ယေန႔က သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ ျဖစ္ေလရာ မာန္တို႔တစ္အိမ္လုံးသည္ ဆီမီးမ်ား ထိန္ထိန္သာေနသည္။ အိမ္ႏွင့္ ၿခံထဲတြင္ သာမက ၿခံတံခါး၌လည္း ဖေယာင္းတိုင္မ်ား ထြန္းထားသည္ ျဖစ္ရာ ဆီမီးေရာင္မ်ားသည္ ျမင္ရသူကို ပူေလာင္မေနေစဘဲ ေအးခ်မ္းေနေစခ်င္သည္။ လႈိင္းႏွင့္ မာန္သည္ ဆီမီးမ်ား ပတ္ထြန္းၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ေဒၚသီတာ ၊ ဦးေသာ္ကႏွင့္ ေဒၚေအးျမတ္မြန္တို႔ကို ကန္ေတာ့ရန္ ပစၥည္းမ်ားကို ေအာက္ထပ္သို႔ ယူလာၾကသည္။ ေဒၚသီတာ စားဖို႔ရန္အတြက္ သူမအႀကိဳက္ အခ်ိဳမပါသည့္ မုန႔္မ်ားကို မာန္ႏွင့္ လႈိင္းႏွစ္ေယာက္သား ေပါင္းဝယ္ခဲ့ၾကၿပီး ဦးေသာ္ကအတြက္မူ မာန္က သူ႔မုန႔္ဖိုးတစ္ခုတည္းျဖင့္ နာရီ ဝယ္ေပးမည္ တကဲကဲ လုပ္ေသာေၾကာင့္ လႈိင္းကသာ အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရသည္။ ေဒၚေအးျမတ္မြန္အတြက္မူ မာန္က တစ္ျပားတစ္က်ပ္မွ မေပးခ်င္သျဖင့္ လႈိင္းကပဲ ေဒၚေအးျမတ္မြန္ ဝတ္တတ္သည့္ ပါတိတ္အဆင္လွလွကို စာသင္၍ရသည့္ ပိုက္ဆံမ်ားထဲမွ ဝယ္ထားလိုက္ရသည္။
မာန္တို႔ အိမ္ေအာက္ထပ္ ေရာက္ေသာအခါ ဧည့္ခန္းထဲ ဝင္လာသည္ႏွင့္ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ တက္ႂကြေနေသာ မာန႔္ေျခလွမ္းမ်ား တန႔္သြားရသည္။ ဆိုဖာ၌ ထိုင္ေနေသာ လူႀကီးမ်ားအား ထိုင္ကန္ေတာ့ရန္ လက္အုပ္ခ်ီလ်က္သား ျဖစ္ေနသည့္ ဇြဲမာန္ဟိန္းႏွင့္ ေမရတီတို႔ေရွ႕ရွိ မွန္စားပြဲေပၚ၌ မုန႔္မ်ားသည္လည္း မနည္းမေနာ။
ဘာလို႔မ်ား ပါပါးဆီက အမွတ္ပိုရဖို႔ သူသည္ အၿမဲ ပါပါး၏ သားႏွင့္ သမီးေနာက္၌ က်န္ရစ္ခဲ့ရသနည္း။ မာန္ မခံစားခ်င္ေတာ့ဘူး ... ပါပါး၏ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လိုက္ခ်ိန္တိုင္း သူသည္ အၿမဲတေစ ေနာက္ေရာက္ေနသည္ဟု အထင္ေရာက္ေစေသာ ခံစားခ်က္သည္ ဘဝတြင္ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးသည့္ သိမ္ငယ္မႈမ်ားကို အလုံးအရင္းျဖင့္ ခံစားရေစသည္။ ပါပါးဘက္မွ ျပန္ရသည့္ ေမတၱာမ်ားအစ သူ႔ဘက္က ပါပါးကို ေပးႏိုင္သည့္ ဂုဏ္ယူစရာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားအဆုံး အရာရာသည္ ပါပါး၏ သား ဇြဲမာန္ဟိန္းကို မမွီႏိုင္ေပ။
"ကိုရိပ္ ..ဦးက ကိုရိပ္ကို ေမွ်ာ္ေနတာပါ။ ဘာမွ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ရွိေနတာပဲ ..လာ။"
YOU ARE READING
လမင်းခြေသံ { Completed }
ספרות נוערချစ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားရဲ့ အလွန်မှာ အမုန်း ရှိနေနိုင်သေးပေမဲ့ ... မြတ်နိုးတယ် ဆိုတဲ့ စကားရဲ့ အလွန်မှာတော့ တစ်ဘဝလုံး သိမ်းဆည်းထားနိုင်မဲ့ မေတ္တာ အနတ္တတွေပဲ ကျန်တော့တယ်။ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ အလြန္မွာ အမုန္း ရွိေနႏိုင္ေသးေပမဲ့ ... ျမတ္ႏိုးတယ္ ဆိုတဲ့ စကား...
