Asperatus Nevm ✓

❄ 50. BÖLÜM ❄

Nolan karşısındaki rakibe bakarken aklı, tüm varlığını yerle bir ederek Mehir'de kalmıştı. Sıkıntı içinde nefes aldığı sırada, mavi gözleri grubuna kaydı. Başı eğik bir Arden, kendisini dikkatle izleyen arkadaşları, bedenen orada olup ruhen kayıp bir Mehir... Onca kişinin arasından kendi grubundan birisi ile eşleşen nadir kişilerdendi, Mehir ve Arden. Bu duruma ağabeyi karşı çıksa da, generalin kulakları sağır kesiliyordu. Muhtemelen, o kaçık kadın, Mavris'in yanında küçük düşmek istemiyordu.

Tuttuğu tedirgin nefesi verdi. Kira ve diğerleri nasıl soruyu doğru cevapladı ise, kendisi de aynı şekilde başarabilirdi. Sadece aklındakileri bir süreliğine geçiştirip konsantre olmalıydı. Zaten sadece yirmi civarında eşleşme kalmıştı. Odaklanmalıydı. Nefes aldı ve başını dev arenaya çevirdi. Önündeki devasa masa, şimdiden ürkütmeye başlamıştı. Kalabalığın sessizliği, önündeki ölüm makinesini biraz daha devleştiriyordu. Gözünün önünde büyüyen arenayı incelemeyi keseceği sırada, o tiz ses duyuldu.

"Yerlerinizi alın!"

Bakışlarını ayaklarından çekti. Basamağı, iki adımla kat ettiğinde, kendisine hiç de hoş olmayan bir gülümseme ile bakan rakibi ile göz göze geldi. Kira'nın kaldığı bölgede yaşadığını çekik gözlerinden ve düz, simsiyah saçlarından anlamıştı. Üzerindeki gümüş üniforma ve bronzun kenarındaki siyah şeritlerden seçtiği kadarı ile Kuralcı'nın grubundaydı. Beline kadar uzanan saçlarını, ince eli ile geriye atıp alayla gülümsedi. Tek kaşı kinle havaya kalktığında yumruk yaptığı eline diğer elini sardı ve göğüs hizasında tuttuğu yumruğunu çekmeden dudaklarını oynattı.

"Bittin."

Kızın gözlerinde gördüğü alaya aldırmadı, Nolan. Başını kötü bir gülümseme ile sallayıp mermileri ellerine aldı. Ustaca birbirine vurup havaya attığında başı da aynı şekilde havaya çevrilmişti. Süzülerek ellerine düşen ölüme uçan nebulayı, duyulan ses ile, hızlı bir şekilde yerine yerleştirdi. Önünde beliren ekrana gözlerini kısarak baktı.

"Tanıma başlatıldı. Kimlik onaylanıyor. Geçmiş tarandı. Tanıma işlemi başarıyla tamamlandı."

Gözlerini ekrandaki yazılardan ayırmadan beklerken tok bir ses duyuldu. Başını etrafına çevirdiğinde kilidin kapandığını anlamıştı. Dışarıdakiler içeriyi görürken, içeridekilerin dışarıda olanlardan haberi olmuyordu. Çok değil, kısa bir süre sonra kalın bir ses daha duyuldu ve önündeki dev masadan büyük bir evren doğdu. Etraftaki karanlık, gördüklerini daha da parlak hala getiriyordu.

"Kilitleme işlemi başlatılıyor. Zeka seviyesi sıfırlandı. Nebula, kilit için hazır. Kilitleme işlemi başarıyla tamamlandı."

Genç adam gözlerine inen perde ve dönen başı ile büyük bir boşluğun içine düştüğünü hissetti, önce. Kararan çevresi bir anda aydınlandığında, uzay boşluğuna hızla atılmış gibi sarsılmıştı. Nefesi kesilip gözlerini aniden açtı ve gördükleri ile şaşkınlığını gizleyemedi. Gerçekten de evrenin ortasındaydı. Birbirinden farklı ve renkli galaksiler, gözlerine ufacık gelen gezegenler... İstemeyerek de olsa elleri ile gözlerini ovaladı. O sırada o tok sesi yeniden duymuştu.

"Melusine Dönencesi'ne hoş geldiniz."

Fei, irkilerek başını etrafında gezdirdiğinde, onun bu haline alayla gülmüştü, Nolan. Genç kız toparlandı ve yüzüne kibirli ifadesini yerleştirdi. Ellerini masanın üzerinde hissediyordu ama şu an önü tamamen boşluktaydı.

"Tek bir soru sorulacak. Cevabın doğruluğu ve yanlışlığının bir önemi yok. Daha inandırıcı olanın kilidi çözülür. Başarılar."

Genç adam duydukları ile bir süre bekledi. Yani bir şeyler bilmesine gerek yoktu? O halde ısrarcı ve inandırıcı olmalıydı. Yanlış düşünceleri ile karşısındaki kızı bozguna uğratırsa buradan kolaylıkla çıkardı. Nefes aldı ve devamını bekledi.