Verloren Liefde (VOLTOOID)

2.24

Huilend blijf ik naar Badr kijken. Het is allemaal mijn schuld. Waarom ben ik zo dom geweest? Heb ik dan geen hersens?

Door mij ligt Badr nu in coma, en zitten we met z'n allen te wachten tot hij weer wakker wordt. Het kan dagen duren, weken, maar ook maanden.

Ik slik en veeg een paar traantjes weg. "Het spijt me zo erg.." Fluister ik terwijl ik met mijn hand over zijn wang ga. Ik druk een dikke kus op z'n voorhoofd, en sta dan op.

Een uur lang heb ik naast hem gezeten, en hem goed bekeken. Hij is een pracht van een jongen. Van binnen en van buiten. Vandaar dat z'n moeder altijd zo trots op hem is.

Zuchtend open ik de deur van de ziekenhuiskamer en stap ik de wachtkamer binnen. "Stop met jezelf verwijten, Noor. Klaar, het is gewoon mektab." Zegt Nilab als ik eenmaal plaats heb genomen.

"Nee, het is wél mijn schuld. Besef je nou niet dat het allemaal om mij ging?" Ik bijt hard in m'n lip en kijk naar Saber die stilletjes voor zich uit aan het kijken is.

Hij is er ook niet goed aan toe. Z'n arm zit in het gips en er is verband rond z'n hoofd gewikkeld. Ook zit zijn gezicht onder de schrammen en heeft hij rode plekjes op z'n wang.

"Saber.." Hij kijkt me aan met een emotieloze blik. Ik slik even en verman mezelf. Voordat ik me kan bedenken sta ik vlug op en omhels ik hem stevig.

"Weet dat ik je altijd als m'n bloedeigen broer beschouw, het spijt me heel erg wollah." Ik kijk hem doordringend aan en hij knikt. "Het geeft niks, zusje. Richt jij je nou maar op Badr en je zoontje.." Ik glimlach kleintjes en ga met m'n hand langs z'n haar.

"Dankjewel." Komt er schor uit en laat hem weer los. "Ik ga even langs, Amir. Zie jullie zo.." Deel ik aan de rest van de groep die uit Youssra, Ilias, Ibtissam, Nilab en Mo bestaat.

Mo heeft het trouwens al na een dag goed gemaakt met Nilab. Die klootzak kon natuurlijk niet zonder haar.

Ik gniffel even en loop door de lange gangen van het ziekenhuis. Geschrokken laat ik een gilletje horen als ik een sterke hand om m'n arm voel.

"Ik ben het maar." Ik kijk in de ogen van Wassim en ruk me los. "Nu niet, Wassim." Sis ik boos en doe de deur van de juiste kamer open.

"Hoezo? Ik kom hier ook maar mijn zoontje bezoeken." Ik rol met mijn ogen en loop door tot ik bij de couveuse aankom.

"Hey vriendje." Hoor ik Wassim zacht naar hem fluisteren. "Ga eens even weg?! Ik wil ook een keer een momentje met hem alleen." Geërgerd sla ik mijn armen over elkaar.

Zijn wenkbrauwen schieten omhoog en geamuseerd leunt hij tegen de muur aan. "Is mevrouw weer in haar periode?" Mijn ogen sperren wijd open en ik voel me warm worden van woede.

"Luister jij eens heel goed a smeerlap." Dreigend loop ik dichterbij. "I like this." Mompelt hij tussendoor. "Wat?! Oh my gash!" Gefrustreerd sla ik hem op z'n borst.

"Als je nu niet opdondert van hier heb je een probleem." Hij lacht zachtjes en schud z'n hoofd. "Komt jouw Badr dan de held weer uithangen?" Ik slik en voel dan weer tranen branden.

"Niet over hem praten." "Wat is er dan? Heb je soms ruzie met hem? Hmm?" Meteen klap ik hem keihard in z'n gezicht. "Ko-wed. Nu!" Hij kijkt me emotieloos aan en duwt me hard aan de kant.

"Vertel dan wat er nu tussen jullie zit? Héa?!" Hij pakt m'n kin beet en doorboort zijn ogen in de mijne. "HIJ IS GODVERDOMME IN COMA. WOU JE DAT HOREN?!"

En dat.. Dat had ik eigenlijk nooit moeten zeggen..

---

HAPPY BIRTHDAY TO MY HUSBAND AKA SAIFEDDINE AKA THE BOY IN BEST MISTAKE VAN iamyoussra !!!

Love you😭❤️
Xx Mery