THE UNKNOWN CITY

CHAPTER SIXTY-ONE

Heide's POV

Sobrang dami ng halimaw na nagtatago sa store na ito kung saan kami ngayon at karamihan sa kanila ay kayang mag-isip ng kagaya ng isang tao. Hindi nawala ang kakayahan nilang mag-isip.

Puno na ng dugo ang mga kamay ko at hindi ko na mabilang kung ilang halimaw ang napatay ko. Lahat ng sumusugod ay agad na pinapatay ko at ang tatlo naman ang tumutulong sa akin. Hinihintay naming makalabas ng lahat. Kahit na gustuhin man naming lumabas na ngayon ay hindi pa puwede dahil wala naman kaming madadaanan. Kapag nakipagsiksikan kami ay baka mas lalo pa kaming mapahamak. May mga matatalim na bahagi sa ilalim ng mga kotse at bus at may mga tao ng napahamak dahil doon.

Nagsisimula na akong hingalin dahil kanina pa ako nakikipaglaban. Unti-unti ng namamanhid ang mga kamay ko.

How long has it been since this fight started? 30 minutes? 1 hour? I really don't know anymore. My attention is all focus on fighting to the point that I couldn't even glance at my watch.

"Wala na bang katapusan ang mga lintek na 'to?" Naiinis na saad ni Ban at nagpatuloy sa pagbaril ng mga halimaw na sumusugod.

Napapansin ko nga na mula kanina ay parang hindi nababawasan ang bilang ng mga kalaban. May mga namamatay pero mayroon ding dumadagdag. And it's repeating all over again. Like a cycle. It's like somebody's control the situation.

"Magpatuloy ka lang sa pag-atake. Mauubos at mauubos din ang mga 'yan." Saad ni Red. Nagsisimula na rin na maghabol ng hininga.

"Kailan pa? Maya-maya lang ay mauubos na ang lakas at mga bala ko." Asik pa nito habang patuloy sa pagbaril sa mga kalaban na sumusugod.

"Tiisin niyo lang. Kapag nakalabas na ang lahat ay lalabas na rin tayo rito." Saad ko at sumugod na ulit at pinagpapatay ang lahat ng nasa paligid ko. Mayroong ibang halimaw na kayang depensahan at iwasan ang mga atake ko. Mayroon din na kayang umatake pabalik. At sila ang pinakanakakainis sa lahat. Mas lalo nila kaming pinahihirapan na maubos ang bilang nila. Mabuti na lang at walang halimaw na kagaya ng pumatay kay Jay. Kung mayroon ay baka nanganib na ang mga buhay namin ngayon.

"Maya-maya ay mauubos na ang bala ko." Imporma ni Gregory.

"Ilang minuto pa bago maubos?" Tanong ko at binaril sa sentido ang halimaw na hawak-hawak ko.

"Nasa pitong minuto." Sagot nito dahilan para mas lalong kumunot ang noo ko.

"Ako rin." Sigaw ni Red matapos sipain ang halimaw na muntek na siyang sunggaban.

Sa dami ng halimaw ngayon ay kukulangin ang pitong minuto. Mas lalo kaming mahihirapan kapag naubusan na kami ng bala. Wala ng susuporta sa akin mula sa likuran at mas lalo kaming mahihirapan na labanan ang mga halimaw na ito.

"I will kill as many as I can before my energy run out. Don't shoot any of them once I started. Rest and reserve your energy. Shoot them when I give the signal." Utos ko sa kanila at itinago na muna ang baril na hawak ko. Kinuha ko ang isa pang katana na nasa likuran ko at hinawakan iyon ng mahigpit gamit ang kaliwang kamay. Humarap na akong muli sa mga halimaw na tumatakbo papunta sa gawi namin. "Lets get serious." Huminga pa ako ng malalim bago tuluyang nagsimula sa trabaho. Agad akong sumugod papunta sa mga halimaw at nagsimulang gawin ang parte ko.

I slash, stab, cut, pierce everyone who come on my way. I brutally killed the enemies, one by one. I'm losing control. I'm starting to enter the combat mode. It is a stage where an assassin fight without minding how she kills her targets. The assassin wouldn't care if she will be soak in blood of her targets later on. What's the only thing on my mind rightnow is killing.

I stab the eyes of the young zombie who approach me then cut the head of the second kid that's trying to bite me. I throw the katana on the giant zombie in front of me. He is the most biggest one among all of them as of now. Almost half of the blade of my katana pierced his belly but he didn't die from that. I'm too tired to wait for him to die so I ran fast ang grabbed the handle of my katana using my right hand.

He look at me mockingly like he was belittling me. "A mere ant bite won't kill me, girl."

"You're so loud for someone who's about to die.'' I smirked when I saw how he stilled. Before he can make a move I already pulled my katana upwards. His internal organs scattered on the floor. I got a lot of his blood on my hand and on my clothes. But even I did that he still manage to survive.

"You...!" He's planning to grab me but he immediately stopped and his eyes fall into his chest.

I pierced his heart using my other katana. But I'm not contented by that. I twirled the blade to pierce his heart even more. Then for the final blow I stabbed him on the temple and it goes through the other side.

With that, he finally stopped moving.

The small ones started to attack me again. They don't have the chance earlier because the giant one keep trampling them when they get on our way. Especially those monsters that couldn't think anymore.

Matapos patayin ang tatlong halimaw na pinakamalapit sa akin ay bigla na lamang akong napaluhod. Mabuti na lamang at agad kung naitukod ang isang katana ko kaya hindi ako napahiga sa sahig.

''Heide!" Sigaw ni Ban at balak sanang lumapit sa akin pero agad ko itong nilingon at binigyaan ng isang napakasamang tingin.

"Kung ayaw mong mamatay ay manatili ka riyan!" Sigaw ko dahilan para matigilan ito. "I can barely control myself rightnow. Sa paningin ko at ang nakatatak ngayon sa isip ko ay kalaban ang lahat ng naririto. Kaya diyan ka lang. Malayo sa akin. Huwag na huwag kang lalapit hangga't hindi ako nawawalan ng malay."

Everything on this world has consequences. I can slaughter all the enemies as long as I'm in my combat mode. But the problem is that I can aso slaughter those who are important to me if they try to approach me while I'm on this stage. Combat mode is use when an assassin is put into a situation where everyone that sorrounds her are all enemies. I know from the start that I may kill my friends when I use it but it is the only way for us to get out of here. I don't have any other choice.

Habol-habol ko ang hininga. It looks like my limit will say hi to me soon. But before that happens I should kill more of those fucking monster. Kukulangin ang bala nila kapag tumigil ako rito ngayon. Kailangan ko rin simutin ang lakas na mayroon ako ngayon para hindi ko masaktan ang mga kaibigan ko.

Tumayo na akong muli at ipinahid ang pawis gamit ang braso. Puno na ng dugo ang kamay ko ngayon kaya hindi ko na magamit.

Nagpatuloy na ako sa pagbawas ng bilang ng mga halimaw. Tatlo sa kanila ay pinutulan ko ng mga paa bago ibinaon ang talim ng aking katana sa kanilang ulo. Sinipa ko ang isa at nang matumba ito ay agad ko itong pinutulan ng ulo at saka ibinaon naman sa leeg ng isa pang halimaw ang isa ko pang katana. Kagaya ng ginawa ko kanina ay hinugot ko rin pataas ang katana kaya nahati ang mukha nito sa dalawa. Ginawa kung panangga ang katawan niya at itinulak iyon para matumba ang limang panibagong halimaw na sumugod. Binunot ko ang baril at binigyan sila ng tig-isang tingga sa ulo. Nang maubos ang bala ay inihagis ko na iyon at binunot ang katana sa katawan ng isang halimaw. Ramdam ko na ilang segundo na lang ay bibigay na ang katawan ko kaya wala na akong pinalampas na oras at ngpatuloy na sa ginagawa.

Just a little more...

Please give me a little more time...

After this I am sure that I can't help them anymore. So please allow me to help them to the fullest before I die.

Using combat mode is a risky decision because it will put the assassin into a life and death situation.

So after this...

The important thing is that my friends will be able to get out of here. That all that matters to me rightnow.

Matapos patayin ang huling halimaw na sumugod sa akin ay tuluyan ng bumigay ang mga tuhod ko. Nabitawan ko ang mga katana ko dahil wala ng pakiramdam ang mga kamay ko. Sadly, I finally reached my limit. "I'm handling the rest to you!" I shouted before my head dropped and I lose all of my senses.

I'm sorry... Mukhang hindi ko na matutupad ang mga pangako ko.