Verloren Liefde (VOLTOOID)

32

Langzaam sluit ik het dagboek. Damn.. Ik kon echt ontroerend schrijven vroeger? Hard sla ik mijn koffer weer dicht. Fuck this shit, bro. Ik pak het later wel in, heb nu echt totaal geen vakantie gevoel.

Ik ga liggen op mijn bed en pak mijn iPad erbij. Ik open Instagram en scrol een beetje, totdat ik een dm binnenkrijg. Het is een privé-account met 0 volgers, en 0 foto's. 

Wtf?

Ik open het en kijk dan met een kloppend hart naar wat er staat.

Onbekendje58: Over 2 minuten zie ik je bij het speeltuintje achter je huis. Kom je niet, heb je een probleem. -W.

Geschrokken slik ik een brok weg. Droom ik of is dit een realiteit? Dit is gek? Gestoord? Krankzinnig? Moet ik gaan of niet? Wat gaat er gebeuren als ik niet ga?

Zoveel vragen, maar geen antwoorden. 

Ik kijk naar de klok. Nog 1 minuut..

Nee, klaar. Ik ga. Yolo? Iedereen haat me toch al. Ik stap in mijn Adidas-slippers en sluip mijn kamer uit naar beneden. Rustig open ik de voordeur en als een gek ren ik naar het speeltuintje achter het huis. Het is koud, en de wind ruist langs mijn oren. Een kippenvel doet mij doen bibberen. 

Als ik tuur naar het speeltuintje, zie ik een zwarte gedaante op een bankje zitten. Ik slik, verricht snel een schietgebed en loop op de gedaante af. 

''Uh hoi? Ben jij uhm, W?'' De gedaante draait zich naar me om en ik slik als ik zie dat hij een bivakmuts op heeft. ''Ja, dat ben ik.'' Ik doe snel een stap naar achter als hij opstaat. 

Kom op Nora, wees een beetje zelfverzekerder..

''Wat wil je van me?'' Floep ik er iets te bitchy uit. ''Ik wil niks.. Nou, eigenlijk wel. Maar dat ga je in Marokko wel ontdekken. Thala.'' Ineens draait hij zich om en loopt hij weg. Verbluft blijf ik achter. Wat bedoeld hij daarmee?

Maar dat ga je in Marokko wel ontdekken.

Wat gaat er gebeuren? Zonder dat ik het merk, glijden de tranen al over mijn wangen. Ben ik dan zo slecht voor de wereld.. Als een bezetene spring ik op en neer. ''Tering leven!'' Schreeuw ik en laat me vallen op de grond. ''Ya Allah..'' Smeek ik huilend. ''Help me uit deze nachtmerrie..''

''Nora?'' Langzaam kijk ik op. Met tranen in mijn ogen kijk ik diegene aan. ''Ga weg.'' Huil ik zacht. ''Nee, Nora. Wat is er aan de hand?!'' Twee tellen later is diegene al naar me toegerend en geeft me een dikke knuffel. Even voelt alles weer vertrouwd, net als vroeger.. Maar als ik weer denk aan wat er zojuist gebeurde, begin ik weer keihard te snikken.

''Wat is er gebeurd?'' ''Niks.'' ''Uh, jawel? Nora, ga niet liegen tegen mij.'' Ik slik en kijk weg. ''Kowed.'' Vol ongeloof kijkt de persoon me aan. ''Oké, maar kom dan niet bij me smeken om hulp. Thala.'' Meteen heb ik spijt van mijn woorden. ''Nee alsjeblieft kom terug!'' De persoon loopt weg en kijkt geen één keer meer om. 

''KHADIJAAAA!''

---

Hoi?

Ik heb eigenlijk niks te melden, alleen dat ik honger heb en dat jullie moeten stemmen?

SKUUURRTTT