Küçük Kadın

34-Süpriz

Multimedia: Eylül'ün giyeceği elbise.
Müzik: John Legend-All Of Me
~~~~~

"Nasıl yapıyorsun Eylül ?" Dedi çaresiz sesi ile Nevra. Gözlerimi kıstım hafifçe. Anlamamıştım, bunu fark etmiş olacak ki sözlerine devam etti.

"Güçlü kalmayı. Pes etmemeyi."

Pijamasının kollarını parmaklarına kadar çekip parmakları ile oynamaya başladı.

"İntihar etmeyi düşünmedin mi hiç ?"

Gözlerimi kapattım.

Sonra bir tebessüm aldı suratımı.

"Bir söz var. 'İnsanı ölümünden ancak eceli korur.'"

Sessizce dinlediklerini gördüm. "Ben defalarca denedim. Hep ölmek istedim başlarda."

Kafamı kaldırdım yavaşça. Dudaklarım yukarı kıvrıldı. "Ama herkesin unuttuğu bir şey var. Öteki tarafta bir hayat var. Ve orası tahtalı köy dinlenme tesisleri değil. Bunu hepimiz biliyoruz. Ama dünyaya kapılmaktan bunları idrak edemiyoruz."

"Güçlü kalmak zorundaydım Nevra.
Etrafında ki herkes güçsüz olunca, ister istemez güçlü oluyorsun. Pes edebilirdim. Hepsini o halde bırakıp Trabzona gidebilirdim.
Veya, dedemden ayrı bir ev isteyebilirdim. En basiti kaçardım. Ama bunun sonucu ne olurdu düşündünüz mü hiç ?

Hayır. Hep bir şeylerin sonunu düşünmediğimiz için kaybettik. Hep bu yüzden düştük. Ben onlardan ayrılamazdım ki. Annemin o kokusu için canımı vermeye razıydım. Ben hep düzeltmek için uğraştım.
Biz bu dünyaya belli sınavlardan geçmek için geldik. Ve benim sınavım buydu. Ben bu sınavdan 0 bile alsam oturup tekrar çalışırdım. Düşsemde tekrar kalkardım.

Ben hayatımdan kaçarsam ileride daha sert bir şekilde çarpıcak bana.

Ben hep çabaladım. Düzelsin istedim. Ablam konuşsun, abim geri gelsin. Annem sarılsın, babam bana gülümsesin. Seneler öncesine dönebilelim.

Abim geri geldi, ablam konuştu. Evet belki diğerleri olmadı ama ben pes edemezdim. Hiçbir şey yapamasam bile sabrettim.

Ama artık Uraz var. Emin olun bu cümle bile tüm yaşadıklarımın bedelini anlatıyor. Evet ben ağır şeyler yaşıyor olabilirim ama kafamı Uraz'ın omzuna yaslayınca hepsinin geçeceğine inanıyorum. Çünkü o bana sevgili olmadı. O bana kardeş oldu, dost oldu. O bana aile oldu."

Gözlerim dolarken kafamı sağa çevirdim. Cama öylesine bakarken yanağımda hissettiğim ardı ardına iki öpücük ile gözümden bir damla yaş geldi. Onlar böyle yapınca duygularım kendini ön plana çıkardı. Çünkü bu konu açılınca yaşadıklarımı tek tek seriyordum önüme.

"Ben annemin ve babamın ölmesini bile istedim."

Kaşlarını çatarak bana bakarken gözlerimi kapatıp göz yaşlarımın geri gitmesini bekledim.

"Bakmayın öyle. Gözümün önünde olup onlara ulaşamamak ne kadar zor tahmin edemezsiniz."

Ayağa kalkarken adımlarımı kapıya yönelttim.

Ah ! Bahsetmeyi unuttum. Şu an pijama partisi yapıyorduk. Abur cuburlar falan tahmin etmişsinizdir. 'Evde tek kalamazsınız' diyerek yan odamız da oturan bir sevgilim vardı tabi. Onlarda Uraz'ın odasında oturuyorlardı. He birde ! Dedem gelmişti ve babaannem bizden gitmişti. Bende onlarla gidecektim de Uraz yardımcı olmuştu. Şaşırdınız değil mi ? Bende fazlaca şaşırdım.