05.10.18
Wattys Ödülleri 2018 Kazananı - Modernistler Kategorisi
***
Bir varmış bir yokmuş diye başlamadı bu hikâye.
Onlar hep vardılar ve oyuna yeni kurallar koydular.
Tozpembe rüyalar görmediler, kâbuslarında canavarlarla savaştılar.
Çiçekler açma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı'ya: Olanlar oldu tanrım Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!
/DidemMadak
Gözde, arkadaşının uysal saçlarıyla usta dokunuşlarla ilgilenirken, genç kadının yeşil bakışları aynadaki aksinde gezindi.
Üstü kısmı parlak bir kumaştan biçilmiş kısa kollu siyah bir elbise göğüs kafesinden beline dek sıkıca sarıyordu ince bedenini ve belinden topuklarına dek uçuş uçuş şeffaf bir kumaşla kavislenerek usulca genişliyordu. Şeffaf kumaşın gözler önüne serdiği beyaz bacaklarını koruyan ve elbisenin üst kısmına bağlı bir şort vardı üzerinde. Ve Gözde her ne kadar saçlarını toplamak istemişse de elbisesi konusunda arkadaşının sözünü dinleyen Eyşan buna izin vermemiş, tercihini sadelikten yana kullanmıştı her zaman ki gibi. Elbisesi ve makyajı yeterince göz alıcıydı zaten. Göz kapaklarında siyah bir kalemin ve kirpiklerinde maskaranın emareleri görülürken, dudakları mat bir gülkurusuna boyanmıştı. Yalın renkleri severdi, abartıdan daima kaçınırdı. Beyaz teni, koyu renge boyanmış parlak yeşil gözleri ve koyu renk saçlarıyla hoş bir uyum içerisinde oluyordu dudakları böylesi zarif bir renge boyandığında. Bir de kırmızı... Sevdiği tek abartı, dudaklarını renklendiren koyu kırmızı rujlardı. Kendini güzel hissetmesini sağlıyordu.
"İşte bu kadar!"
Keyifle geriye çekilen Gözde eserine iftiharla bakan bir ressam edasıyla süzdü Eyşan'ı. O gece için, Mızrap Kızıltan'la birlikte gideceği davet için, onu baştan aşağıya Gözde hazırlamıştı. Tabi elbiseyi kendi uçuk zevkinden öte Eyşan'ın maskülen ve sıradan zevkine daha yakın bir tercihten yana kullanmak zorunda kaldığı için pek memnun değildi. Seçim tamamen Eyşan'a kalsa elbise bile giymeyebilirdi aslında. Hatta hayatına dair her şey ona kalsa, haftada birkaç defa giyme zorunluluğu hissettiği ince topuklu ayakkabılarından, dar elbiseleri ve eteklerinden sonsuza dek kurtulabilirdi. Fakat Gözde bazen göz alıcı bir kadına benzemesi gerektiğini söyleyerek ve en azından Eyşan'ın zevklerini göz önünde bulundurarak genç kadının dolabını bu tarz şeylerle doldurmuştu. Şükür ki renkleri Eyşan'a hitap ediyordu. Koyu ve sade...
"Çok güzelsin," diyerek omuzlarından kavradı onu, Gözde. Aynadaki aksine bakarken onunla birlikte, aslında göz göze geldiği kadın Eyşan'ın gözlerinde de güzel resmediliyordu. "Öyle güzelsin ki, sırf şu güzelliğin yeter onca erkeği uğrunda diz çöktürmek için."
Bıkkın bir gülüşle yeşil gözlerini devirdi Eyşan. "Ama buna gerek yok." dedi. Aslında Gözde'nin onun güzelliğine dair iddialarına ve iltifatlarına alışmış olması gerekiyordu. Çünkü sarışın kadın her fırsatta bunları dile getirmekten çekinmiyordu.
