Ashton Academy School Of Mafia

CHAPTER 29- Brokenhearted

Warning: This story contains of Grammatical and Typographical Errors. Please be aware. Thank you!

Play this music while reading this: Sana'y Di Na Lang by: Bandang Lapis.

Lessie's P.O.V

Takbo ako ng  takbo. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Bumabaon pa rin sa memorya ko yung pagkakasabi nya sa aking break na kami. Daming pumapasok sa isip ko, pero sobrang nakaka bullshit talaga. Parang sasabog na ata ang puso ko sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko.

May sakit na ata ako sa puso.

Hindi ko maintindihan kung bakit ganon. Naiinis at nagagalit ako sa hindi ko malaman na dahilan nya. Gustong-gusto ko syang kausapin, gusto-gusto ko sa kanyang itanong kung bakit ganito? Ang saya-saya pa namin kahapon.

"BULLSHIT!" Sigaw ko habang tumatakbo.

Kahit na kanina pa ako tumatakbo hindi pa rin ako nakakaramdam ng pagod. Iyak pa rin ako ng iyak. Patuloy lang na dumadaloy ang luha sa mga mata ko.

"Ang sakit. SHIT!" Sigaw ko sa ere.

Napahinto lang ako sa pagtakbo ng bigla akong masamid ng bato at nakita ko na lang ang sarili kong nasa lupa na. Tumama yung braso at tsaka tuhod ko sa lupa kaya't sumasakit ito.

Agad akong tumayo kahit masakit 'yung braso at tuhod ko. Napapamura na lang ako dahil sa sakit neto at sa hindi ako makagalaw ng maayos. 

"Shit!"

"Shit!"

" Shit!"

"DAMMIT!"

Paulit-ulit lang akong nagmumura habang tinitingnan 'yung braso kong dumurugo na. Tinginan ko rin 'yung tuhod kong dumurugo rin pero hindi naman grabe, dahil mga galos lang naman ito kumpara sa braso ko.

Naghanap ako ng pwedeng maupuan dito. Hindi ko alam kung nasaan ako ngayon, basta ang alam ko lang ay ang tumakbo ng tumakbo. Nasa makahoy ako ngayon, hindi ko alam kung gubat ba to ng Ashton. Wala akong ideya! Walang wala!

Sa sobrang inis ko sinipa ko na lang 'yung batong nasa harapan ko. Wala akong mapaglabasan ng galit ko ngayon.

"Nakapamalas ko ngayon! Sobrang malas! " Sigaw ko sa kagubatan na ito. Wala naman atang tao rito bukod sa akin.

Iniwan na nga ako ng taong Mahal na Mahal ko! Hindi pa nakontento si tadhana at dinisgrasya pa ako!

ANG SWERTE KO NAMAN! SHET!

"Sarap talagang mabuhay! Shit!" Sigaw ko ulit.

Wala akong PAKIALAM kung sino man ang makarinig sa akin dito, basta ang ginagawa ko ngayon ay ilabas lahat ng nararamdaman ko.

"Shet ang sakit!"

Patuloy lang ako sa pag-iyak ngayon, hindi ko alam kung bakit 'yang mga luhang 'yan patuloy na lumalabas sa mga mata ko. Kung may buhay sana 'yang luhang yan kanina pa yan nalintakan sa akin.

Minura ng minura ko na sana yan. Pinipigilan ko ang sarili kong umiyak, pero heto iyak pa rin, iyak ng iyak. Brokenhearted eh.

"Sarap maging Brokenhearted!" Sigaw ko ulit. Sigaw lang ako ng  sigaw dito.

Para akong tanga! Sobrang tanga talaga. Kahit na hindi naman ako inaano ng mga bato rito, binabato at sinisipa ko sila aalis. Ibinubuhos ko ang galit ko sa mga batong to. Iniisip ko na yang batong yan, yan si Gray Wattson.

"Buwisit Kang GRAY WATTSON KAAA!"

"Magsama kayong dalawa Gago!" Sigaw ko sabay bato ng bato sa malayo.