လမင်းခြေသံ { Completed }

အပိုင်း {၂၃} (ZAWGYI)

တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ေရာက္ေတာ့မည္မို႔ ယေန႔ လႈိင္းသည္ ေဒၚသူဇာဝင္းႏွင့္အတူ ေဈးဝယ္ထြက္လာသည္။ မာန္ႏွင့္ နန္းေသာ္တာကမူ အပ်င္းတစ္ကာ မလိုက္ခ်င္ဟု ဆိုသျဖင့္ အိမ္မွာသာ က်န္ခဲ့ၿပီး လႈိင္းတစ္ေယာက္တည္း အထုပ္အပိုး ဆြဲရန္ လိုက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မနက္ျဖန္ ကန္ေတာ့မည္ ျဖစ္ရာ မာန္႔အိမ္အတြက္ေရာ နန္းေသာ္တာအိမ္အတြက္ပါ ဝယ္ျခမ္းရသည္မို႔ အ႐ြက္မ်ားကအစ အသား ၊ ငါးအဆုံး ေဈးထဲ၌သာမက supermarket ထိ သြားရသည္။ မနက္ျဖန္အတြက္ ပစၥည္းလာဝယ္သည့္ လူမ်ားမွာလည္း အေျမာက္အျမား။

လႈိင္း မာန္၏ အိမ္ မေရာက္ခင္က အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေတြးၾကည့္လွ်င္ ဘယ္ေသာအခါမွ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးမဆိုထားႏွင့္ ၊ Happy New Year ေန႔ဆိုလွ်င္ေတာင္ ေဈးဝယ္ထြက္ဖူးျခင္း မရွိသလို အိမ္၌ မုန္႔လုပ္စားျခင္းလည္း မရွိခဲ့။ လႈိင္းက ျမန္မာစစ္စစ္မို႔ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးကို မႀကဳံခဲ့ဖူးလွ်င္ေတာင္ Happy New Year ႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ခဲ့ျခင္း မရွိ။ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႔ဆိုလွ်င္ အေဖ အပါအဝင္ ကိုႀကီးႏွင့္ ကိုေလးတို႔က အိမ္မွာ မကပ္ၾကေတာ့သျဖင့္ တိုက္ခန္းက်ဥ္းထဲ၌ လႈိင္းႏွင့္ အဖြားသာ ရွိသည္။ အဖြားက က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္းေသာေၾကာင့္ ညဘက္ ေစာေစာ အိပ္ရာဝင္တတ္ေပမဲ့ လႈိင္းမွာ အေဖတို႔ ျပန္အလာကို ညလုံးေပါက္ အၿမဲ ထိုင္ေစာင့္ေနရတတ္သည္။ အေဖတို႔ ျပန္လာလွ်င္ ညသန္းေခါင္ယံ ေက်ာ္လြန္၍ မနက္ ၃ နာရီ ၊ ၄ နာရီခန္႔ ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည့္အျပင္ အၿမဲတေစ ၃ ဦးစလုံးထံမွ အရက္နံ႔မ်ားမွာ တေထာင္းေထာင္း။ လႈိင္းကို ျပႆနာ ရွာလိုက္သည္ ဆိုသည္မွာလည္း တစ္ႏွစ္ တစ္မ်ိဳး မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သျဖင့္ အဖြား ႏိုးမည္ စိုး၍ လႈိင္းမွာ အေဖတို႔ လုပ္ခ်င္သမွ်ကို အထြန္႔မတက္ဘဲ ျမန္ျမန္ လိုက္ေလ်ာေပးလိုက္ရသည္ခ်ည္းသာ။

ယခုေတာ့ အေဖတို႔ ရွာသည့္ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ လႈိင္း ေဝးကြာေနသည္မွာ ၃ ႏွစ္ေတာင္ ရွိလာၿပီ ျဖစ္သည္။ လႈိင္း မာန္၏ အိမ္ကို ေရာက္သည့္ ႏွစ္ကေရာ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ကပါ ယခုႏွစ္ကဲ့သို႔ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူး အပါအဝင္ ဒီဇင္ဘာလ ၃၁ ရက္ေန႔ဆိုလွ်င္ အိမ္က်ယ္ႀကီးထဲ၌ အလုပ္ရႈပ္တတ္သည္။ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးဆိုလွ်င္ ကန္ေတာ့ရသည္ႏွင့္ တစ္ေန႔လုံးနီးပါး မအားမလပ္ ျဖစ္ရေသာ္လည္း ဒီဇင္ဘာလ ၃၁ ရက္ေန႔ဆိုလွ်င္ေတာ့ စားေသာက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ခ်ိန္သာ အလုပ္ရႈပ္ၿပီး ညပိုင္း၌ေတာ့ တီဗီမွ တိုက္႐ိုက္လြင့္သည့္ live stage show ကို ၾကည့္လိုက္ ၊ အစား စားလိုက္ျဖင့္ သာယာေနၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ လႈိင္း အေဖတို႔ႏွင့္အတူ ရွိစဥ္အခါက သူ၏ ဘဝကို စဥ္းစားမိတိုင္း သက္ျပင္းေမာကို အခါခါ ခ်မိသည္။ မိမိ မိသားစု ရွိရာ အိမ္၌ မေနခ်င္ဟု ေျပာလွ်င္ သူ႔ကို လူထူးလူဆန္းတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ၾကည့္ကာ လူအမ်ား ကဲ့ရဲ႕ေျပာဆိုေလမလား ဆိုသည္ကို လႈိင္း ရံဖန္ရံခါ စဥ္းစားမိပါ၏။