မာန္ ေဆးေက်ာင္းၿပီးသည့္ အထိမ္းအမွတ္ အေနျဖင့္ မိုးထက္က မာန႔္ေဆးေက်ာင္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုပါ သူတို႔အတူ သြားေနက် Bar ၌ ခ်ိန္းကာ Bar မသြားတတ္သည့္ မာန္ ၊ လႈိင္းႏွင့္ ဘုန္းသြင္တို႔ကိုပါ ေခ်ာဆြဲေခၚလာသည္။ ဘုန္းသြင္ကိုေတာ့ မနက္ကတည္းက ဖုန္းအခါခါ ဆက္ကာ လာခဲ့ရန္ အတန္တန္ မွာေနလ်က္သားႏွင့္ မိုးထက္တို႔ ည ၁၁ နာရီေက်ာ္ခန႔္ Bar သို႔ လူစုံတက္စုံ ေရာက္ရွိေနေလၿပီ ... ေက်းဇူးရွင္က ေပၚမလာေသးသျဖင့္ မိုးထက္ ဖုန္းဆက္ေခၚရေသးသည္။
ဖုန္းဆက္ေခၚၿပီး မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွ ဘုန္းသြင္ဆီမွ ဖုန္းဝင္လာသည္။
"ေက်ာ္ေက်ာ္ ထြက္လာလိမ့္မယ္ ဘုန္းသြင္။"
မိုးထက္သည္ ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို ဘုန္းသြင္အား သြားႀကိဳခိုင္းလိုက္ကာ အသင့္ထည့္ထားသည့္ ခြက္ကို ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ ယမကာ၏ ထိေတြ႕မႈေၾကာင့္ လူက လန္းဆန္းသြားတာပဲ။ သို႔ေသာ္ အနားမွာ ရႈိင္းေနာင္ခန္႔ ရွိမေနသည္ကေတာ့ လွစ္ဟာမႈတစ္ခုကို ရင္ထဲ၌ ေပၚေပၚလြင္လြင္ ခံစားေနရေစသည္။
"ကိုရိပ္ အမ်ားႀကီး မေသာက္နဲ႔ေလဗ်ာ။"
"မင္း ငါ့ကို လွ်ာလာမရွည္နဲ႔။ ငါ့စကားေတာင္ မင္း နားေထာင္လို႔လား။ လက္ကိုလႊတ္။"
ပိုင္ဘုန္းသြင္လည္း အျမန္ ေရာက္လာမွပါပဲ ... မဟုတ္လွ်င္ ေဘးနားရွိ ေၾကာင္ႏွင့္ႂကြက္ကို မိုးထက္ ထိန္းမႏိုင္။ ဘုန္းသြင္စကားက် မာန္က စိတ္ပါလွ်င္ နည္းနည္းပါးပါး နားေထာင္တတ္ေသးသည္ ျဖစ္ရာ ေပၚေတာ္မမူ မင္းသားလုပ္ေနသည့္ လူႀကီးလူေကာင္းအား မိုးထက္မွာ လည္တဆန္႔ဆန္႔ႏွင့္ ေမွ်ာ္ေနရသည္။ တစ္ဖက္တြင္လည္း လႈိင္းမွာ မ်က္ႏွာမေကာင္း ... မာန္႔ကိုဆို အၿမဲ အလိုလိုက္ အေလွ်ာ့ေပးက် ျဖစ္ေလရာ မာန္သည္ ယခု လႈိင္းစကားကို နားမေထာင္ဘဲ ထင္ရာစိုင္းကာ တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္ ေသာက္ေနေလသည္။
"မင္းတို႔ကလည္း ၾကာလိုက္တာကြာ။"
ေစာင့္ဆိုင္းျခင္း၏ အဆုံးသတ္၌ မိုးထက္တို႔ရွိရာသို႔ ေရာက္လာသည့္ ဘုန္းသြင္ႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္အား မိုးထက္ စိတ္မရွည္သလို အျပစ္တင္ေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္က သူ႔ဆံပင္ကို အသာ ဖြကာ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးလာသည္။ ပိုင္ဘုန္းသြင္ ဟူသည္ကေတာ့ သူ႔အမူအက်င့္အတိုင္း အက်ႌအကြက္လက္ရွည္ႏွင့္ အနက္ေရာင္ စတိုင္ပန္ကို တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားေလရာ တည္ၾကည္ေလးနက္ေသာ ဟန္ပန္ကို ပို၍ ေပၚလြင္ေနေစသည္။
YOU ARE READING
လမင်းခြေသံ { Completed }
Teen Fictionချစ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားရဲ့ အလွန်မှာ အမုန်း ရှိနေနိုင်သေးပေမဲ့ ... မြတ်နိုးတယ် ဆိုတဲ့ စကားရဲ့ အလွန်မှာတော့ တစ်ဘဝလုံး သိမ်းဆည်းထားနိုင်မဲ့ မေတ္တာ အနတ္တတွေပဲ ကျန်တော့တယ်။ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ အလြန္မွာ အမုန္း ရွိေနႏိုင္ေသးေပမဲ့ ... ျမတ္ႏိုးတယ္ ဆိုတဲ့ စကား...
