Chapter 63
သားအား ချောင်ပိတ်အမိဖမ်းခြင်း ( 1 )
"ကော ကောဘယ်လိုထင်လဲ ? ကောင်းလား ?? "
လင်း၀မ်နဲ့ လင်းဝူတို့ နှစ်ယောက်မှာ တစ်ယောက်က သစ်ကိုင်းတစ်ခုနဲ့ သဲစားပွဲပေါ်မှာ လက်ရေးလှရေးလေ့ကျင့်နေပြီး နောက်တစ်ယောက်က ထိုက်ချိကို လေ့ကျင့်ရင်း ချွေးတွေထွက်နေခဲ့သည်။ ရှေးယခင်က ခေါင်းလောင်းကဲ့သို့ တည်ငြိမ်စွာထိုင်နေပြီး ရေကဲ့သို့ ငြိမ်သက်နေကာ နောက်မှ ထွက်ပြေးသည့် ယုန်တစ်ကောင်ကဲ့သို့သွက်လက်နေခဲ့သည်။ ညီအကို နှစ်ယောက်လုံးက တော်တော်တူတာဘဲ ၊ သူတို့လုပ်နေတာတွေ မတူပေမယ့် သဘောထားချင်းကတော့အတူတူပါပဲ။
"ဟမ် အရမ်းကောင်းတယ် လက်ဖက်ရည်သွားသောက်ဦး မင်းရဲ့ ချွေးတွေကို ကြည့်စမ်း !! "
ကြည့်လိုက်တော့ လင်း၀မ်ကဆေးဖက် ဝင်အပင် လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်ကို အမြန်လောင်းချပြီး သူ့ဆီ ပေးလိုက်တယ်။ လက် ဖက်ရည်နဲ့ခွက်က ဒီနေ့မြို့ထဲမှာပဲ ဝယ်ခဲ့တာဖြစ်တယ်။ ဝယ်တုန်းက စိတ်ဆင်းရဲခဲ့ရပေမယ့် အခုသုံးတဲ့အခါမှာတော့ တော်တော်လေးကိုကောင်းပါတယ်
"ကောင်းပြီလေ"
ဒုန်း ~ ဒုန်း ~ ဒုန်း ~
"လင်းဂျင်ရွှမ်ခွေးကောင် ! တံခါးဖွင့် ... မြန်မြန်ဖွင့် ... တံခါးဖွင့် ... "
လက်ဖက်ရည်ကို လက်ခံပြီး နောက်လင်းဝူမှာသောက်ရန် အချိန်မရှိပေ ။ ရုတ်တရက် အပြင်မှာ တံခါးခေါက်သံကြားကို လိုက်ရတယ် ၊ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ စော်ကားမှုတွေနဲ့ အတူ ၊ လက်ကို လှုပ်ခါလိုက်သည်နှင့်၊ မသိစိတ်က ပေါင်မုန့်လုံးကြီးဘက်သို့ ကျုံ့သွားကာ လင်း၀မ်သည် သူ့အား ဆုပ် ကိုင်ထားရန် သူ့လက်တိုတိုများကို ဆန့်ထုတ်လိုက် သည်။ ညီငယ်အတွက် သတ္တိရှိအောင် ကြိုးစားပြီး ပိန်ပိန်ပါးပါး ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်း မတ်မတ်ဖြစ်အောင်ကြိုးစားခဲ့သည်။
“မွန်းတည့်ချိန်လာသွားတဲ့ မိန်းမဆိုးလေးပဲ…”
အမျိုးသမီး၏ အသံမှန်း သိလိုက်ပြီးနောက် လင်းဝူသည် ရင်တုန်နေတာကိုမထိန်းနိုင်တော့ပေ။ ငယ်သေးပေမယ့်လည်း အဲဒီအမျိုးသမီးက ဒါပေမယ့် သူ့အဘိုး အဘွားတွေရဲ့ မိသားစု၊ သူတို့ရဲ့ စီနီယာဖြစ်တယ်ဆိုတာ သိနေတုန်းပဲ...
YOU ARE READING
အဆိပ်ရှိသောကျေးလက်က 'ကြင်ယာတော်'
Historical Fictionတစ်ချိန်တုန်းက ကမ္ဘာကျော် ဆရာဝန်တစ်ဖြစ်လဲ လူသတ်သမား လင်းဂျင်ရွှမ်သည် လက်တစ်ဖက်ဖြင့်အသက်ကယ်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နှင့်လုပ် ကြံသတ်ဖြတ်သူဆိုပြီး အစိုးရနှင့်မြေအောက်လောကအဖွဲ့အစည်းများကပင် ၎င်း၏အမည်အားဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင် ကြောက်ရွံ့ခဲ့ကြရသည်။ မတော်တဆဖြစ်ပြီးန...
