Not: Yeni yazdığım The Laplace's Demon adlı bilim kurguma da beklerim 🤗💙 Özellikle teori üretmeyi sevenleri 😚
(Taehyung)
Işıkların gözümü rahatsız ettiği kocaman salonun ortasında, kocaman bavulumla birlikte bekliyordum. Seoul'e geri döndüğümü belirttiğim annem, benimle görüşmesini erteleyemeyeceğini bildirdiğinden ilk olarak buraya uğramak zorunda kalmıştım.
Merdivenlerden duyduğum tok seslerin annemin topuklu ayakkabılarına ait olduğunu anlayabiliyordum ve görüş alanıma girer girmez yüzüne bir zafer tebessümü yerleştirdiğini söyleyebilirdim.
Ağır adımlarla yanıma ulaşıp kollarını boynuma sardığında önce şaşırsam da ona karşılık verdim. Ondan sevgi görmeye çok alışık değildim.
"Özledim seni" diye mırıldandığında gülümsedim fakat bir şey söylemedim. Sevgimi gösteremiyor olmanın, benim hatam olmadığını bildiğimden bu konuda rahattım.
Annem geri çekilip koltuklardan birine geçerken onu takip ettim ve karşısına geçip bana söylemek için can attığı önemli meselenin ne olduğunu anlatmasını beklemeye başladım.
"Taehyung, senin artık isteklerini anlayabiliyorum ve bu konuda inatçı olduğunu bildiğimden artık şirket işleri ile ilgilenmen konusunda ısrarcı davranmayacağım."
Pekala, bunu zaten telefonda konuşurken de dile getirmişti. Altında yatan asıl konuya geçiş yapmalıydı ve sessizce bekleyişin ardından dudaklarını ıslatma gereği duyarak devam etti.
"Senin EASAN'da mühendis olman bir ebeveyn olarak benim sana sunacağım imkanların önüne geçmez. Fakat abilerin bu şirket için bu kadar didinirken senin hiç-bir şey yapmadan hissedar olman onlara haksızlık olur."
Usulca başımı salladım.
"Zaten şirket ile bir ilgim yok ve hisselerimin olması benim isteğimin dışında bir mesele. Hisselerimi abilerime devredebilirim. Hayallerimin önünde engel oluşturmamanız kâfi."
Annem koltukta geriye doğru iyice yaslandı ve bakışlarını benimkilere sabitledi.
"Taehyung, biliyorsun baban asla buna müsaade etmez. Senin koskoca şirket dururken devlete bağlı bir yerde belli bir miktar maaşla bir işte çalışmana engel olan asıl kişi baban. Şirketin, çocukları arasında eşit paylaştırılması tek isteği."
"Beni buraya boş yere çağırdınız değil mi? EASAN'da çalışmama müsaade etmeyeceksiniz!"
Bir hışımla yerimden kalkıp bavuluma doğru ilerlediğim sırada annem önüme geçti ve ellerini omuzlarıma götürdü.
"İstemediğin hiçbir şeyi yaptırmayacağımı söyledim. Lütfen beni dinle."
Sabırlı olmaya çalışarak adımlarımı geriye doğru attım ve az önce kalktığım koltuğa yeniden oturdum.
"Baban ile konuştum ve gerçekten EASAN'da çalışabilmeni engelleyen aracıyı ortadan kaldırdım."
"Buna babamı nasıl ikna ettin?"
"Şirket işleri ile sen ilgilenmeyeceksin fakat bu işlerle senin için ilgilenebilecek birini bulmak çok da zor değil."
"Nasıl yani?" diye sordum. Cidden nereye varmaya çalıştığını anlayamıyordum.
"Taehyung, zekisin sen neden yüzüme balık gibi bakıyorsun?" dediğinde sertçe yutkundum. Önceden yalnızca suda yaşayan bir türü temsil eden "balık" kelimesi artık yalnızca Ella'yı hatırlatıyordu.
