လမင်းခြေသံ { Completed }

အပိုင်း {၁၉} (UNICODE)

သင်္ကြန်အတက်နေ့

မိုးထက်၏ မျက်ခွံများ လှုပ်ရှားလာသည် ဆိုလျှင်ပဲ သူ ရောက်ရှိနေသည့် နေရာသည် သူ့အိမ် မဟုတ်မှန်း တန်းသိလိုက်သည် ... ပြန်စဉ်းစားကြည့်ရာ သူ မာန့်အိမ်၌ ရောက်ရှိနေခြင်း ဖြစ်၏။ ကျောခိုင်းထားရာဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်အိပ်ခုတင်ကျယ်၌ သူတစ်ယောက်တည်း။

"မာန်ရော"

စိတ်ထဲ စနိုးစနှောင့် ဖြစ်သွားရကာ တိုင်ကပ်နာရီကို လှမ်းကြည့်တော့ မနက် ၈ နာရီကို မိနစ်အနည်းငယ်သာ စွန်းသေးသည်။ မာန်ရိပ်မော်ဆိုသည့် အိပ်ပုပ်က သည်အချိန် အိပ်ရာထတတ်သူမှ မဟုတ်ဘဲ။ ခေါင်းထဲ မသေချာသော အတွေးတစ်ခု ကျူးကျော်လာချိန်တွင်တော့ မိုးထက်သည် လှိုင်း၏ ခုတင်ရှိရာသို့ လှမ်းကြည့်မိလိုက်ပါ၏။ ထိုအခါ ခြင်ထောင်ထဲမှ လှမ်းမြင်နေရသည့် ဗလုံးဗထွေး အရာနှစ်ခုသည် ဝိုးတိုးဝါးတားပုံရိပ်အဖြစ် မိုးထက်၏ အမြင်အာရုံ၌ ထင်ဟပ်လာသည်။ သူ ငေါက်ခနဲ ထထိုင်လိုက်မိပြီး ခြင်ထောင်ကို လှန်ကြည့်လိုက်မိရာ တစ်ယောက်အိပ်ခုတင်၌ လုံးထွေးနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု ... အတိအကျ ဆိုရလျှင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသည့် မာန်၏ ရှည်လျားသော ခြေထောက်များအောက်၌ ငြိမ်သက်စွာ အိပ်မောကျနေသည့် လှိုင်းသံစဥ်။ ဘာလားပဲ ... မနေ့ညက သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း ထားခဲ့ပြီး မာန်က လှိုင်းနှင့်အတူ သွားအိပ်နေခဲ့သည်လား။ စိတ်ထဲ ထောင်းခနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် မိုးထက်သည် မျက်ခုံးတန်းများကို စုဆုံထားလိုက်မိသည်။ နှစ်ကောင်သား ကုလားသေကုလားမော အိပ်ပျော်နေလိုက်ပုံများ ... မိုးထက်ပိုင်နှင့် တွေ့ကြသေးတာပေါ့။

မိုးထက် အခန်းပြင်ထွက်ကာ ဘုရားခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်သည်။ ဘုရားခန်းထဲ အရောက်၌ ကြေးစည်ကို ယူကာ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာလိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို ဆောင့်ပိတ်လိုက်သည်။ အိပ်နေသည့် နှစ်ယောက်နား တိုးနိုင်သမျှ တိုးကပ်လိုက် ပြီးသည်နှင့် ကြေးစည်ကို အားကုန် တီးချလိုက်ရာ ကျယ်လောင်လှသော အသံနှင့်အတူ ကျေးဇူးရှင်နှစ်ဦး နိုးလာပါတော့သည်။