Ashton Academy School Of Mafia

Chapter 44- King and Queen

Warning: This story contains of Grammatical and Typographical Errors. Please be aware. Thank you!

Lessie's P.O.V

Nandito pa rin kami ni Lucas sa Cafeteria, hindi pa rin ako makaalis-alis dahil hindi nya naman ako hinahayaan. Sobrang pagkabigla ko talagang makita ko sya rito.

‘’Don’t treat me as if you're good to  me because you aren't one, Lucas. You almost raped me and then you’re doing a special treatment to me? Peace offering like that?’’ tumatawang sabi ko.

Kahit na gawin nya pa 'to sa akin hindi na magbabago pa ang isip ko na muntik nya na akong ma rape. Rapist 'yang lalaking yan!

Rapisttttt!

Sumeryoso naman 'yung mukha nya. Mukhang sobrang seryoso na parang humihingi ng tawad, 'yung parang
napagalitan ng mama nya dahil kumain ng candy at ganoon ang pagmumukha nya ngayon.

Nakakaawa naman.

‘’Sorry, I didn't mean to do that, it’s just that I can’t handle myself. Promise that I won't do that again, I won't harm you, instead I will protect you. You’re my  Queen and I am your King. The King’s duties is to protect the Queen with any means. So please Lessie, be my Queen.’’ Seryosong-seryosong sabi nya.

Nabigla naman ako sa sinasabi nya, ano bang mga pinagsasabi nya? Sobrang nakakagulat naman, tsaka may pa King and Queen pa syang nalalaman. Isa lang ang masasabi ko sa kanya, nagu-guity sya at seryosong humihingi ng tawad ngayon.

Makikita mo sa mukha, sa mga mata nya na totoo 'yung mga sinasabi nya. Ano na bang nangyayari sa kanya? Bakit ka ganito Lucas? Masasaktan lang kita. At tsaka will protect you, wala naman may gustong manakit sa akin kundi sya lang naman.

Hindi muna ako nakapag-react sa sinabi nya, matamang tiningnan ko lang sya at nagsalita.

‘’You will  be hurt Lucas, just find someone else.‘’ seryosong sabi ko sa kanya at tsaka  tinalikuran sya.

Agad akong umalis doon, pero bago ako umalis makikita mo sa mukha nyang parang pinagbagsakan sya ng langit at lupa. Impossible ang gusto nyang mangyari, masasaktan lang sya.

Ang puso at isip ko ay  nasa I sang tao langsi. Si Gray Wattson pa rin ang nilalaman neto at hindi na magbabago pa 'yun kahit na kailan. Sya lang ang tanging mamahalin at iibigin ko kahit na ganito 'yung ginawa nya sa akin. Kahit na sobrang sakit 'yung idinulot nya at kung bakit ako nagkakaganito ngayon.

Naglakad-lakad lang ako sa buong Trinity ngayon at hindi ko alam kung saan ako pupunta, ang dami ko na ngang in-iisip na  problema dumagdag pa 'tong Lucas na'to. Sakit pa sa ulo ang lalaking 'yun. Hay nakung buhay ko to.

Hindi na ako pumasok sa susunod kong subject, wala akong gana at ayaw kong makita 'yung Lucas na 'yun. Nakahanap ako ng garden ngayon dito, medyo malayo to sa main ng Trinity, sa likuran na ata to at tsaka ako umupo sa upuan.

Kailangan kong mag relax ng buhay ko, kailangan kong magpahangin at mag-isip ng mga bagay na magaganda. Pero ang tanging laman ng isip ko ngayon ay si Gray Wattson.

Iniisip ko kung kamusta na kaya sya ngayon? Kumakain  ba sya sa tamang oras at maayos? Masaya ba sya ngayon sa feeling ng mga kaibigan nya at sa bago nya? Na-iiyak na naman ata ako ngayon.

Shit!

Mura lang ako ng mura ngayon. Bakit ba kasi palagi na lang Gray Wattson ang na-iisip ko? Kaya nga ako lumipat kasi gusto ko syang kalimutan, tapos ngayon heto? Palagi pa rin Gray Wattson ang laman ng isip ko at sobrang hinahanap ng puso ko.

Gusto ko na syang makalimutan, gustong-gusto ko na kaso ayaw talaga ng isip at puso ko. Palagi na lang nilang inaalala kung ano ng kalagayan nya, kung okay at ligtas ba sya.