Verloren Liefde (VOLTOOID)

2.20

Bijlage: Nora. Say masha Allah to that highlight!

---

Lang blijf ik hem in z'n kleine oogjes staren. Dit is het mooiste kindje die ik ooit heb gezien.

De deur gaat open en even later voel ik een hand op mijn schouder. "Masha Allah.." Hoor ik Badr fluisteren. Ik glimlach kleintjes en wrijf zachtjes over zijn wangetje die als babybillen aanvoelt.

"Ik heb een naam bedacht voor hem." Fluister ik schor. "En?" Zijn stem klinkt verrast. Ik kijk hem aan en glimlach. "Amir.. Mijn prins." Meteen glimlacht hij ook en knuffelt hij mij.

"Prachtige naam, lieverd." Mijn ogen vullen zich met tranen en ik kijk weer naar Amir die vredig ligt te slapen. "Ik heb dit nooit van m'n leven verwacht.." Fluister ik en leun tegen Badr aan.

"Soms wil ik gewoon de oude Nora zijn, die elke dag schreeuwend wakker gemaakt wordt door haar moeder. De Nora die elke dag kan discussiëren met Mo over wie mooier is. De Nora die Zakaria elke dag weer dreigt over het feit dat hij met GTA naar de stripclub ging.." Ik haal diep adem en barst in tranen uit.

"En kijk nu?! Ik werd uitgehuwelijkt aan een klootzak, heb daarvan een kind moeten dragen, werd ontvoerd door mijn vader en heb hem tenslotte vermoord. I-ik ben gewoon een moordenaar, Badr!" Ik snik hard en probeer mezelf niet wat aan te doen.

Want wat er allemaal door me heen gaat is met geen één woord te beschrijven.

"Nora.." Hij dwingt mij hem aan te kijken door mijn kin omhoog te tillen. "Je bent geen moordenaar.. In je hart was je vader allang dood." Ik kijk hem met open mond aan en even lijkt alles stil te staan. Die woorden zijn heel diep..

"Het is jouw schud niet.. En als je niet op tijd was.." Z'n stem klinkt ineens schor en hij wendt z'n blik af op Amir. "Dan was dat prinsje er niet geweest nu." Mijn lippen beginnen te pruilen en huilend omhels ik hem stevig.

"En daarbij.. Ik denk dat je vader het niet was. Eerst was hij een hele lieve man, toch? Stel nou.." "Stel nou dat mijn tante iets bij hem heeft gedaan? Zou ze met de duivels verbonden zijn?" Ik kijk hem een paar seconden aan en ineens barsten we in lachen uit.

"Waarom lachen we, het is niet eens grappig?" Hij veegt een paar traantjes van me weg en glimlacht zwak. "Soms heb je een lach nodig om iets positief te laten lijken.. Je kan niet altijd depressief doen." Ik zucht en ga met m'n hand door zijn haar.

"Jij natuurlijk met je wijze woordjes." Hij glimlacht weer even en haalt z'n schouders op. "Heb het geleerd van m'n vader." Mijn blik veranderd in liefde en trots klap ik zachtjes op z'n wang.

"Jouw vader is de beste." Fluister ik zacht. "En ik word ook de beste." Hij wenkt naar Amir en ik schud lachend m'n hoofd.

"Ik weet nog steeds niet hoe ik het moet gaan doen met Wassim.. Hij heeft ze3ma spijt van alles en wilt weer bij me terug. Maar het enige wat hij krijgt is deze?" Ik doe de Marokkaanse middelvinger en Badr schiet in de lach.

"Hij heeft nu wel een kind hea.. Die vaderhormonen zitten tot hier bij hem." Hij wijst naar z'n keel en steekt grappend z'n tong uit.

Kijk, dit is ook één van de redenen waarom ik van Badr hou. Ik kan met hem praten alsof het mijn beste vriend is. Hij is niet zo een type die snel geïrriteerd raakt als je over een andere jongen begint met goede bedoelingen.

"Hmm.. Ik heb echt zin in onze bruiloft man.." Mompel ik terwijl ik weer tegen hem aanleun. "Ik niet man." Antwoord hij kort.

"Hoezo man?" Ik kijk hem verbaasd aan en even snuift hij z'n neus. "Verplicht een zaal bomvol vrouwen zitten? Na-ah. De enige vrouw die ik wil zien ben jij." "EN IBTISSAM!" Geschrokken draaien we ons om.

"Ibtissam?!" Roep ik blij. "Zeg wollah je stond hier al die tijd?" Badr's stem klinkt geïrriteerd en blij duw ik hem weg. "Ben je niet blij dat je zusje is gekomen?"

Hij schudt z'n hoofd en trekt een wenkbrauw op als Saber ook al de kamer binnentreed. "Ewa familiaaa!" Ik schiet in de lach als Saber en Ibtissam meteen als een stel stieren elkaar proberen weg te duwen om als eerste bij Amir te zijn.

"Aaaawh ze is zo schattig!! Hoe heet ze?!" Ik trek meteen een droog gezicht als Ibtissam me blij aankijkt. "Je bent hayeck dom, igh tfoe?" Geërgerd klapt Saber haar achterhoofd.

"Hij heeft een fucking blauw mutsje aan a zwerver." Mompelt Badr nu die Saber een boks geeft. "Houd jullie bekken eens? Ik dacht dat fouten maken menselijk zijn."

"Fouten van varkens als jou zijn niet menselijk, maar dierlijk." Corrigeert Saber haar waarna hij helemaal stuk gaat. "HAHAHAHA faka met jou man!"

Wow.. Je ziet meteen dat Badr en Saber elkaar hayeck erg hebben gemist. Wel goals hoor.

"Hebben jullie jezelf eens gezien? Je kunt makkelijk zeggen dat apen mooier zijn dan jullie." Verdedig ik Ibtissam terwijl ik haar naar me toe trek.

"Wat ga je aan haar kant staan? Ik ben immers wel je man hea." Ik kijk hem raar aan en steek mijn hand op. "Where is it?!" Ik wijs naar mijn ringvinger en hij haalt z'n schouders op.

"Als we gaan trouwen krijg je er acht." "HA! Dus je bent officieel haar man nog niet." Trots gaat Ibtissam zitten met haar benen over elkaar.

"Zij krijgt er be3da (tenminste) een. Jij niet, niemand wilt jouw lelijke kop hebben." Mompelt Saber die droog voor zich uitkijkt. "Houd je bek a Tarzan. Maar hoe heet hij nouuuu?" Ongeduldig wijst Ibbie naar de baby die vredig ligt te slapen.

"Hij heet Amir." Glimlach ik, waarna ik zucht. "Het is toch wel moeilijk om hem nu zo te zien.. Hij is niet eens helemaal rijp." "Wesh vergelijk je hem met groenten?" Kapt Saber mij af.

Ik rol met mijn ogen en steek mijn middelvinger op. "Je bent echt hayeck irritant Sab." Hij haalt z'n schouders op en kijkt weer naar Amir. "Wanneer gaan jullie weer naar Nederland?"

Ik kijk Badr moeilijk aan, maar hij geeft me een rustgevende blik. "Tot de tijd rijp is." "RIJP?! Wat hebben jullie met rijpheid, wesh leven we letterlijk in groente en fruit?!" Roept Ibtissam geïrriteerd met haar handen in de lucht.

"Maar Badr.. Over 3 maanden is onze bruiloft al, en Amir moet eerst helemaal herstellen voordat hij het vliegtuig op mag." Ik ga vermoeid met mijn handen langs mijn gezicht en hij schudt z'n hoofd.

"Ons kindje gaat voor. We kunnen de bruiloft zo ver mogelijk uitstellen als we willen." Een lieve blik doet m'n hart smelten. "En je werk dan? Je kan hier niet maandenlang vast zitten door mij.. Amir is niet eens jouw eigen kind! Ik wil je niet tot last k-"

"KAPPEN NU!" Roept hij ineens boos. "Hij is wél mijn kind, verdomme! Zeg dat nooit meer!" Kwaad staat hij op en loopt hij de kamer uit, waarna hij de deur hard dicht slaat.

"He's maaaaaaad!" Roept Ibtissam er nog achteraan om alles af te maken. Zuchtend zet ik mijn gezicht in mijn handen.

Waarom is dit leven zo zwaar?

---

Misschien een beetje saai, maar moest even voor opvulling zorgen!!!

Volg allemaal BerbersePrinsessen ! Dit account beheer ik samen met mijn Squad, en er komen veel leuke dingen aan (geen leesboeken)!!!

Binnenkort zullen we beginnen.

Challaasss x