05.10.18
Wattys Ödülleri 2018 Kazananı - Modernistler Kategorisi
***
Bir varmış bir yokmuş diye başlamadı bu hikâye.
Onlar hep vardılar ve oyuna yeni kurallar koydular.
Tozpembe rüyalar görmediler, kâbuslarında canavarlarla savaştılar.
Çiçekler açma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben, Mızrap Kızıltan.
Daha doğmadan kimsesiz, dokuz yaşında firari, on birinde katil.
Nihayetinde tüm şanın sahibi, çemberin lideri, gecelerin efendisi.
Ben, Mızrap Kızıltan.
Yerin yedi kat dibinden başlayan hayatım, İstanbul'un en tepesine yükseldi.
Kimse bilmezken eşkâlimi, adım bu şehrin tüm karanlık sokaklarına cinayetlerimle işlendi.
Merhametsizliğimin eseri olan cesetler bana sonu meçhul bir kader biçti, hiç korkmadan çıktım o kan kokulu kaderin merdivenlerini.
Günahımı boynuma urgan gibi doladım, ölümü parmak izime kazıdım, adımı koskoca bir şehrin tüm sokaklarına fısıldadım.
Tutsaktım, firari oldum. Sefildim, hain oldum. Köleydim, efendi oldum.
Kaderime karşı savaştım, galip oldum.
Yenileceğimi bile bile yürüdüm o kana boyanmış ışıksız yolları, tek bir an arkamda bıraktıklarıma bakmadım.
Sonra, bir kadını derinden sevdim. Sevmek ne kelime, tutuldum. Vuruldum. Ona tutundum. Onunla vuruldum.
Eyşan. Günahım. Günahıma cezam. Ne yârim, ne yârenim. Sadece en çok sızlayan yaram.
Kandım, kandırıldım, bile bile ateşe atladım. Bu kara sevdanın bir ateş olduğunu ve beni yakacağını en başından bilmeme rağmen, onun harladığı cehennemde yanmaktan bir an bile gocunmadım, kaçmadım.
İşte benim hikâyem böyle başladı. Benim devrim, imkânsız bir kadının kara, marazlı sevdasıyla böyle kapandı.
