Verloren Liefde (VOLTOOID)

Epiloog (NA DUIZEND JAAR)

4 jaar later...

"Maar ik begrijp het niet.." Snik ik in zijn armen. ''We hebben het al zo vaak geprobeerd, hoezo lukt het ineens niet?'' Hij wrijft over mijn rug en zucht zachtjes. ''Ik weet het niet, Noor. Het is gewoon mektab.'' Ik kijk hem met betraande ogen aan. 

''Is het mektab dat wij samen geen kinderen kunnen krijgen?'' Ik kijk hem pijnlijk aan en ik zie meteen dat mijn woorden hem pijn doen. ''I-ik..'' Hij slikt en kijkt weg. ''Badr..'' Fluister ik terwijl de tranen over mijn wangen rollen. ''Sorry.'' Hij kijkt me verward aan. ''Voor wat?'' Ik haal mijn schouders op. ''Dat ik je geen kinderen kan schenken.'' Hij zucht en pakt mijn hand vast. ''Het is een kwestie van tijd. En daarbij heb ik al een kind.'' Hij wijst naar Amir die op de grond met blokken speelt.

Een glimlach vormt op mijn gezicht. Ik ben Allah nog steeds dankbaar dat ik zo'n schat van een man mag hebben. ''Ik hou van je..'' Fluister ik terwijl ik hem sip aankijk. ''Ik meer van jou.'' Hij wrijft met zn duim over mijn wang en drukt vervolgens een lange kus op mijn voorhoofd. ''Hewaaaa niffauwssss!'' We laten elkaar geschrokken los en kijken naar wie de woonkamer binnenstormt.

''Youssra!'' Gil ik. ''Dat ik je mijn huissleutel heb gegeven, betekent niet dat je zomaar mijn huis in mag duiken wanneer je wilt!'' Ik zucht en haal een hand door mijn haar. ''Ik wilde je gewoon verrassen met mijn prachtige gezicht. Mag dat soms niet?'' Ze kijkt me fronsend aan en legt haar zoontje neer. ''Yassineeeeee!!!'' Ik negeer haar vollop en laat Yassine mijn kant op rennen. Ik neem hem in mijn armen en druk een dikke kus op zijn bolle wangetje.

''Waar is Ilias?'' Vraag ik Youssra terwijl ik met mijn hand langs zijn zachte haartjes strijk. ''Hij wacht in de auto op ons. We willen naar mijn moeder gaan, er is namelijk bezoek uit Marokko ofzo.'' Ik knik maar wat en zucht even. ''Wat kijk je zo emo a lelijkerd. Ik ben hier omdat jij meegaat.'' Ik schud meteen mijn hoofd. ''No, geen familie uit Marokko voor mij.''

''Doe normaal, Nora. Het wordt eens tijd dat je je familie weer eens gaat zien.'' Badr legt van achter me een hand op mijn schouder en knijpt er zachtjes in. ''Nee, Badr. Ik heb hier echt geen zin in..'' Fluister ik met een neergeslagen blik. ''Schat,'' zegt Youssra fel. ''Je hebt geen keuze. Schoenen aan en meekomen. Anders laat ik mijn habibi komen.'' Ik rol met mijn ogen.

''Wat wilt die 'habibi' ze3ma doen?'' Grinnikt Badr nadat hij me een kus op de wang heeft gegeven. ''Houd je bek. Mohiem, je gaat mee, anders kom ik je de rest van je leven lastig vallen door in te breken.'' Ze haalt haar neus resoluut op. Ik zucht diep en doe mijn best om mijn middelvinger niet in haar neus te dauwen.

''Okeee dan..'' Mompel ik terwijl ik Yassine voorzichtig op de grond leg. ''Joeppieeeee! Amir kom!'' Amir kijkt verveelt op en wisselt even een blik uit met zijn vader. ''Niet naar haar toe gaan, Amir. Ze is gevaarlijk.'' Hij blijft Badr droog aanstaren, waarna hij zijn weg naar Youssra maakt.

Ik schiet in de lach en grits mijn jas van de kapstok. ''Laten we snel gaan, ik wil niet te lang blijven.'' Ik doe de voordeur open en grijns naar Ilias, die zoals altijd Mula-B op de maximale volume aan heeft staan, zodat de hele buurt kan meegenieten. ''Als je niet wilt dat de politie jou straks komt confronteren, zou ik maar heel gauw die muziek uit zetten!'' Gil ik terwijl ik zijn kant op loop.

Hij kijkt op van zijn telefoon en begint te lachen. ''Moeten ze komen.'' Ik rol mijn ogen om zijn 'stoere' opmerking en strek mijn arm door het raam om de volumeknop om te draaien. ''Af.'' Hij klapt mijn hand weg en verontwaardigd trek ik me terug. ''Bitch.'' Mompel ik terwijl ik omdraai. ''Badr ja!'' Roept hij terug. ''Wat Badr?'' Ik draai me geschrokken om en tref Badr vlak achter mij met Amir in zijn armen.

''Engerd,'' Ik prik met mijn vinger in zijn borst. ''Doe de auto snel open. Ik begin het koud te krijgen.'' ''Dan doe je je jas dicht, toch?'' Kaatst hij me toe terwijl hij Ilias een boks geeft via het raam. ''Aan de kant, bitches.'' Youssra duwt ons aan de kant en doet de portier open, waarna ze met Yassine op haar schoot plaats neemt.

''Oké, kom.'' Badr doet zijn Audi van een afstandje open en snel loop ik achter hem aan. Ik stap in en wacht tot Badr weer op zijn plaats zit, nadat hij Amir in zijn stoeltje heeft gezet. ''Ben je er klaar voor?'' Vraagt hij me terwijl hij de auto start. ''Waarvoor?'' Ik friemel aan mijn blousje terwijl ik naar buiten staar.

''Je familie weer zien.. Wat als je oma en tante er zijn?'' Ik kijk hem aan en bijt op mijn lip. ''Dan word mijn leven weer overhoop gegooid hea,'' Ik kijk weer weg en slik even.

''Maar dit keer laat ik dat niet toe,'' Ik schud mijn hoofd. ''Die wijven zullen zien met wie ze nu te maken hebben. De Nora van vroeger?..'' Grinnikend haal ik een hand door mijn haar.

''Dat zielige meisje bestaat niet meer.''

---

Omg.. Ik ben zo erg. Het spijt me zoooooooo! Sorry, sorry, sorry voor het lange wachten.

 Ik was gewoon totaal inspiratieloos en wist niet hoe ik dit boek moest eindigen. Die writersblock wilde gewoon maar niet weg. Waarschijnlijk zijn jullie helemaal vergeten waar dit boek over ging. Als dat het geval is, raad ik je aan om de samenvatting te lezen die ik ooit heb geschreven. Zo kan je weer een beetje oppakken waar het allemaal over ging.

Echt, sorry dames.. Ik was te druk met Dark Future, dat Verloren Liefde helemaal uit mijn hoofd ging. Maar omdat ik er niet tegen kon dat ik mijn beloftes maar niet na kwam, heb ik na zo lang toch maar deze epiloog geschreven.

Niet het beste epiloog, maar anders kwam er al helemaal niets van..

Nogmaals sorry, sorry, sorry! Dit boek heb ik met zoveel liefde geschreven.. Het was immers mijn eerste boek. Als je Dark Future nog niet hebt gelezen, zou ik dat doen als ik jou was. Want daar zal je meer over Amir gaan lezen hihi.

Dikke kus,

Meryam.