05.10.18
Wattys Ödülleri 2018 Kazananı - Modernistler Kategorisi
***
Bir varmış bir yokmuş diye başlamadı bu hikâye.
Onlar hep vardılar ve oyuna yeni kurallar koydular.
Tozpembe rüyalar görmediler, kâbuslarında canavarlarla savaştılar.
Çiçekler açma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu, ağlardım
/Atillaİlhan
Serin bir akşam vaktiydi, günler önce geldiği gece kulübüne tekrar geldiğinde Eyşan. Yağmur taneleri birbirleriyle yarışırcasına yeryüzüne düşüyorlar, dünyanın kirli ruhunu bir damla arındırmaya çabalıyorlardı sanki. Toprak kokusu sinmişti kadının bir yağmur damlasını andıran varlığının üzerine, burnunun ucunda dalgalanıyordu usul usul.
İki gün önce, adımladığı merdivenleri tekrar geçerken bu defa daha sessiz ve boş bir mekân vardı karşısında. Geceye giden ıssız saatlerde, yere göğe hükmedeceği zamanları bekliyordu vakur bir edayla. Çalışanların gece için ufak telaşesine, kendi dünyasında kaybolan DJ'in müzik sisteminden yükselen kulüp müzikleri eşlik ediyordu kimi zaman. Eyşan ise sanki adımları geri geri gidiyormuşçasına, ağır ve aheste adımlarla arşınlıyordu merdivenleri.
Kulübün önüne geldiğinde ve Mızrap Kızıltan'ın burada olup olmadığını sorduğunda, kapıdaki dev korumalardan birisi içeride olduğunu söyleyerek güzel kadına eşlik etmek istemişti. Fakat Eyşan kibarca reddetmiş, onun karşısına elinde hediyesiyle tek başına çıkmak istemişti. Ah, ne büyük hata! Belki kapıdaki o dev adam burada olsaydı, onun iri cüssesinin ardına gizlenerek bir parça nefes alabilirdi. Şimdiyse apaçık gözler önünde ve oku atışa hazır bir yay kadar gergindi.
Avuçlarının terlediğini, kışa göz kırpan sonbaharın son günlerine inat üzerindeki kıyafetlerin bedenine fazlalık yarattığını hissediyordu. Merdivenlerin son basamağına ulaştığında durdu, ortamın etkisiyle tüm koyuluğu ve ışıltısıyla parlayan yeşil gözlerini kısa bir an için yumup derin bir nefes çekti ciğerlerine. Manasız bir gerginlik hüküm sürüyordu bedeninde. Bunu birilerine borçlu olmaktan, birilerine teşekkür etmek zorunda kalmaktan nefret eden gururlu yapısına yormak istese de aslında öyle olmadığının da içten içe bilincindeydi. Tek sebep; onunla tekrar karşılaşacak olmasıydı. Yani eğer Gözde ve Eyşan aynı kişiden bahsediyorlarsa... Aklına da gelmemişti ki, internetten aratıp Mızrap Kızıltan'ın kim olduğuna bakmak. Aslında bu onun işinin en önemli ilkesiydi. Araştırmak ve incelemek... Detaycılık...
Koyu renk merdivenin son basamağını da indiğinde, başını sağa çevirdi ve önce locaların olduğu tarafta gezindi meraklı bakışları. Görmek, bulmak umuduyla bakındı etrafa ancak tanıdık bir yüze rastlayamadı. Tanıdık bir yüz arıyor olmasıysa bir o kadar saçmaydı aslında. Mızrap Kızıltan o mavi bakışlı, gizemli adam olmayabilirdi. Ancak Gözde öyle bir anlatmış, öyle bir bahsetmişti ki bu adamdan, sanki aynı kişiden bahsediyorlardı. O gecelere hükmedercesine kudretli ve karanlık adamdan...
