Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Why Don't We - Chills.
☽
Yüzümü örten siyah tülün ardından koro hâlinde şarkı söyleyen kilise çocuklarını izledim. Dudaklarından çıkan ağıtlar ruhumdaki günden güne kabuk bağlayan yarıyı soymamak için direnmeme sebep oluyordu. Yanı başımdaki tahta oturakta oturan Jungkook, yumruk yapıp sıkıca tuttuğum sol elimin parmaklarını gevşetti ve avuç içimi okşamaya başladı. Bana destek vermeye çalışması bile gözlerimi yaşartıyordu... O kadar duygusallaşmıştım ki her şeye ağlayacak raddedeydim.
"İyisin, değil mi?" diye fısıldadı Jungkook. Onun fısıldayışı ile gözlerimi siyah elbiseleri içerisindeki çocuklardan aldım ve Jungkook'a çevirdim. "Evet, iyiyim." diye fısıldadım tıpkı onun gibi. Sonra acı acı gülümsedim. "Sadece... Buraya ben evimi terk ederek geldim Jungkook ve onlar evimde gibi hissettiren tek insanlardı... Şimdi..." Daha fazla devam edemeyeceğimi gözlerime dolan yaşlarla anladım. Neyse ki yüzümün yarısını örtmüş olan dantel kurtarıcımdı.
"Biliyorum," diye fısıldadı Jungkook. Parmakları avuç içimi bir kez daha okşadıktan sonra parmaklarımı tamamen esiri altına aldı. "Acını hissediyorum, emin ol güzelim sen böyle oldukça ben daha da perişan oluyorum fakat bildiğin bir yanlış var." dedi. Az önce eğdiğim kafamı kaldırarak üzerime doğru eğilmiş olan Jungkook ile tabiri caizse burun buruna geldim. "Senin evin benim."
Dolu gözlerime inat gülümsediğim de onu onayladım. "Benim evim sensin."
Peki senin evin neresi, Jungkook?
Arkadan gelen Leydi Mina'nın kısık sesli öksürüğü ile birbirimizden uzaklaştığımızda bakışlarımı tekrar çocuklara çevirdim. Rahip önlerinde onları yönlendirirken oldukça güzel okuyorlardı şarkıyı. Bu istemsizce bana eskileri hatırlattı. Sarayda canım sıkıldığında yaptığım ilk iş kiliseye gitmek ve saray rahibi ile şarkılar okumaktı. Her şeyin bana Conall'ı hatırlatması çok can sıkıcıydı.
Merasim sonra erdiğinde herkes son dualarını ederek kiliseden ayrıldı. Ben, Jennie, Lalisa, Jisoo, Seok Jin ve Jungkook geride kalmıştık. Gözyaşlarına zar zor hakim olmaya çalışan Jennie'i Lalisa sakinleştirmeye çalışıyor gibi duruyordu. Jennie dışarıdan soğuk biri gözükse de sevdiklerine aşırı bağlı birisiydi ve o en sevdiklerini kaybetmenin ne demek olduğunu iyi biliyordu; bu yüzden onun bu duygusal halleri garibime gitmiyordu. Bu kadar canının yanması canımı yakıyordu.
