Siyaha Tutkun

-1-

✔️Düzenlendi.
________
İçimdeki mutluluğu bastıramazken "Aşkım bu mağazaya da girelim mi?" diye sordum Cem'e. Cem bakışlarını bana çevirip genişçe gülümserken "Tamam sevgilim. Girelim." dediğinde el ele mağazaya girdik. Birkaç kıyafet denedikten sonra alacaklarımızı alıp mağazadan çıktık. 

Üniversitedeki ilk senemizin bitmesine günler kalmıştı. Benim bölümüm düşük puanlı bölümken Cem'in bölümünün önü açıktı. 4 sene dolup üniversite bittiğinde evlenecektik. Ailelerimizin de eşliğiyle bir ay önce nişanlanmıştık. Ve ben son bir aydır sanki rüyada gibiydim.

Dışarı çıkınca Cem'e dönüp tatlıca güldüm.  "Sence aldıklarım bana yakışır mı?" diye sordum mutlulukla. Gülümseyerek önce yanağımı öptü sonra da "Sana her şey yakışır bir tanem." dedi.

Gülümseyerek birkaç saniye ona baktıktan sonra bakışlarımı etraftaki diğer mağazalara çevirdim. Yolun karşısındaki mağazanın vitrininde duran elbiseyle büyülenirken Cem'in elini bırakıp oraya yöneldim.

Yolun yarısındayken Cem'in "İnsan beni de bekler sevgilim!" diye seslenmesiyle bir anlığına dönüp ona baktım. Elimle ona gel işareti yaparken karşıya doğru birkaç adım daha attım.

Ama sonra...

Önce defalarca öten korna sesini duydum. Ve sonra da acı fren sesini...

Ama iş işten geçmişti. Çarpmanın etkisiyle art arda aldığım darbelerle gözlerim kapandı ve ben karanlığa gömüldüm.

_______

Vücudumun her bir noktası acıyı hissederken gözlerim açılmamak için direniyordu. Zorlukla gözlerimi açtığımda görüşümün netleşmesini bekledim önce. Sonunda her şey netleştiğinde bakışlarımı beyaz tavandan çekip odada gezdirdim. 

Klasik bir hastane odası.

Kuruyan boğazımı umursamadan koltukta oturup yere dalmış gitmiş anneme baktım. "Anne..." Güçsüz sesimle anında bakışlarını bana çevirdi. Yerinden hızlıca kalkıp yanıma geldi. Dolu dolu gözleri mutlulukla ışıldarken "Şükürler olsun." dedi art arda.

Zihnim hatırladığım en son anılara giderken hafifçe öksürdüm. Annem kenardaki sudan birkaç yudum içmeme yardım ettikten sonra yorgun bakışlarla ona baktım. "Cem... Su almaya falan mı gitti?" diye sordum. Görmeyi en çok beklediğim kişi oydu.

"Sen iyi misin annem?  Doktoru çağırayım ben."

Annemin soruma cevap vermemesi içime kurt düşürürken "Anne! Cem!" dedim uyarırcasına. Kalbim alacağım cevaptan korkarcasına küt küt atmaya başlamıştı. 

Annem sustu sadece. Gözlerinden akan birkaç damla gözyaşı boğazımda bir düğüm oluştururken vücudumun ağrısını umursamadan "Kalkmak istiyorum. Onu kendim bulurum." dedim.

Yerimde doğrulmak için hamle yaptığımda bir şey oldu. 

Berbat bir şey.

Bakışlarım bacaklarıma çevrildi. Ben... Ben onları hissedemiyordum!