Siyaha Tutkun

-15-

Medya: Çete
______________

Hatırlatma:

Merdivenlerin başına geldiğimde Duman abinin, Savaşa sorduğu soruyla duraksadım.

Duman abi, Savaşa "Bana bahsettiğin kız oydu değil mi? Adını bile gizlediğin kız?" diye soruyordu.

Kimdi o kız? Adı neden gizliydi? Savaş, onun hakkında babasına ne anlatmıştı?
_____________

Sorular hakkında kafa yormayı bırakıp içeri geçtim.

Ikisi de görüş alanıma girdiğinde  Savaş ağır ağır başını sallıyordu. Büyük ihtimalle Duman abinin sorduğu sorunun cevabıydı bu. Yani 'evet'ti.

Beni görünce konuşmayı kestiler. Bunu takmayıp yanlarına gittim. Ikisi ayaklanırken "Çantam yok?" dedim sorarcasına. Savaş "Bora halledecek." dediğinde başımla onayladım.

Duman abi toparlanarak "Sizi ben bırakırım." dediğinde Savaş "Sen?" dedi sorarcasına. Şaşırdığını belli etmesede böyle sorduğuna göre şaşırmış olmalıydı. Malum Savaş Kayahan duygularını saklamak konusunda bir uzmandı.

Duman abi, Savaşın sorusuna karşı "Evet, ben. Hadi çıkalım. Sonra işlerim var." dediğinde bende "Zahmet olmasın?" dedim kibarlıktan.

Duman abi gülerek "Duymadım sayıyorum." deyince bende samimi bir gülümseme gönderdim.

O an dikkatimi bir şey çekti. Savaşla şuan ikiz gibi olmuştuk. Onunda üzerinde düz beyaz bir tişört, deri ceket ve altında da lacivert bir kot pantolon vardı. Bu halimize istemsizce güldüm.

Dışarı çıktığımızda çetenin arabasının siyah modeli vardı kapıda. Arabanın önünde takım elbiseli bir adam vardı. Hemen hemen bizimle aynı yaşıtta sarışın mavi gözlü biriydi ve büyük ihtimalle Duman abinin şoförüydü.

Adam, Duman abiyi görünce hemen arabanın arka kapısını açıp "Günaydın Duman Bey." dedi resmiyetle.

Duman abi, beni şaşırtan bir resmiyetle "Günaydın Oktay." dedi. Demek ki dışarıya karşı o da Savaş gibiydi. Tek fark Savaş neredeyse herkese karşı böyleydi. Onun yumuşak olduğu herhangi birini hiç görmemiştim.

Duman abi, bindikten sonra tam ben binecektim ki adının Oktay olduğunu öğrendiğim adamla gözlerimiz kesişti. Kibarlıkla gülümserken, o da benim gibi gülümsedi.

Savaşın "Önüne bak ve bin!" diyen uyarıcı sesiyle önüme dönüp arabaya bindim. 

Ben ters olan koltuğa otururken Duman abi ve Savaş düz olan koltuğa oturmuşlardı.

Okula vardığımızda yine herkesin dikkati buraya toplanmıştı. Galiba insanların işi gücu yoktu ve gelen gideni takip ediyorlardı.

Oktay kapıyı açtığında ilk önce ben indim. Ardımdan Duman abi, onun ardından da Savaş inmişti.

Herkes merakla bizi süzerken ben Duman abiye dönüp "Teşekkürler Duman abi." demiştim. Duman abinin şaşırdığı yüzünden belliydi. Ilk defa onun adını kullanarak seslenmiştim. Belkide bu yüzden şaşırmıştır.

Duman abinin şaşkınlığı gülümsemeye dönerken "Rica ederim. Ayrıca abi demen kendimi genç hissettirdi." deyip güldü.

Bende onunla birlikte gülerken okulun içine bu sefer çetenin arabası girdi.

Çete arabadan inip yanımıza geldiklerinde hepsi Duman abiyi gördüğüne şaşırmış gibiydi.

Duman abi onların bu haline gülerken "Nasılsınız serseriler?" dedi.