Küçük Kadın

49- Tatil.

------

Odanın ortasına gelince rüzgardan kırpırdayan perdeye çevirdim kafamı.
Korku, parmak uçlarıma kadar ulaşırken duyduğum ses ile duraksadım ve cama yakınlaştım.

"Öyle işte küçük hanım."

Aksel mi ? Kaşlarım hafif çatıldı.
"Sende çok yalnız hissettin mi ?"

Nevraydı soruyu soran. "Senin yalnız hissetmeni gerektirecek bir durum yok."

Nevra yansıma yapıyordu cama. Ellerini gözlerini bastırdı. "Yalnız kalmak somut değil Aksel.. Milyonlar içinde yalnız olmaktan bahsediyorum. Yalnız olmak yordu belkide beni bu kadar."

Yutkundum. "Burada ki herkes seni çok seviyor. Burada hepimiz kardeşiz Nevra. Asla yalnız olamassın."

Akselin sesi yükselmişti hafif. "Yalnız hissetmeme engel olamazsınız. Günün sonunda yalnız bir şekilde bu odaya girip yalnız ağlıyorum. Biri sesimi duyar diye ağlarken nefesimi tutmuyorum bile. Eylül, Beliz, Deniz. Hepsi kocası ile odalarına çekiliyor ve dertlerini aktarıyor. Ama ben, yalnızım. Uyku ilaçları ile nereye kadar susabilirim ?
Herkes sevebilir, yalnız hissetmemi istemiyor olabilirsiniz. Ama bu yalnız hissettiğim gerçeğini değiştirmiyor."

Omzuna kolunu attı Aksel. Gözlerim doldu o an. Haklıydı. Bencildik. Onu nasıl kıskanabilirdim ki ? Salak kafam !

Arkamı döndüm. "Eniştem dediğim adamın, abim olması..."
Kafamı çevirdim pencereye. Elini yanağına bastırdı. Göz yaşını silmişti sanırım.
Arkamı dönüp odadan çıktım. Sanırım biraz ses çıkarmıştım. Özgürün ciyaklaması devam ediyordu.

"Dırırırıd dırıım. Kahraman ponçik."

Biraz aşağı indim ve kafamı eğip onlara baktım. "Ulan sikeceğim." Uraz merdivenleri tırmanırken beni fark etti. Kalbi buruktu, görüyordum.
Yanıma gelince elini tuttum ve ellerimize baktım. Daha sonra kafamı kaldırıp diğer elimi ensesine koydum. Dudaklarımı dudakları ile buluşturdum daha sonra..
İlk önce şaşırdığı için karşılık veremese de daha sonra hakimiyeti aldı. Ve sonrası kocaman bir aşk....

-------

Gözlerimi araladım yeni güne. Uraz masum bir şekilde uyurken yataktan kalktım ve banyoya girip güzel bir duş aldım. Kot bir şot ve üzerine Urazın tişörtlerinden birini giydim. Saçlarımı salık bırakıp odadan çıktım. Bugün güzel olacaktı. Odadan çıkınca Özgürle karşılaştım. İkimizde aynı anda konuşunca güldük. "Hayırdır ?"
Beraber aşağıya indik ve elimize tencere aldık. Demir kepçeleride alırken gületek yukarı çıktık. Koridorun başında durup birbirimize baktık. İkimizde deli gibi kahkaha attıktam sonra ciddi bir ifadeye büründük. Orda gülemeyecektik çünkü. "Koğuş ! Kalk !"

Kepçeler ile tencerelere vurarak koridorda ilerlemeye başladık. Bizim odanın kapısını açıp Nevranında pdasının kapısını açtım. "Haydi bakalım ! Sabah oldu ! Daha çok işimiz var !"

Kafamı Nevranın odasına soktum. Uyku sersemi gözleri ile doğrulmuş idrak etmeye çalışıyordu. Yavrum ya..

Uraz hiç kıpırdamadığı için sinirlendim ve başına gidip çalmaya başladım. Yastığı kafasının aüstüne aldı. Özgür kaşlarını çatarak yastığı aldı ve o da vurmaya başladı. Öküz, uyanmıyordu ki yahu...

Ayağından tutup çekecektim ki yerinden kıpırdamıyordu. "Sen git Nevrayı kaldır."
Gözünü kırpıp sırıtarak mal mal kafasını oynatıyordu. Kafamı salladım yana doğru.