AİLE APARTMANI

15.

"Mekanın sahibi geldi tatlım." Kız, yüzüme alık alık bakarken kapıda Kaan belirdi. "Geldin mi Minel? Ben de seni bekliyordum." Bu defa ben Kaan'a alık alık bakarken, kendime çeki düzen verip içeri girdim. Kapıyı kapatan Kaan, yanağıma bir öpücük bıraktıktan sonra gülümsedi. "Hoşgeldin canım." Canım derken?

Mor sütyenli kıza dönüp beni işaret etti. "O gün hastanede görmüştünüz hani, sevgilim Minel." Daha sonra bana dönüp, karşımdaki kızı işaret etti. "Hastaneden arkadaşım Esra." Ben neyin içine düştüğümü algılayamamışken, Esra samimiyetten yoksun bir şekilde güldü. "Memnun oldum." Nah memnun oldun! Ona sadece başımı sallamakla yetindim.

Esra içeri geçerken, Kaan'ın karnına elimin tersini geçirdim. "Bir daha beni öpersen, ağzını yırtarım sarı kafa!" Elini karnına bastırıp yüzüme baktı. "Ben de bayılmıyorum sana, babaannen başıma iş açtı işte." Babaannem birilerinin başına iş açmadan nefes alamaz, doğru.

Onu gerimde bırakıp salona doğru ilerlemeye başladığımda, peşimden geldiğini belime koyduğu elinden anladım. Eli dursa ayağı durmuyor bunun da... İçeride iki tane erkek, Esra ve adını bilmediğim bir kız daha vardı. Benim burada ne işim var Allah aşkına? Başıma yine ne işler açtın Müberyaaa?

"Aaa yengem geldi sonunda." İçlerinden esmer, sakallı ve kısa boylu olan konuşmuştu. İçime sabır dilercesine bir nefes çektiğimde, Esra araya girdi. "Sen de amma yenge meraklısı çıktın Erhan." Adının Erhan olduğunu öğrendiğim kişi, tüm samimiyetiyle önümde durup gülümseyerek elini uzattı. "Merhaba yenge, ben Kaan'ın en yakın arkadaşı Erhan."

Gülümseyerek uzattığı elini sıktım. "Memnun oldum, ben de Minel." Esra'nın bakışlarını üzerimde hissederken, sol kaşımı kaldırıp yüzüne baktım. Kaan araya girerek, diğerlerini de tanıştırmaya başladı. "Bu Esat, bu da hastanenin bıcırığı Huri."

Onlarla tek tek tokalaşırken, adının Huri olduğunu öğrendiğim kıza baktım. Kısa boyu, çelimsiz vücudu ve ince sesiyle gerçekten tam bir bıcırıktı. "Memnun oldum Huri, isminin hakkını veriyorsun gerçekten huri gibi güzelsin." Huri, utangaç ve sevimli bir tavırla gülümsedi. "Teşekkür ederim Minel, sen de çok güzelmişsin gerçekten. Hastanede metnin çok geçiyordu, sonunda tanışmak nasip oldu."

Şaşkınlıkla kaşlarımı kaldırdım. "Metnim çok mu geçiyordu?" Huri gülümseyerek başıyla onayladı beni. "Evet, hastanenin gözde yakışıklısının sevgilisiyle çalkalanıyor epeydir hastane. Instagrama fotoğraf da koydu ya Kaan." Şaşkınlığım giderek artarken, babannemin gerçekten başımıza büyük iş açtığını anladım.

Esra, çok bilmiş bir tavırla araya girdi. "Fotoğrafta da çöpçatan nine vardı, sizce de çok romantizmden uzak değil mi?" Kaan, bozuntuya vermeden cevapladı onu. "Aşkımızın mimarıyla fotoğraf paylaşmak istedik, çok mu?" Esra'nın o sinir bozucu tavırlarına bir anlam vermeye çalışıyordum ve Kaan'ı kıskandığı kanısına varmıştım.

İnsan sarrafı babaannem yine yanılmamış meğer, direkt ona dikkat etmemi söylemişti. E ben de dikkat ederim o zaman. Esra'ya delici olduğunu düşündüğüm bir bakış attıktan sonra, kolumu Kaan'ın beline sardım. "Evet, aşkımızın mimarı bizzat babaannemdir." Başımı kaldırıp Kaan'a baktım. "İyi ki çatmış çöpümüzü, değil mi sevgilim?"

Kaan'ın şaşkınlığı gözlerinden okunurken, bozuntuya vermeden beni kollarıyla sardıktan sonra başımın üstüne minik bir öpücük kondurdu. "İyi ki." Esat, homurdanarak araya girdi. "Ohooo kardeşim, olan var olmayan var ama!" Biz gülerek birbirimizden ayrılırken, Huri ensesini kaşıyarak sessizce söylendi.

"Boyum kısa diye mi görmüyor acaba bu beni?" Diğerlerinin duyup duymadığını bilmiyordum ama ben duymuştum. "Yenge, senin yok mu bi arkadaşın falan? Bana ayarlasak ya?" Erhan, sorusuna daha cevap vermeden devam etti. "En az senin kadar güzel olsun ama." Ketçap mayonez de olsun mu tatlım?