Küçük Kadın

72- Yapayalnız

Multimedya: Bölüme damgasını vuran isimlerden "Berk" 😅

—————-

YAZARDAN...

"Değil mi ?" Diye bağırdı Berk.
Genç adam karanlık kokan gözlerini Berke çevirdi. Büyük adımları sayesinde 2 adım sonrası Berk'in yakasına yapıştı. Yakasından tuttuğu gibi Kafasını geçirdi Berk'e. Eylül gözlerinden yaşlar akarak bakıyordu abisine. "Uraz yapma."
"Ne dedim ulan ben sana !"
Genç adam yerden kaldırdı Berki. "Ne oluyor burada !"
Sonat bey koşar adım mutfağa girdi. Aksel, müdahale etmemesi için Gönül hanımı tutuyordu. Eylül'ü tutan kişi Özgürdü. "Ne bakıyorsunuz ayırsanıza !"
Sonat bey Genç adamı tutmaya çalışsa da Ne işe yarardı değil mi ? Genç adam deliydi.. Genç adam yumruğunu suratına geçirdi tekrar. "Tek kelime dahi etmeyeceksin dedim sana !"

"Evlat dur !"

Sonat bey Uraz'ı çekmeye çalışsa da bu onun umrunda değil gibi duruyordu. "Karışma !"
Gönül hanım dizlerinin üstüne çöktü. "Yapmayın Allah aşkına !"
Uraz kafasını Eylüle çevirdi. Tek derdi Eylüldü. Bu kalpsiz adamın kalbine etki eden tek şey Eylüldü. Genç adam Eylül'ün bileğinden tuttu ve hışımla mutfaktan çıktı. Merdivenleri o kadar hızlı çıkıyordu ki..
Odalarına girer girmez genç kızın dudaklarına kilitlendi genç adam. "Bana bak."
Tekrar öptü. "Ben buradayım duydun mu ?"
Genç kız donuk suratı ile bakıyordu genç adama. "Ağlamayacaksın tamam mı ? Kimse için ağlamayacaksın."
Genç kızın gözünden sanki inat eder gibi yaşlar akmaya başladı. Aslında o da istemiyordu..

"Bana bak Eylül. Kızını düşün anladın mı ? Sen ağladıkça o da ağlıyor. Ona göre hareket et duydun mu ?"
Genç kız daha çok ağlamaya başladı. Hıçkırıkları odayı doldurmaya başlamıştı Bile.. Genç adam derin bir nefes bıraktı ve kollarını sardı. O kollarını sarınca genç kızın ağlamaları adeta çığlığa dönüşmüştü. "Ben onlara hiçbir şey yapmadım.."

Genç adam gözlerini kapatıp genç kızın saçından öptü usulca..

———

"Ne yapmaya çalışıyorsun sen !"

Gönül hanım Berk'in kolundan tuttu ve bahçeye çıkardı. "Çekil önümden Babaanne !"
Gönül hanım tekrar kolundan tuttu Berk'in. "Delirtme beni ! Sende mi babana benzeyeceksin he ? Ne oldu sana !"

Berk adeta burnundan soluyordu. Söylemek istemediği şeyler var gibiydi..
"Hiçbir şey bilmiyorsun anladın mı ! Seni de yakmayayım ! Çekil önümden!"

Gönül hanım tekrar Berk'in önüne geçti. Gözlerini kısmış bir şeyleri anlamaya çalışıyordu. "Bu ne demek Berk ! Sen buraya boşa gelmedin !"

Berk'in gözünden bir damla süzüldü usulca. "Hani her şey görünürde ki gibi duruyor Ya ! Durmuyormuş işte ! Annem neden delirmiş anladım. Babam niye bu hale gelmiş anladım. Belki mantıksız belki saçma, ama anladım !"

"Sende mi Berk ! Sende mi Nazlımın ölümünden kardeşini sorumlu tutacaksın. Nasıl bunları düşünebilirsin !"

Berk elini sinirle duvara vurdu. "Hiçbir şey bilmiyorsun ! O kadar kolay ki ahkam vermek !"

Gönül babaannenin kafası gittikçe karışıyordu. "Bildiğim tek bir şey var ! Sizler benim evladımsınız. Siz benim ta buramdasınız."
Elini kalbine koydu usulca.

"Değiliz !"

Gönül hanımın bakışları donuklaştı. Kalbinde ki eli yavaşça aşağı indi. "Ne dedin sen !"