Siyaha Tutkun

-28-

Medya: siyahincisii tarafindan yapılmıştır. Teşekkür ederim güzelim🌸
______________
Gözlerim yavaş yavaş açılırken vücudumdaki acıyla inledim. Gözlerim sonunda aralandığında o depoda hala aynı sandalyede bağlıydım.

Etraf karanlıktı. Ne kadardır baygındım ne kadardır buradaydım bilmiyordum. Boğazım kuruluktan acıyordu.

Kıpırdamaya çalıştığım an vücuduma saplanan acıyla dişlerimi birbirine bastırdım.

O sıra duyduğum adım sesleriyle duraksadım. Içimi korku kaplamıştı. Sesler arkamdan geliyordu. Sertçe yutkundum.
Kalbimin sesini duyabiliyordum. Bütün vücudum diken üstünde gibiydi. 

Adım sesleri gittikçe yaklaştı, yaklaştı... Tam arkamda durdu. Korkudan nefesimi tuttum.

Kulağıma fısıldayan ses "Sakin ol güzellik." dedi. Sesin kim olduğunu hatırladım. O sarışın adamdı. Harunun adamlarından biriydi.

Sesimi titretmemeye çalışırken "Ne istiyorsun?" diye sordum. Nefesini boynuma doğru üflediğinde vücudum titredi. Ardından kulağıma yaklaşarak "Sadece seninle biraz eğleneceğiz." dedi.

Korkudan kalp atışlarım hızlanırken "Uzak dur benden." dedim aceleyle.

Umursamadan saçlarıma dokunduğunda kafamı sallayarak "Dokunma bana!" diye bağırdım. Gözyaşlarım yavaş yavaş akmaya başlamıştı.

Elleriyle saçlarımı bir omzumda topladı. Ağlamaktan başka bir şey yapamıyordum. Bu anı yaşamak istemiyordum. Yok olmak istiyordum.

Açık kalan omzuma dudakları değdiği an dudaklarımdan bir hıçkırık kaçtı. Sinirli bir soluk alıp umursamadan devam etti.

Vücudum titremeye başlamıştı. Sesli bir şekilde ağlamaya başladığımda "Ağlamayı kes!" diye bağırdı.

Bir anlığına sustum. Başımı kaldırıp sadece yüzünü görebileceğim kadar aydınlık olan bu depoda yüzüne baktım.

Dudaklarımın arasından "Bana dokunma!" sözleri çıktığında gülerek elini sandalyenin kenarına yasladı.

Yüzüme doğru eğildiğinde gelen cesaretle kafamı önce geriye atıp bütün gücümle öne doğru savurdum.

Kafam sertçe kafasına çarptığında  inleyerek geri çekildi. Kendini toparladığı an yanağıma sert bir tokat attı.

Sinir bozukluğuyla güldüm. Iyi değildim. Aklımı yitiriyordum sanki. Artık tutunacak bir şeyim yoktu. Yolun sonuydu sanki...

Ardından kahkaha attım ve "Serefsizin önde gidenisin lan sen!" diye bağırdım. Sinirlendiğini görebiliyordum.

Sinirle yaklaşıp elimi ve ayaklarımı çözdü. Ne yaptığını anlamıyordum.

Kolumdan tuttuğu gibi beni kaldırıp yere fırlattı. Acıyla inledim. Vücudumdaki kesikler sızlıyordu.

Yerden güç alarak kalkmaya çalıştığımda karnıma yediğim tekmeyle nefesim kesildi. Kendimi toparlayamadan ardı ardında gelen tekmelerle hareket edemez hale geldim.

Sessizce göz yaşlarım akarken en sonunda durdu. Kurtuldum sandım. Ama kurtulamamıştım.

Dizlerinin üzerine çöküp üzerime eğildi. Dudaklarını vücuduma değdirdiği an kendimden nefret ettim.

Bana dokunmasına izin veremezdim. Gerekirse ölürdüm ama kendime dokundurtamazdım. Birkaç kez öksürdükten sonra aklıma gelen hakaretlerin hepsini söylemeye başladım.