Işıklar yandı, perde açıldı, oyun başladı...
Doğdum, büyüdüm... Sınıftan sınıfa geçtim. Bazen güldüm bazen de gözyaşlarıma mahkum oldum. Annemin kollarına, babamın göğsüne sığındım.
Sonra biriyle tanıştım. Ve dedim ki: Artık hayatın parlak bir ışık gibi olacak. Işıkta olacaksın, ışık olacaksın.
Sokaklara çıktım. Caddeleri dolaştım. Mutluluğumu paylaşmak için yürüdüm durdum.
Ama her şey adım olan masallardaki kadar güzel değilmiş, anladım...
Işıklar söndü, perde kapandı.
Mutluluğumu paylaştığım sokaklar aldı o mutluluğu benden. Ellerinin tersiyle ittiler beni karanlığa. Siyaha gömdüler beni.
Ve sonra usulca dediler ki: Diğer renkler seni terk etse bile siyah terk etmez. Beyaz, siyaha ihtiyaç duyar.
Perde açıldı ama ışıklar geri gelmedi.
Işıklar gelmedi ama o geldi. Siyahın içindeki siyah.
Yanıma yaklaştı ve yardım istememi beklemeden tuttu ellerimden. Siyah, beyazı ellerinden tuttu.
Sonra olmaz dediğim oldu. Ben siyaha tutkun oldum.
Gülümsedim ve siyahın gözlerine bakarak usulca fısıldadım.
"Bu diğer hikayelerden farklıdır belki de. Çünkü bu bizim hikayemiz. Siyah ve beyaz her zaman griyi oluşturmaz. Belki biz siyah ve beyazdan gökkuşağını oluştururuz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siyaha Tutkun
Teen Fiction"Biz.. İkimiz imkansızız." "Neden?" "Çünkü ben siyahım, sen ise beyaz." "Doğru. Ama bir yerde hatan var. Sen siyahsın ve ben de siyaha tutkun..." ~ Düzenleniyor. ~ Kapak: wizardestina
