05.10.18
Wattys Ödülleri 2018 Kazananı - Modernistler Kategorisi
***
Bir varmış bir yokmuş diye başlamadı bu hikâye.
Onlar hep vardılar ve oyuna yeni kurallar koydular.
Tozpembe rüyalar görmediler, kâbuslarında canavarlarla savaştılar.
Çiçekler açma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dünya soğur, akşam serinlerken, Benim sensiz sevinecek bir şeyim yok. Kılı kırk yardım, altını üstüne getirdim, Ve işte en geniş cümlem:
İçimi açtım sana. İçini açmak için.
/BirhanKeskin
Mızrap arkasına döndü, sessizliğini sırtlanarak. Adımlarını az önce arkasında, şimdi yolunun üzerinde kalan parka sürükledi. İçinde şahlanan bu dizginlenemez öfkeyle Eyşan'ın gözlerine bakabilecek cesareti yoktu. Korkmasını istemiyordu. Gözlerinde görebileceklerini, gizleyebilecek takati yoktu. Rastgele, yaşlıca bir ağacın altında kalan banka bıraktı külçe gibi ağır bedenini. Tüm yürüyüşü sırasında, Eyşan'ın da adımlarının sessizce onu takip ettiğini biliyordu. Nitekim çok geçmeden kadının küçük bedeni yanındaki yerini alıp, bankın diğer kıyısına yerleşti.
Ayağının ucunda oynadığı gazoz kapağından bakışlarını çekip Eyşan'a baktı. "Boşandın mı?" diye sordu fısıltıyı andıran bir sesle.
Eyşan bundan bahsettiğine, hayatının önemli bir yüzleşmesini barındıran kısmını Mızrap'a açtığına pişman değildi. Onunla sohbet etmekten hoşlanıyordu. Dışarıdan göründüğü kadar, paketi güzel ancak içi boş insanlardan değildi. Gözleri gibi dolu doluydu kalbi, kelimelerinin hacminden belliydi bu. Saatlerce dertleşebilirdi bir insan onunla ve Mızrap'ı asırlarca dinleyebilirdi bir kadın.
Birde onun çok önceden bunu bilebileceğini düşünmüştü aslında. Mızrap inatla onu kendi çabalarıyla tanımak istediğini söylese bile, Eyşan'ın buna inanası gelmemişti bunca zaman. Ama şimdi, onun bir anda allak bullak yüzüne bakarken tahminlerinde ne kadar yanıldığını fark ediyordu. Mızrap Kızıltan, Eyşan'ı bir kez daha hayrete düşürecek kadar dürüsttü.
İçinde, bahsettikleri konuya dair hiçbir duygu barındırmayan gözlerini Mızrap'ın yanıp tutuşan mavilerine dikti Eyşan. "Birkaç ay önce boşandım."
Yutkundu Mızrap. "Anlaşamadınız mı?"
Bunu sorarken, aynı zamanda içinden Allah'a yalvarıyordu. O herifi bulup öldürebilmesi için sağlam bir sebebi olsun istiyordu. Sadece şiddet demesini istemiyordu. Eyşan'ın şiddet gördüğünü hayal etmek bile istemiyordu, anlattıklarından sonra. Ama başka bir şey için çırpınıyordu kana bulanmış yanı. Başka bir sebep için feryat figan, göğsünün içinde savruluyordu karanlık ruhu.
"Anlaşamadığımız bir şeyler vardı demek ki." dediğinde Eyşan, onun kelimeleri Mızrap'ın kaşlarının alnının ortasına toplanmasına sebep oldu. "Yoksa neden aldatsın ki beni?"
