--En yüksek: Bilim Kurgu #1, Fantastik #1, Aksiyon #3 --
Claire hafızasını kaybetmiş bir biçimde kendisini yabancı bir evrende bulur. Kafasındaki bir ses sürekli olarak kaçmasını söylüyor.
Ama bir yabancı. Tek bir yabancı.
Kalmasını sağlayan tek ş...
Hala Ethan'ın odasında kalıyor olmamın tuhaflığı sabah uyanınca bütün bedenimde can sıkıcı bir karıncalanma olarak kendini hissettirmişti. Etrafa bakındım hiçbir yerde onu göremedim. Yataktan kalktım, kendimi kontrolsüzce aynaya doğru giderken bulmuştun. Yüzüm tekrar bakılabilecek bir hal almıştı. Aynada kendi kendime aptalca gülümsedim.
Kapının bir anda açılması ile bir şekilde kolumu lavaboya sert bir şekilde çarpmayı başarmıştım. Banyodan çıkıp Ethan'a nereden olduğunu soracakken karşımdakinin Ethan olmadığını fark ettim. Teresa'yı görünce refleks olarak birkaç adım geri çekildiğimi fark edince kendi kendime kızdım.
Öldür onu. Kafamdaki ses günlerdir ilk defa konuşuyordu, daha soluk daha uzaktı sesi artık daha kolay görmezden gelinebiliyordu.
" Günaydın. " dedi derime binlerce iğne batıyormuş gibi hissettiren bir gülümseme ile. Kalbimdeki kızgınlık ve nefreti bastırmaya çalışarak ona baktım.
" Günaydın. " diye karşılık verdim bir anda ne diyeceğimi bilmeyerek. " Ethan burada değil. " dedim sonrasında birkaç adım ilerleyerek.
" Biliyorum. " dedi yüz ifadesini hiç bozmadan. " Senin için geldim. Özür dilemek için. " diye devam etti bana doğru yürürken. Günlerdir buraya gelip gitmişti ve özür dilemek yeni aklına gelmişti sanki varlığımı yeni kabullenmiş gibiydi.
" Özrün kabul edilmiştir. " dedim, onun bana yaptığı gibi görmezlikten gelmeme gerek yoktu. Havada asılı kalan bir özür vardı ve ben kabul etmiştim. Pek kabul etmeme lüksüm yok gibiydi yine de kabul ettiğime şaşırmış gibi bakıyordu. Gülümsemesi soldu. Aramızda uzun bir sessizlik oldu.
"Umm..." dedi bir koluyla diğerini tutarken. İlk defa söyleyecek bir şey bulamamıştı galiba. " Ethan yeni kıyafetler istediğini söyledi. " dedi en sonunda. Ne diyeceğimi bilememiştim. Üzerimdekilerden bunu anlıyor olmalıydı zaten ama gerçekten yeni giysilere ihtiyacım olduğu su götürmez bir gerçekti. " İstersen...istersen alışverişe gidebiliriz." diye önerdi
" Bu halde bir yere gidemem bence. " dedim kollarımı iki yana açarak. Ayaklarının üzerinde yaylandı düşünüyor gibiydi.
" Alışverişe gitme teklifimi kabul ediyorsun yani? " diye sordu emin olmak için. Başımı aşağı yukarı salladım. " Hadi benimle gel o zaman. " dedi gelip gelmediğime bakmadan kapıdan çıktı. Onun odasına girdik. O kadar istenmiyor gibi hissetmiştim ki. Daha önce geldiğimde odasını incelemek için fırsatım olmamıştı ama şimdi gerçekten çok özel ve güzel bir zevki var gibiydi. Kesinlikle bana göre değildi ama o kesinlikle buraya ait duruyordu. Odanın bütün zengin detaylarıyla oymalarıyla tamamen onu yansıtıyor gibiydi. Onu tanımıyordum ama öyle hissediyordum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Başka bir kapıyı açtı ve içeri girdi. Tamam, Ethan'ın giyinme odasına büyük demek Teresa'nınkine bir hakaret sayılırdı. Alışverişi buradan da yapabilirmişiz gibi görünüyordu. Elleri belinde bana döndü.
