Dos started the engine, though he didn't have any idea where were they heading to. He just drove. Bahala na.

While on the rode, he's taking small glances at her. Hindi siya makapaniwala na kasama na niya ito, at pupunta pa sila sa lugar na kung saan silang dalawa lang ㅡ sana.

Then suddenly, he got conscious of the silence between them. Magkasama nga sila, pero walang imikan? Wala rin namang galawan, so it doesn't make any sense at all, does it? Naba-bother siya. Hindi pwedeng pasulyap-sulyap lang. Kailangan na namang niyang gumawa ng first move.

He cleared his throat.

"Si... Aeious? Kumusta siya?" Lakas-loob niyang tanong. Hindi niya alam kung bakit siya kinakabahan nung mga sandaling iyon. Maybe because he was with her, or because of her exposed legs which were just within his reach. Napapalunok na lamang siya habang iniiwasan niyang mapatingin doon.

"He's fine. Kahapon, nilagnat siya pero okay na siya ngayon. Tulog na siya kanina ㅡ."

"Nandun siya sa bahay mo? Sino'ng nagbabantay sa kanya?" Medyo nasurpresa siya nang makaramdam siya ng pag-aalala sa bata. Siguro na-attach lang talaga siya sa ilang buwan na pag-aalaga niya rito.

"Gising pa naman si Renee."

"Si Renee? Hindi mo pa siya pinapaalis?" Nagugulat niyang tanong.

"Hindi. Sabi niya wala siyang matuluyan. Hihintayin daw muna niya yung sahod niya bago siya lumipat."

"Okay ba naman siyang kasama? Hindi ba siya makulit?" Muli niyang tanong, para lang hindi bumalik sa awkward ang paligid.

"Mabait naman siya... I guess you really know her. Ex mo ba talaga siya?"

Napaawang ang kanyang bibig. Hindi niya inaasahang ibabalik nito ang issue na iyon. Pucha. Kasalanan kasi talaga iyon ni Gian. Kung hindi nito dinala roon si Renee, hindi sana siya magkakaproblema kay Skylight.

Pasimple siyang bumuntung-hininga. "Hindi. Hindi." Sagot niya.

"Narinig ko kayong nag-uusap sa labas ng kwarto ko."

"Hindi. Nagbibiro lang si Gian ㅡ."

"E ba't mo siya niyakap?"

Tumingin na siya rito ng tuluyan. "Akala ko nga ikaw 'yun..." Napakamot siya ng ulo. "Oo na, tanga ako. Sorry." Bumaba ang kanyang boses at napatingin na lang ulit siya sa daan. Alam niyang nakakahiya yung ginawa niya, nakakahiya kay Skylight, at nakakahiya rin kay Renee. Ngunit lahat naman ay nagkakamali, at inaamin niya ang nakakahiyang pagkakamali niya.

"Naisip mo na ba kung saan mo 'ko dadalhin?" Gumalaw ang mga mata niya ngunit hindi siya tumingin sa babae. Saan nga ba niya ito dadalhin? Saan ba may sariwang hangin?

"Sa langit." Pabirong sagot niya nang siya ay makapag-isip na ng diretso, ngunit sa seryosong tono. Alam niyang surpresang napatingin sa kanya si Skylight at pinigilan lang niyang matawa. He just joking, subalit, kung mamarapatin lamang nito, dadalhin talaga niya ito sa langit. Kaya niya iyon. Tiwala siya sa sarili niya, at sa kakayahan ng katawan niya.

Pero ito si Skylight. Kahit isa na itong Ina, malaki ang respeto niya rito. He just can't say that he wants her, sexually.