05.10.18
Wattys Ödülleri 2018 Kazananı - Modernistler Kategorisi
***
Bir varmış bir yokmuş diye başlamadı bu hikâye.
Onlar hep vardılar ve oyuna yeni kurallar koydular.
Tozpembe rüyalar görmediler, kâbuslarında canavarlarla savaştılar.
Çiçekler açma...
Bölüm Şarkısı: Christina Perri - Words (Bilin bakalım klipte kim oynuyor?)
Keyifli Okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mızrap önden araçtan inerken Eyşan üzerinden çıkarttıklarını tekrar giyip birkaç saniye sonra onun ardından soğuk havayla buluştu. Bulundukları bu kasabaya benzer yerin neresi olduğunu bilmiyordu ancak İstanbul'dan çok daha yüksekte oldukları ve havanın da daha soğuk olduğu aşikârdı. Cebindeki eldivenleri çıkartıp ellerine giyerken Mızrap'ın karşı kaldırıma doğru yürüdüğünü görerek onu takip etmeye başladı. Genç adam adımlarını aksatmadan bir süpermarkete doğru ilerlerken Eyşan ise adımlarını hızlandırarak ona yetişti ve yanında yürümeye başladı.
"Bu akşam güzel bir mangal yakalım diyorum, ne dersin?" diye sorarken Mızrap, Eyşan için süpermarketin kapısını açtı ve ona yol verdi.
"Ben çok fazla et tüketmem," Eyşan'ın bir market arabasını çekerken mırıldandıkları adamı gülümsetti. Kadının fiziksel yapısının çelimsizliğine baktığında onun beslenme alışkanlıklarını tahmin etmek pek zor olmuyordu zaten.
"O zaman sadece sebze yaparız. Biber, domates filan. Yanına da başka bir şeyler ayarlarız."
Eyşan arabayı önüne, Mızrap'ı peşine takmış marketin içinde ilerlerken, "Közlenmiş patlıcana hayır demem," dedi ve omzunun üzerinden yanında yürüyen ve raflara göz atan genç adama baktı. "Ama sen et yemek istiyorsan, sana eşlik edebilirim."
"Kafana takma," dedi Mızrap raflardan aldığı birkaç sosu arabanın içine atarken. "Mangal sadece etten ibaret değildir zaten."
"Et yemiyorum demedim. Çok fazla tüketmiyorum dedim."
Eyşan birkaç abur cuburu arabaya atarken Mızrap'a tek kaşını kaldırıp bakmıştı. Öyle kışkırtıcı görünüyordu ki, Mızrap onu kolundan tutup arabaya bindirmek ve bir daha kimsenin onlara ulaşamayacağı bir yere Eyşan'la yapayalnız gitmek istiyordu. Gülümsedi. Eyşan'ın ona bir şey söyleme fırsatı tanımadan arabayla birlikte kasap reyonuna ilerleyişini onun biraz gerisinde kalıp elleri ceplerinde yürürken keyifle izledi.
Eyşan'ı izlerken, onunla bir marketin içinde sıradan çiftler gibi alışveriş yaparken ne kadar normal hissettiğini fark etti Mızrap. Daha önce bir kez bile normal biri gibi hissetmemiş, normal bir çocuğun ya da normal bir genç adamın yaşayabileceği şeyler yaşamamıştı. Hayatının en aydınlık döneminde bile olması gerekenin dışında yaşıyor gibi hissederek her şeyin fazlaca garip olduğunu düşünmüştü. Hiçbir zamana, hiçbir şarta ayak uyduramamıştı. Sanki daima karanlığın içinde bir gölge gibi yaşaması gerekiyordu, onun için biçilen kaderin dışına çıktığında birçok farklı yöntemle cezalandırılıyordu. Şimdi böyle hissetmemesi gereken bir şekilde normal olduğunu düşünürken, Eyşan'la güzel zamanlar biriktirirken ve iliklerine kadar huzurluyken bir şeylerin yine ters gitmesinden ve bir kez daha cezalandırılmaktan korkuyordu.
